هر روزی که این رژیم اصلاح‌ ناپذیر بیشتر روی کار بماند و ما منفعلانه تماشاگر وضع موجود باشیم، خطر سوریه‌ ای شدن و تجزیه شدن ایران، بیشتر می‌ شود و هر کدام از ما که سکوت و انفعال اختیار کنیم، به سهم و نوبهٌ خود، در آن سرنوشت شوم، مقصریم. تا وقتی که هر کدام از ما مردم نپذیریم که موظف هستیم که هر کدام به سهم و نوبه خود، در ساختن سرنوشت خوب و خوبتری، مشارکت کنیم، سرنوشتمان به دست قدرت‌ پرستان رقم زده خواهد شد و لاجرم وضع ما بد و بدتر و بدتر و بازهم بدتر خواهد شد! رفع خطرهایی که متوجه وطنمان هست را نمی‌ توانیم از کسانی که سازندهٌ آن خطرها هستند، انتظار داشته باشیم …