کانون نویسندگان ایران در بیانیه‌ای که تاریخ ۲۹ آبان ۱۳۹۸ را بر خود دارد به آنچه در روزهای اخیر در خیابان‌ها و شهرهای ایران رخ داده پرداخته و سرکوب شدید معترضان توسط حکومت را محکوم کرده است.
در نسخه‌ای از این بیانیه که در اختیار دویچه‌وله قرار گرفته نوشته شده است:«برآمدن دوره‌ای اعتراض‌های گسترده در ایران گواه حل نشدن مسایل و مصایب مزمنی است که گریبان جامعه را در چنگ گرفته است. هر بار که صاحبان قدرت با استفاده از قوه‌ی قهریه اعتراض‌ها را پس زده‌اند، زمانی دیگر، با توان، سرعت و خشم بیشتر سر برآورده است؛ چنان‌که دور تازه‌ی اعتراض مردم که از ۲۴ آبان آغاز شده، به سرعت گسترش یافت و دامنه‌اش در کمتر از ۲۴ ساعت به ده‌ها شهر کوچک و بزرگ رسید.»
نویسندگان بیانیه با اشاره به اعتراضاتی که با افزایش “ضربتی قیمت بنزین” آغاز شد علت این اعتراضات و گستردگی بی‌سابقه آنها را ناشی از خشم «مردم به جان آمده از فقر و تبعیض و سرکوب» دانسته‌اند و نوشته‌اند که نزدیک به ۸۰ درصد جامعه توان تامین معاش خانواده را ندارند و به این دلیل صدای اعتراض خود را بلند کرد‌ه‌اند. در بیانیه آمده است: «آنها که کوچکی سفره‌شان، جای دستبردی دیگر نداشت، رنج تلنبار شده در دل و جانشان را به خیابان بردند مگر گوش شنوایی بیابند؛ اما این بار نیز با ضرب و جرح و بازداشت و گلوله پاسخ گرفتند.»
کانون نویسندگان ایران به مطالبات و اعتراضات مردم در چهار دهه گذشته نگاهی انداخته و نوشته است: «هرگاه کارگران، معلمان، زنان، دانشجویان و نویسندگان و فعالان مدنی و سیاسی مستقل برای بیان مطالبات خود، حتی مطالبات جزیی صنفی، ناگزیر دست به اعتراض زدند یا تشکلی ایجاد کردند، با انگ‌هایی چون «اخلالگر»، «وابسته به بیگانه»، «مخل امنیت ملی» و با یورش ماموران امنیتی و انتظامی و زندان مواجه شدند.»
به باور نویسندگان بیانیه اکنون حکومت با “فوران خشم و برخاستن فریاد اعتراض” مردمی روبه‌روست که به دنبال هر اعتراضی صدای آنها خفه شده است.
کانون نویسندگان ایران تاکید کرده است که «اعتراض به هر اجحاف و ستم، بخشی از آزادی بیان و حق مردم است؛ مقابله با آن با دستبند و باتوم و گلوله، گرچه روال معمول حاکمیت در چند دهه‌ی اخیر بوده است، این‌بار شدتی بیشتر یافته طوری که فقط در پنج روز نخست صدها کشته و هزاران زخمی و بازداشتی بر جا گذاشته است.»
یکی از دیگر نکاتی که در این بیانیه به آن پرداخته شده قطع سراسری اینترنت و «محروم کردن مردم ایران و جهان از دسترسی به اخبار رویدادها» است که به گفته نویسندگان بیانیه «شگردی دیگر برای سرکوب اعتراض‌ها دور از چشم جهانیان و شکلی دیگر از سانسور است. طرفه آنکه در همین وضع، مقامات پشت تریبون‌ها از حق قانونی مردم برای اعتراض داد سخن می‌دهند! با تبدیل کردن خیابان‌های شهرها به میدان جنگ و با استفاده از خشونت و بگیر و ببند و قطع اینترنت شاید بتوان آتش مطالبات مردم را زیر خاکستر برد، اما قطعا نمی‌توان آن را خاموش کرد.»
کانون نویسندگان ایران در پایان «مقابله‌ی خشونت‌بار با آزادی بیان مردم را محکوم» کرده و خواهان آزادی همه بازداشت‌شدگان حین اعتراض‌ها شده است. بیانیه هشدار می‌دهد: «حاکمان به جای تحقیر، تهدید و سرکوب معترضانی که جز فریاد سلاحی ندارند، به حق آزادی بیان آنها تمکین کنند، نیروهای امنیتی و انتظامی را با آلات و ادوات سرکوبگریشان از خیابان‌ها جمع کنند و به مردم فرصت اعتراض و بیان خواسته‌هایشان را بدهند.»
منبع: دویچه وله