کس ندانست که ما انسانها،

زکجا آمده ایم

کس ندانست که منزلگه مقصود کجاست.

کس ندانست چرا نیک ترین آدمها باید دشوارترین،

روزگاران را برتابند؛

و تبه کارترینان باید،

غرق ناز و نعمت باشند.

توبه ای آن یک را در خلد برین جای دهد؛

وان دگر،

از ازل تابه ابد یار وفادار آتش دوزخ باشد.

کس ندانست چرا نیکان باید برچوبه ی دار،

و پلیدان غرق عیش و طرب در کاخ دُرّ و جواهر باشند.

یار ما درهمه عمر،

در شمار نیک ترینان بود؛

وسراسر عمر پربارش را در غم یاران و رفیقان سر بردار

یا فرومانده به چنگال انیران سرکرد.

یارما، یادش شاد،

چه مبارک شرری بود و. چه فرخنده یلی،

پاس داریم در این جمع رفیقان یادش را.

ماندگاراست او در دل یاران شفیق،

جاودان یادش باد.

علی رضا جباری ( آذرنگ )

9/7/1398(2019/10/2)