در ابتدای این بیانیه ضمن تشریح آنچه هفته گذشته در ایران روی داد، واکنش حکومت نسبت به آن “با زبان تکراری تفنگ و تازیانه” توصیف شده است.
سپس برگزاری راهپیمایی دولتی پس از آن در حمایت از حکومت “رو در رو قرار دادن مردم در برابر مردم” خوانده شده و گفته شده است: «رو رو در رو قرار دادن مردم در برابر مردم در قالب تجمعات حکومتی و نیروهای شبهنظامی موسوم به “لباس شخصیها” برآیند تصمیمات و رفتارهای ناسالم و نابخردانهای بود که بارها آزموده شده و در آستانه انتخابات مجلس که قاعده بر تشویق مردم به مشارکت گسترده است، اقدامی شایبهبرانگیز به شمار میرود.»
نویسندگان این بیانیه، مردم معترض را نه “آشوبگر” آنگونه که حکومت مینامد بلکه “شهروندان عادی و جان به لب رسیدگانی” دانستهاند که “بر اثر تصمیمات خلقالساعه حاکمان بیتدبیر، آشوب به زندگیشان افتاده و نان به سفرهشان نیامده است و دیگر قادر به تحمل بار روز افزون تورم و بیکاری و خفقان نیستند”.
سه برابر شدن قیمت بنزین، نیمه شب پنجشنبه ۲۳ آبان اعلام شد و از اوایل روز جمعه ۲۴ آبان اعتراضات نسبت به آن در ایران آغاز شد.
در این بیانیه البته عنوان شده که ممکن است در میان معترضان عدهای هم “از سر فرصتطلبیهای فردی یا با سرمایهگذاری بیگانه یا به طور سازماندهیشده، دست به تخریب اموال عمومی بزنند” اما به نظر نویسندگان این بیانیه باید حساب آنها را از حساب اکثریت مردم معترض جدا کرد و نباید با این بهانه “کل معترضان را “آشوبگر” و “ایادی دشمن” خواند و با آنان به سختترین وجه ممکن برخورد کرد”.
حسن روحانی، رییسجمهوری ایران در سخنرانیاش پس از آغاز اعتراضات مردمی، تعداد معترضان را “عددی” ندانست و “اغتشاشات” را به “آشوبگران” نسبت داد.
نهضت آزادی ایران مشکل مردم را تنها گران شدن بنزین ندانستهاند. آنها نوشتهاند: «عموم شهروندان ایرانی چشماندازی روشن و قابل اعتماد را در پیش رو ندارند و به شدت نگرانند که درآمد حاصل از افزایش قیمتها در راستای نیازها و ضرورتهای مردم هزینه نخواهد شد. عموم مردم به این نتیجه رسیدهاند که سیاستگذاریهای نظام در راستای منافع ملی نیست یا به بدترین شکل ممکن اجرا میشود. تحلیل محتوای شعارها و صحبتهای مردم نشان میدهد که آنها باور ندارند که مسئولان برای رفاه ایشان اقدام به گرانکردن بنزین کردهاند.»
نهضت آزادی ایران با توجه به اینکه سن اکثر تظاهرکنندگان زیر ۳۰ سال بوده و بسیاری از کشته شدگان نیز حتی کمتر از ۲۵ سال سن داشتهاند، هشدار داده: «ورود جامعه جوان زیر ۲۵ سال کشور به حوزه اعتراضگران نشان از گسست اکثریت جوانان از نظام ارزشهای رسمی و طرح ضرورت استقلال سبک زندگی از مناسبات و تصمیمات حکومتی دارد.»
کسانی که از داخل ایران توانستهاند اطلاعاتی درباره این اعتراضات برای سایتها و رسانههای خارج از ایران بفرستند تقریبا همه متفقالقول هستند که مردم شرکتکننده در این اعتراضات متعلق به اقشار ضعیف، کم درآمد و اکثر حاشیهنشین هستند.
نهضت آزادی ایران در بیانیه خود در این باره هشدار داده و نوشته است: «گسترش امواج اعتراضات مردم به بافت حاشیهنشین شهرهای بزرگ که ناشی از تضعیف طبقه متوسط کشور و ناکامی این طبقه در دستیابی به مطالبات تاریخی است، پیام صریحی داشته و حکایت از مرحلهای نوین و وضعیتی از پیش نیندیشیده در عرصه تحولات اجتماعی پیش رو دارد که ممکن است مهار کردن و مدیریت آن در فرصتهای آتی با هزینههای سهمگین مواجه باشد.»
نهضت آزادی ایران تاکید کرده که “اعتراض” از جمله حقوق اساسی است که در اصل ۲۷ قانون اساسی ایران نیز به رسمیت شناخته شده است. اعضای این نهضت در بیانیهشان نوشتهاند: «نمیتوان از یک سو اعتراض را حق مردم دانست و از سوی دیگر، هرگونه اقدام و تجمع و طرح مطالبات را مصداق “محاربه با نظام” تلقی کرد.»
نویسندگان این بیانیه سپس پرسیدهاند که علیرغم به رسمیت شناختن این حق در قانون اساسی چرا تاکنون بستر مناسبی برای بیان اعتراضات مردم فراهم نشده است؟
نهضت آزادی ضمن محکوم کردن کشتار معترضان و مردم و تقبیح هرگونه خشونت و نیز انتقاد نسبت به ممانعت از گردش آزاد اطلاعات با قطع اینترنت، خواهان “آزادی زندانیان سیاسی، رفع حصر، لغو نظارت استصوابی و تلاش مسئولانه به منظور برگزاری انتخابات مجلس دوازدهم با معیارهای آزاد، سالم و عادلانه” شده است.
منبع: دویچه وله