دانشجوی امروز باید بداند که مسئولیت او سنگین تر است از دانشجویان دانشگاههای بعد از کودتای مرداد ۱۳۳۲، چرا ، بلحاظ اینکه ما در جهانی زندگی می کنیم که آن جهان نیست و در کشوری زندگی می کنیم که انقلاب کرد تا به استبداد و وابستگی پایان ببخشد و امروز ما همچنان گرفتار استبداد و وابستگی هستیم، یک رژیمی با ساز کار عمل و عکس العمل چهل سال است که مردم ایران را به اسارت گرفته. نقش جوان در هر جامعه ای نقش نیروی محرکه تغییر است ، نیروی محرکه نیروی محرکه تغییر دانشجویانند ، اگر شما امسال روز دانشجو را بی رونق و بی رمق برگزار کردید تنها فشار رژیم نیست، اینکه شما نمی کوشید به یک پرسش مهم پاسخ بدهید که آیا میخواهید در این سرزمین، در این وطن، در استقلال و آزادی زندگی کنید ، اگر میخواهید ،کدام نظام اجتماعی متناسب است با زندگی در استقلال و آزادی ، کدام قانون اساسی ، کدام برنامه عمل ، مردم ایران از کدام حقوق باید برخوردارباشند، اینها پرسشهایی است که شما باید برای خود طرح کنید و برای آنها پاسخ بیابید و به این پاسخها عمل کنید و الگوهای زندگی نو برای جامعه خویش بلکه برای جهان بگردید