اسفا که دبیر کل شورای مدیریت گذار در مصاحبه با “تلویزیون تکفیری کلمه” پرسشگران و منتقدین این شورا را “اپوزیسیون ناآگاه” و همسو با جمهوری اسلامی لقب داد. باید گفت ضرر و خسرانی که رونمایی شورای مدیریت گذار در بین اپوزیسیون ایرانی در عرض کمتر از دو هفته موجب شده است در تاریخ چهل ساله اپوزیسیون ایرانی سابقه نداشته. ظاهرا این شورا برای وصل کردن آمده بود, اما در عمل سبب “فصل” شده است. زیرا فراخوان آن باعث چنددستگی و تشتت بیشتر در صفوف اپوزیسیون؛ و بدگمانی در بین نحله های مختلف مخالفان در باره انگیزه های باطنی تشکیل چنین شورایی و ماموریت آن برای آغاز مذاکرات با کشورهای منطقه (بخوان عربستان و امارت و غیره) شده است. انتقادات شدید به نحوه غیر دمکراتیک و محفلی تشکیل آن و اهداف پشت پرده از طرف گروه های چپ, جمهوریخواه, جبهه ملی, ملی مذهبی ها, مشروطه خواهان, طرفداران پادشاهی, کمونیست ها, سوسیالیست ها, جریانات مستقل, ملیون, گروه های اتنیکی, زنان, فعالان نسل جوان, و طیف وسیعی از فعالان سیاسی و مدنی از جمله روزنامه نگاران مستقل, مطرح شده است.

اگرچه از شیوه گزینش دبیر کل این مجموعه کوچک حتی اطلاعات جزیی در دست نیست؛ اما دبیر کل در سخنرانی رونمایی خود در لندن بجای کلمه “ما” یعنی عطف به شورا؛ خیلی زیاد از کلمه “من” استفاده کردند که با ماهیت و جوهر کار شورایی منافات دارد. ایشان در مصاحبه با تلویزیون شبکه تکفیری کلمه (١) وقتی مصاحبه کننده این شبکه (که ظاهرا مسئول بخش سایت انگلیسی شورای مدیریت گذار نیز است) از وی می پرسد مرحله بعدی چیست؛ دبیر کل در همسنگ پنداشتن پرسشگران, منتقدین و بقول خودش “اپوزیسیون ناآگاه” با جمهوری اسلامی می گوید: “اول جمهوری اسلامی و برخی از اپوزیسیون ناآگاه می خواهند ما را مشغول به خودمان بکنند با ایرادهایی که معلوم نیست از کدوم صندوقچه در می آرند و ما از کار اصلی مان غافل بشیم. ما سعی می کنیم در عرض چند روز این پرونده (یعنی سوالات پرسشگران و انتقادات) را ببندیم و دیگه به هیچ سوالی در این باره پاسخ ندیم چون به اندازه کافی توضیح دادیم”. حال که ایشان می خواهند تکیه بر جای بزرگان بزنند, باید بدانند که شکیبایی در سیاست جزو اسباب اساسی و ملزومات بدیهی است. بقول خود ایشان “آئینه شکستن خطاست”. زیرا بهترین چاره ی عصبانیت، به تاخیر انداختن آن است. حافظ می گوید: “تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف, مگر اسباب بزرگی همه آماده کنی”. نگارنده از ره خیرخواهی برای ایشان آرزوی بردباری و صبر بیشتر دارم. زیرا مولانا می فرمایند: ” صد هزاران کیمیا حق آفرید, کیمیایی همچو صبر، آدم ندید”. حتی ناپلئون می گوید: “خونسردی بزرگترین صفت یک فرمانده است”.

ظاهرا این مصاحبه با شبکه تکفیری کلمه (که ویدئوهای تاسف بار حمایت این شبکه از داعش و تکفیر ایرانیان بعنوان آتش پرست, مجوسی و رافضی در یوتیوب موجود است(٢) در عرض یک هفته بعد از تشکیل جلسه رونمایی شورای مدیریت گذار برگزار شده است. و از نظر مدیر کل محترم برای پاسخ دادن به شبهات و سوالات سنجشگران سیاسی و منتقدین یک هفته وقت زیادی بود و به زعم ایشان باید این پرونده مسئولیت پذیری (accountability) و “پاسخگویی” را بست و کار اساسی خود یعنی مذاکرات با کشورهای منطقه را آغاز کرد. غافل از اینکه اگر این شورا می خواهد به نمایندگی از ملت ایران (که ما اپوزیسیون ٩٩ درصدی و ناآگاه نیز بخشی از آن هستیم) حق دارند در مورد اهداف عیان و نهان این شورا و اسناد منتشر شده و شیوه غیردمکراتیک پیدایش آن و اینکه قرار است چه موضوعاتی با رژیم های منطقه ای مخالف جمهوری مطرح بشود و اینکه این شورا با ٢۶ عضو مشروعیت و حقانیت مردمی خود را از کجا و چگونه کسب کرده است؟ و اینکه شورایی که ابا دارد در ده صفحه از اسناد سه گانه خود, چه به زبان فارسی و چه به زبان انگلیسی حتی یکبار واژه “ملت ایران” (Nation) را استفاد نکند, چگونه می تواند خود را نماینده “ملت ایران” معرفی کند؟ و سوالات متعدد دیگر ! صدالبته لازم به ذکر نیست که کشورهایی مانند پاکستان, افغانستان, تاجیکستان, آذربایجان, ترکیه, عراق, کویت و عمان که رابطه خوبی با جمهوری اسلامی دارند, حاضر به مذاکره با به اصطلاح “نمایندگان” مخالفین جمهوری اسلامی نیستند. بنابراین “من از مفصل این نکته مجملی گفتم. تو خود حدیث مفصل بخوان ازین مجمل”. در ضمن اگر منظورشان جلب حمایت آمریکا نیز است؛ که در این صورت باید گفت زنهار ! از سرنوشت کردهای سوریه باید عبرت بگیرند.

ایشان در همین مصاحبه با اتکا به شورای ٢۶ نفره خود می گوید: ” در عرض ۴٠ سال گذشته هم حکومت های دنیا و هم مردم جهان یک “آدرس مشخص” می خواستند (یعنی در مقابله با جمهوری اسلامی نمی دانستند به کجا رجوع کنند و به چه کسانی اعتماد کنند). این آدرس ایجاد شد. باید این آدرس را برسمیت شناخت, بزرگش کرد, تقویتش کرد, در خارج هم نمی گویند که کسی نیست با او صحبت کنیم, و ما با کی صحبت کنیم اگر بخواهیم صحبت کنیم؟ وی سپس با حس “خودشکوفایی” بی مثالی می گوید : حالا این آدرس وجود داره؛ اکنون اپوزیسیون دارای یک آدرس مشخص است و این آدرس, آدرس شورای گذار است.

تعداد افراد این شورا حتی به ١ درصد اپوزیسیون فعال نمی رسد. حال باید از ایشان پرسید: “آیا این آدرس مختص همان ١ درصد اپوزیسیون آگاه (عضو شورا) است؟” چون بقیه اپوزیسیون ٩٩ درصدی را “ناآگاه” لقب داده اند. کلام آخر اینکه استاد سخن, شیخ اجل در “گلستان” می گوید: ترسم نرسی به کعبه ای اعرابی, کین ره که تو میروی به ترکستان است”. باز بقول شیخ اجل ” من آنچه شرط بلاغست با تو می‌گویم, تو خواه از سخنم پند گیر و خواه ملال”.

عبدالستار دوشوکی

مرکز مطالعات بلوچستان ـ لندن

جمعه ١٩ مهر ١٣٩٨