از لشکرکشی حاکمان ترکیه به مناطق کردنشین سوریه چند روز می‌گذرد. یورشی که نامش، “چشمه‌ی صلح”، نیز به اندازه‌ی دلایل اعلام‌شده‌اش از سوی دولت ترکیه، فریبکارانه است. مردمی که این روزها از زمین و آسمان آماج سلاح‌های مرگبار قرار گرفته‌اند طی سال‌ها و تا دیروز مشغول جنگ با لشکر وحشی و از گور برخاسته‌ی داعش بودند و در نجات جهان از آن جرثومه‌ی جهل و جنایت سهم بسزایی دارند. اکنون که ارتش ترکیه در تبانی با برخی قدرت‌های جهانی و منطقه‌ای و در سایه‌ی سکوت برخی دیگر، یورش به این مردم را آغاز کرده است انسان‌های آزادی‌خواه و مترقی جهان باید صدای مخالفت و اعتراض خود را یک‌پارچه بلند کنند. به ویژه از نویسندگان و روزنامه‌نگاران انسان‌دوست و آزادی‌خواه انتظار هست هدف‌های ضد انسانی هجوم به مردمی که می‌خواهند خود اختیار زندگی و تعیین سرنوشتشان را به‌دست داشته باشند، برملا کنند و به سهم خویش در همصدا کردن مردم جهان و جلوگیری از راه افتادن حمام خون بکوشند. حال که دولت ترکیه با بگیر و ببند و سرکوب آزادی بیان در داخل مرزهایش صدای هر انسان‌دوست صلح‌طلب و هر مخالف هجوم نظامی را با برچسب‌هایی نظیر “تبلیغ تروریسم” و “مخدوش کردن اذهان عمومی” خفه می‌کند وظیفه‌ی اهل قلم و روشنفکران در دیگر کشورها سنگین‌تر شده است. بی‌تردید ادامه‌ی این تهاجم به فاجعه‌ای بزرگ منجر خواهد شد.
کانون نویسندگان ایران یورش نظامی ارتش ترکیه و کشتار مردم “روژاوا” را محکوم می‌کند و خواهان قطع فوری آن و بیرون رفتن مهاجمان از خانه و زندگی مردم است.
کانون نویسندگان ایران
23 مهر 1398