بازتابِ آنچه می گویید
طغیانی بر شنیده هاست
آوندِ چوبی شکسته ای، در بسترِ خیلِ تشنگان
که حتا حسرتِ یک قطره آب را هم تأمین نکرده است
غرشِ رعدی که گام هایتان را می طلبد
انرژی انباشته گردیده در سینه هاست
بگذارید فردا را
از دریچۀ چشم هایتان، ببینیم
بگذارید رسمِ چگونه بودن را
در برگ های پنهانِ زندگی دوباره مرور کنیم
بگذارید از کهکشانِ آرزوهایتان
ستاره ای بچینیم
آزادی در سکویِ بهمنِ پیشِ روست
ربایندگانش را نبخشایید
بر ترسشان بیافزایید
و خروشتان را تداوم بخشید
داریوش لعل ریاحی،
چهارم بهمن ۱۳۹۶