چیست یاران سبب این همه درد؟

به که گوییم که درپای بت سیم و زر و درهم و دینار کنون بس جانها رفته به باد؟

به که گوییم که قانون هم، حتی

بازیچه ی امیال جها نخواران است؟

به که گوییم دلاور مردان برسردار،

همه اندیشه وران ،

گر که گویند سخن زِهمه زشتیها وپلشتیها،

جایشان زندان است؟

مرزِ تنگِ اندیشیدن را،

نتوان برد کمی آن سوتر.

سخن از انصاف و عدالت جرم است؛

واژه ای حتی گرآری به زبان ازآن،

مرز امنیت تالانگرها و تبهکاران را می شکند

*****

شب تاری است کنون،

در دل هرکس اما،

سخن از بودن خورشید به راه

و فرازآمدن صبح زپشت یلداست.

*****

پرگشوده ست همای،

تا غزلخوان سوی خورشید درخشان برود

و نوید آمدن روز بزرگ مردم را در دلها زنده کند.

مردمان در راه اند

و فرازآید آنک خورشیدِ