گرامی باد اول ماه مه؛ روز جهانی کارگر
روز جهانی کارگر ، روز طبقه‌ای است که بارِ تولید را بر دوش می¬کشد اما خود از مواهب آن بی¬بهره‌ترین است. کارگران در این روز ، همبستگی و همصدایی¬شان را در سراسر جهان پای می کوبند و خواست¬های دیرین¬شان برای عدالت و آزادی را با صدایی رسا فریاد می کشند.
جنبش کارگری از جایگاهِ این مطالبات، مفهوم انسانی و عام¬اش را در زیستِ سایر طبقات تحت¬ستم گسترش داده است. بسیاری از آرمان¬های بشر ، از این مسیر و با تاثیرپذیری از اعتلای جنبش کارگری بنیان نهاده شده یا تعمیق یافته است. خواست¬های انسانِ امروز برای آزادی بیان، برابری حقوق زنان و مردان، مبارزه برای لغو مجازات اعدام، حقوق کودکان، آموزش همگانی و رایگان، مبارزه با کار اجباری و …. پیوندی تنگاتنگ با مطالبات کارگران دارند. بنابراین سرنوشتِ نویسندگان و افراد و اقشارِ دیگر جامعه، به طور واقعی، از طریق همین آلام و آرزوهای مشترک با جنبش کارگری گره خورده است.
رشد کیفی جنبش کارگری ایران در سال¬های اخیر و خواستِ عمومی کارگران برای ایجاد تشکل های مستقل و در چشم اندازی وسیع تر، ایجاد تشکل سراسری و فراگیر، علاوه بر درخواست های صنفی، مطالبات عمومی جامعه را برای عدالت و آزادی پررنگ¬تر کرده است. همچنین باید اذعان داشت که عقوبت چنین رویکردی، بیش از همه، بر گرده¬ی کارگران و معترضانی از سنخ اسماعیل بخشی نقش فقر و شلاق بسته است.
کانون نویسندگان ایران ضمن شادباشِ اول ماه مه به کارگران ایران و جهان ، خواهان آزادی همه‌ی فعالان کارگری و نویسندگان و روزنامه‌نگاران در بند، و دیگر زندانیان سیاسی و عقیدتی است. همچنین، به همین مناسبت، خواهان به رسمیت شناختن عملی و واقعی حق آزادی بیان و اعتصاب، برای همه¬ی گروه¬های اجتماعی، بویژه آنهایی¬ست که در وضعیت مصیبت بار معیشتی موجود، قربانیان اصلیِ رکود اقتصادی و حتا بلایای طبیعی هستند.
کانون نویسندگان ایران
11 اردیبهشت 1398