07 مرداد 1402 * سوم: وضعیت روحانیون در جنبش اخیر:

در بخشی از گفته های مسئولان اطلاعاتی و امنیتی ماننده جلسه فرماندهان سپاه، بحث روحانیت و وضعیت آنها در جریان جنبش اخیر بود. در این جلسه نیز مسئولانی در این رابطه مطالبی را بیان داشتند

ابتدا به بخش هایی از گفته های مسئول بسیج روحانیون در جلسه ۱۳ دیماه می پردازیم و سپس به سخنان مسئولان امنیتی ، اطلاعاتی جلسه ۱۷ دیماه خواهیم پرداخت .

* حجت الاسلام محمود محمدی شاهرودی– رئیس بسیج طلاب- در جلسه فرماندهان سپاه در روز ۱۳ دیماه سال ۱۴۰۱ گفت:

«…ما در محدودۀ عملی و وظایف خودمان، احساس خطر برای از دست رفتن پایگاه طلاب و بسیج روحانیون را گزارش می دهیم که بسیج روحانیون با مشکلات اعتقادی، مشکلات معیشتی و مشکلات محله ای مواجه است. ما روحانی یا طلبه ای نداریم که به تنهایی بتواند از کوچه ای تنها بگذرد و با ناسزا و چه بسا سنگ و کلوخ، او را دنبال نکنند. عمامۀ خود من را از درون خودرویی که سوار بودم، برداشتند، بردند انداختند در جوی آب. من از دو محافظ بهره مندم، اما طلبه این امکان را ندارد.

… مشکل اعتقادی که اصلیترین مشکل بحساب می آید، مشکلات عقیدتی آنها گاهی تا شخص رهبری سؤال مطرح می کنند و عدم پاسخ درست به سؤالات، یا پاسخ های نا همگون، مشکلات آنها را بیشتر کرده است و می توان به روشنی از گذر کردن بیش از ۵ هزار طلبه در سطح کشور از ادامۀ تحصیل و حضور در بسیج روحانیون سخن گفت».

* یکی از افرادی که با توجه به حضور در وزارت اطلاعات در این مورد سخنانی را مطرح کرد،  ﻋﻠﯽ اﮐﺒﺮ ﺗﻮﺳﻠﯽ (وزارت اﻃﻼﻋﺎت ﺑﺨﺶ روﺣﺎﻧﯿﻮن) بود که گفت:

«… ﺗـﻮﺟـﻪ ﺑـﻪ ﻧﮑﺎت ﺑﺴﯿﺎری در ﺑـﺨﺶ روﺣـﺎﻧﯿﻮن ﮐﺸﻮر، ﻣﯽ ﺗـﻮاﻧـﺪ ﭼـﺸﻢ اﻧـﺪاز ﺑﻬـﺘﺮی ﺑـﻪ ﻣـﺎ ﺑـﺪﻫـﺪ. ﻣـﺎ ﺑـﺎ ﺑـﺨﺶﻫـﺎی ﻣـﺘﻔﺎوت و ﺑـﻪ واﻗـﻊ ﻣـﺘﻨﻮﻋﯽ از روﺣـﺎﻧﯿﻮن ﮐﺸﻮر ﺳـﺮ و ﮐﺎر دارﯾﻢ.

* حضور جاسوسان در بیت مراجع:

… ﺑـﺨﺶ اول، ﻣـﺮاﺟـﻊ و آﯾﺎت ﻋـﻈﺎم ﻫﺴـﺘﻨﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺑـﺨﺶ ﻣـﻬﻤﺘﺮﯾﻦ از ﻧـﻈﺮ ﻋﻤﻠﮑﺮدی بحساب می آﯾﺪ. ﻣـﺎ ﺗـﻮاﻧﺴـﺘﯿﻢ ﺑـﺮای ﺣـﻀﻮر ﻟﺤـﻈﻪ ای در دﻓـﺎﺗـﺮ ﻣـﺮاﺟـﻊ در داﺧـﻞ و ﺧـﺎرج از ﮐﺸﻮر، ﻋـﻨﺎﺻـﺮی را ﺟﻬـﺖ رﺳـﺎﻧـﺪن اﻃـﻼﻋـﺎت و اﺧـﺒﺎر اﺳـﺘﻔﺎده ﮐﻨﯿﻢ. اﯾﻦ اﻓـﺮاد ﺑـﻪ ﻧـﺤﻮی وارد دﻓـﺎﺗـﺮ ﺷـﺪه اﻧـﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗـﻮان ﺳـﺎل ﻫـﺎی ﺳـﺎل از ﺣـﻀﻮر اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ آﻧـﻬﺎ ﺑﻬـﺮه ﺑـﺮداری ﮐﺮد.

ﺑـﺎ ﮐﻤﺎل ﺗـأﺳـﻒ ﺑـﺎﯾﺪ ﺑـﺪاﻧﯿﺪ ﺳـﺮوران ﻋـﺰﯾﺰ، ﺑـﺨﺶ ﻋـﻤﺪهای از ﻣـﺮاﺟـﻊ ﮐﺸﻮر در ﺷـﺮاﯾﻂ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﻧـﻪ ﺗـﻨﻬﺎ ﺑـﺎ ﻧـﻈﺎم ﻫﻤﮑﺎری ﻧـﺪارﻧـﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺗـﺎ آﻧـﺠﺎ ﮐﻪ ﺑـﺸﻮد از ﻧـﻈﺎم اﻧـﺘﻘﺎداﺗﯽ در ﮐﻼس ﻫـﺎ و ﺟـﻠﺴﺎت ﺧـﻮد دارﻧـﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ دو ﺟـﻨﺒﻪ دارد.

– ﺟـﻨﺒﻪ اول در ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻋـﺒﻮر از ﻧـﻈﺎم اﺳـﺖ، و

– ﺟـﻨﺒﻪ دوم ﺑـﻘﺎی اﺣـﺘﺮام و ﺗﺜﺒﯿﺖ ﺧـﻮد در دوران ﭘـﺴﺎ ﺟـﻤﻬﻮری اﺳـﻼﻣﯽ اﺳـﺖ.

باید در ﻧـﻈﺮ داﺷـﺘﻪ ﺑـﺎﺷﯿﻢ ﮐﻪ ﺣـﻮزه ﻫـﺎی ﻋﻠﻤﯿﻪ و مدارﺳﯽ ﮐﻪ از وﺟـﻮد ﻣﺠﺘﻬـﺪﯾﻦ ﺑﻬـﺮه ﻣﯽ ﺑـﺮﻧـﺪ، ﺑـﻪ ﻋـﻨﻮان ﭘـﺎﯾﮕﺎﻫﯽ ﻗـﺪرﺗـﻤﻨﺪ در ﻣﯿﺎن ﻣـﻘﻠﺪﯾﻦ و ﻣﺤﺼﻠﯿﻦ بحساب ﻣﯽ آﯾﻨﺪ. ﻫـﻤﺎﻧـﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﯽ داﻧﯿﺪ، ﻣـﺎ در ﭼـﻨﺪﯾﻦ ﺷﻬـﺮ ﮐﺸﻮر ﺑـﻪ ﻋـﻨﻮان ﻣـﺜﺎل ﻣﺸﻬـﺪ، ﺧـﻮراﺳـﮕﺎن، اﺻـﻔﻬﺎن، ﻗـﻢ و ﭼـﻨﺪﯾﻦ ﺷﻬـﺮ دﯾﮕﺮ ﭘـﺎﯾﮕﺎه ﻫـﺎی ﻋﻈﯿﻢ ﻃـﻼب و روﺣـﺎﻧﯿﻮن را ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ. اﯾﻦ ﭘـﺎﯾﮕﺎه ﻫـﺎ ﮐﻪ ﯾﺎ ﺑـﻪ ﺷﮑﻞ ﻣـﺪارس ﻋﻠﻤﯿﻪ، ﯾﺎ دﻓـﺎﺗـﺮ ﻣـﺮاﺟـﻊ ﯾﺎ ﻣﮑﺎن ﻫـﺎﯾﯽ ﻣـﺜﻞ ﺳـﺎزﻣـﺎن ﺗﺒﻠﯿﻐﺎت اﺳـﻼﻣﯽ ﮐﻪ ﻋـﻤﻮﻣـﺎً ﻃـﻼب در آن ﺣـﻀﻮر دارﻧـﺪ، ﺑـﻌﺪ از آﻏـﺎز اﺗـﻔﺎﻗـﺎت و اﻏـﺘﺸﺎﺷـﺎت در ﺳـﻄﺢ ﮐﺸﻮر، ﺑـﻪ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﺟـﺎﻟـﺐ از ﻧـﻈﺮ ﻣـﺮدم ﺑـﺮای درﮔﯿﺮی اﻏـﺘﺸﺎﺷـﮕﺮان ﺑـﺎ ﻃـﻼب اﻧـﺘﺨﺎب ﺷـﺪه اﺳـﺖ.

– ﻣﯿﺰان ﺗـﻌﺪی ﺑـﻪ روﺣـﺎﻧﯿﻮن در ﺑﻌﻀﯽ ﺷﻬـﺮﻫـﺎ زﻣﯿﻨﻪ ﺳـﺎز ﺗﻌﻄﯿﻠﯽ ﻣـﻮﻗـﺖ ﭼـﻨﺪ ﻣـﺪرﺳـۀ ﺣـﻮزوی ﺷـﺪه اﺳـﺖ. ﺑﻌﻀﯽ ﻣـﺮاﺟـﻊ ﭘـﺲ از ﺷـﺮوع اﻏـﺘﺸﺎﺷـﺎت اﺧﯿﺮ، در ﺟﻬـﺖ تأﯾﯿﺪ ﺣـﺮف ﻫـﺎی ﻣـﺮدﻣﯽ اﯾﺴﺘﺎده اﻧـﺪ».

* مخالفت مراجع با حاکمیت:

ﻋﻠﯽ اﮐﺒﺮ ﺗﻮﺳﻠﯽ (وزارت اﻃﻼﻋﺎت ﺑﺨﺶ روﺣﺎﻧﯿﻮن) ادامه می دهد:

«ﺑـﺮداﺷـﺘﻪ ﺷـﺪن ﺣـﺠﺎب زﻧـﺎن در اﯾﻦ دﺳـﺘﻪ از اﻏـﺘﺸﺎﺷـﺎت، ﺗـﻌﺪادی از ﻣﺠﺘﻬـﺪﯾﻦ را ﺑـﻪ ﻧـﻮﺷـﺘﻦ ﻧـﺎﻣـﻪ ﻫـﺎﯾﯽ ﺑـﻪ ﻧـﻬﺎدﻫـﺎی تأﻣﯿﻨﯽ ﺷﻬـﺮﺳـﺘﺎن در ﺟﻬـﺖ اﻋـﺘﺮاض ﺑـﻪ وﺿـﻊ ﻣـﻮﺟـﻮد واداﺷـﺘﻪ اﺳـﺖ. ﻧـﻈﺮات ﻣـﺮاﺟـﻊ و ﻃـﻼب در ﺗـﻌﺪادی از ﻧـﺎﻣـﻪ ﻫـﺎ ﻣـﺘﻔﺎوت اﺳـﺖ، ﮐﻪ در اﯾﻨﺠﺎ ﻻزم اﺳـﺖ ﺑـﻪ ﭼـﻨﺪ ﻣـﻮرد اﺷـﺎره ﺷـﻮد.

– ﺑﻌﻀﯽ از ﻣـﺮاﺟـﻊ ﺗﺼﻤﯿﻢ دارﻧـﺪ ﮐﻪ در اﯾﻦ اﻏـﺘﺸﺎﺷـﺎت از ﻣـﺮدم ﺣـﻤﺎﯾﺖ ﮐﻨﻨﺪ. ﺣـﻤﺎﯾﺖ آﻧـﺎن در ﺗـأﯾﯿﺪ ﺣـﺮف ﻫـﺎی ﻣـﺮدم در ﺑـﺪی ﺷـﺮاﯾﻂ درآﻣـﺪی و ﺧـﻂ  ﻓـﻘﺮ اﺳـﺖ. آﻧـﻬﺎ ﻣﯽ ﮔـﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺸﮑﻼت ﻣـﺮدم ﺑـﻪ ﺳﻤﺘﯽ ﺧـﻮاﻫـﺪ رﻓـﺖ ﮐﻪ ﮐﺸﻮر را ﺑـﺎ ﺑﺤـﺮان روﺑـﺮو ﺧـﻮاﻫـﺪ ﮐﺮد و ﻧـﻈﺎم اﺳـﻼﻣﯽ را ﺑـﻪ ﺧـﻄﺮ ﻓـﺮوﭘـﺎﺷﯽ ﺧـﻮاﻫـﺪ رﺳـﺎﻧـﺪ. آﯾﺖ ﷲ ﺑـﺮوﺟـﺮدی [محمد جواد علوی طباطبایی بروجردی] در ﺻـﺪر اﯾﻦ ﻋـﻠﻤﺎ ﻣﯽ ﺑـﺎﺷـﺪ.

– ﺑﻌﻀﯽ از ﻣـﺮاﺟـﻊ در ﺣـﻤﺎﯾﺖ از ﻣـﺮدم و دادن ﺣـﻖ ﺑـﻪ ﻣـﺮدم ﺧـﻮاﺳـﺘﺎر ﭼـﺸﻢ ﭘـﻮﺷﯽ و ﺑـﺎزﺑﯿﻨﯽ ﺑﻌﻀﯽ از ﻗـﻮاﻧﯿﻦ ﺷـﺪه اﻧـﺪ ﮐﻪ ﺑـﻨﺎ ﺑـﻪ ﻣـﻘﺪورات زﻣـﺎن ﮐﻨﻮﻧﯽ ﺑـﺎﯾﺪ در آﻧـﻬﺎ اﺻـﻼﺣـﺎﺗﯽ ﺑـوﺟـﻮد آﯾﺪ.

– دﺳـﺘﻪ دﯾﮕﺮی از ﻣـﺮاﺟـﻊ ﺣـﻀﻮر ﻧﯿﺮوﻫـﺎی ﻧـﻈﺎﻣﯽ در ﻣـﻘﺎﺑـﻞ ﻣـﺮدم را ﺻﺤﯿﺢ ﻧﻤﯽ داﻧـﻨﺪ و ﺗﺼﻤﯿﻤﺎت ﻣـﻘﺎم ﻣـﻌﻈﻢ رﻫـﺒﺮی و ﻧﯿﺮوﻫـﺎی اﻣﻨﯿﺘﯽ را ﺑـﺮای ﻣـﻘﺎﺑـﻠﻪ ﺧﯿﺎﺑـﺎﻧﯽ ﺑـﺎ ﻣـﺮدم ﻧﻔﯽ ﮐﺮده و اﯾﻦ اﻣـﺮ را ﺣـﺮام ﺷـﺮﻋﯽ ﻣﯽ داﻧـﻨﺪ. و ﻣـﺘأﺛـﺮ از ﺣـﻮادث ﮔـﺬﺷـﺘﻪ ﺗﮑﺮار آن را در ﮐﺸﻮر ﺟـﺎﯾﺰ ﻧﻤﯽ داﻧـﻨﺪ.

– ﺑﻌﻀﯽ از ﻣـﺮاﺟـﻊ ﮐﻪ ﻗـﺒﻼً ﻣـﺎ ﻧـﺎﻣـﻪ ﻫـﺎی آﻧـﻬﺎ را ﺑـﻪ دﻓـﺘﺮ ﻋـﻤﻮﻣﯽ ﻓـﺮﺳـﺘﺎدﯾﻢ، اﻣـﺎ اینجا ﺑـﺎﯾﺪ ﺗـﻮﺿﯿﺤﺎﺗﯽ ﺑـﺪهیم. آقای ﻣـﺼﻄﻔﻮی از آﻧـﺠﺎ ﻣﯽ ﮔـﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﺗـﻮﺿﯿﺢ اﺿـﺎﻓـﻪ اﺳـﺖ، اﻣـﺎ ﻣـﻦ ﺑـﺎﯾﺪ اﺷـﺎره ﮐﻨﻢ، اﯾﻦ ﭘﯿﺶ زﻣﯿﻨﻪ ﺻـﺤﺒﺖ اﺳـﺖ. ﻫـﻤﺎﻧـﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔـﻔﺘﻢ، ﺑﻌﻀﯽ از ﻣـﺮاﺟـﻊ ﻣﺴـﺘﻤﺮاً ﻫـﻢ ﺑـﻪ دﻓـﺎﺗـﺮ اﺳـﺘﺎﻧﯽ ﻧـﺎﻣـﻪ زده اﻧـﺪ، ﻫـﻢ ﺑـﻪ ﻣـﺎ، و ﻫـﻢ ﺑـﻪ دﻓـﺘﺮ ﺣـﻔﺎﻇـﺖ، ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺷـﻮد وﺿـﻊ ﮐﺸﻮر را اینطور ﺳـﺎﻣـﺎن داد و ﺑـﺎﯾﺪ به ﻧﯿﺮوﻫـﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﮐﺸﻮر ﺣـﺮف ﺷـﺎن از ﻃـﺮف ﻣـﺮدم ﺷﻨﯿﺪه ﻣﯽ ﺷـﻮد، اﺟـﺎزه داد ﮐﻪ ﺑـﺘﻮاﻧـﻨﺪ ﺻـﺤﻨﻪ ﺳﯿﺎﺳﯽ و اﺟـﺘﻤﺎﻋﯽ ﮐﺸﻮر را آرام ﮐﻨﻨﺪ.

در ﺟـﻠﺴﻪ ای ﺣـﻀﺮت آﯾﺖ ﷲ زﻧـﺠﺎﻧﯽ در ﻣـﻮرد رﻓـﻊ  ﺣـﺼﺮ، ﺻـﺤﺒﺖ ﻫـﺎﯾﯽ ﮐﺮده اﻧـﺪ ﮐﻪ ﺻـﺪای اﯾﺸﺎن ﻫـﻢ ﻣـﻮﺟـﻮد اﺳـﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ اﻣـﺮ ﺣـﺼﺮ را اﺷـﺘﺒﺎه ﻧـﻈﺎم ﻣﯽ داﻧـﻨﺪ.

– ارﺗـﺒﺎﻃـﺎت ﮔﺴـﺘﺮده ای ﺑﯿﻦ ﻣـﺮدم و روﺣـﺎﻧﯿﻮن وﺟـﻮد داﺷـﺘﻪ اﺳـﺖ ﮐﻪ ﺑـﻪ ﻣـﺮور زﻣـﺎن از ﺳـﺎل ٩٨ ﺗـﺎ اﻣـﺮوز، ازﻫـﻢ ﮔﺴﯿﺨﺘﻪ ﺷـﺪه اﺳـﺖ.

– ﻣﯿﺰان وﺟـﻮﻫـﺎت ﻣـﺮدﻣﯽ درﯾﺎﻓﺘﯽ دﻓـﺎﺗـﺮ، ﺑـﻪ ﯾﮏ ﺷـﺸﻢ ﺳـﺎل ٩٨ رﺳﯿﺪه اﺳـﺖ. ﺑـﻪ ﻃـﻮری ﮐﻪ در ﺑﻌﻀﯽ ﻣـﺪارس ﻋﻠﻤﯿﻪ، وزارت اﻃـﻼﻋـﺎت ﻣـﺠﺒﻮر ﺑـﻪ ﮐﻤﮏ ﻣـﺎﻟﯽ ﺑـﺮای ﭘـﺮداﺧـﺖ ﺳـﻬﻢ ﻃـﻼب ﺷـﺪه اﺳـﺖ. در ﻣـﻮاردی دﯾﺪه ﺷـﺪه اﺳـﺖ ﮐﻪ ﻫـﺰﯾﻨﻪ ﻫـﺎی دﻓـﺎﺗـﺮ از ﺧـﺎرج از ﮐﺸﻮر و ﺗـﺤﺖ ﻋـﻨﺎوﯾﻦ ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ وارد ﮐﺸﻮر ﺷـﺪه اند و اﯾﻦ وﺟـﻮﻫـﺎت ﻫـﺰﯾﻨﻪ ﻫـﺎی ﺳـﺎﻟﯿﺎنۀ دﻓـﺎﺗـﺮ را ﻧﻤﯽ دهند. اﯾﻦ اﻣـﺮ اﻟـﺒﺘﻪ در ﻣـﻮرد ﺑﯿﻮﺗﯽ اﺳـﺖ ﮐﻪ در ﻓـﻌﺎﻟﯿﺘ ﻬﺎی اﻗـﺘﺼﺎدی در ﮐﺸﻮر ﺳﻬﻤﯽ ﻧـﺪارﻧـﺪ و ﻓـﻘﻂ ﺑـﻪ ﮐﺎر ﺣـﻮزوی ﻣـﺸﻐﻮل ﻫﺴـﺘﻨﺪ.

– اخـﺘﻼف در ﻧـﻈﺮات ﻣـﺮاﺟـﻊ در ﻣـﻮرد اﻏـﺘﺸﺎﺷـﺎت اﻣـﺮوز، روزاﻧـﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽﺷـﻮند و ﺑﯿﻮﺗﯽ ﮐﻪ ﺣـﺎﻣﯽ ﺟـﺮﯾﺎن ﺣـﺎﮐﻢ ﺑـﺮ ﮐﺸﻮر ﻫﺴـﺘﻨﺪ، ﻧﻔﯽ ﮐﺮدن ﺑﯿﻮت ﻏﯿﺮ ﺣـﺎﻣﯽ را در ﺟـﻠﺴﺎت ﺧـﺼﻮﺻﯽ، ﯾﺎ ﭘـﺎره ای ﺟـﻠﺴﺎت دوره ای، ﺑـﻪ زﺑـﺎن ﻣﯽ آورﻧـﺪ.

* در مورد طلاب:

در ﺑـﺨﺶ دوم ﻃـﻼب ﻗـﺮاردارﻧـﺪ. در اﻏـﺘﺸﺎﺷـﺎت ﮐﻨﻮﻧﯽ، ﺿـﺮﺑـﻪ ﭘـﺬﯾﺮﺗـﺮﯾﻦ ﺑـﺨﺶ در ﺟـﺎمعه، ﻃـﻼب و روﺣـﺎﻧﯿﻮن ﺑـﻪ ﺷـﻤﺎر ﻣﯽ روﻧـﺪ. ﮔـﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺑـﺨﺶ ﻋـﻤﺪه ای از ﻣـﺮدم، ﺗـﻨﻬﺎ ﻧـﻘﻄﻪ ﻗـﻮت ﺣـﺮﮐﺖ ﺧـﻮد و ﻧـﻘﻄﻪ ﺿـﻌﻒ ﻧـﻈﺎم را در ﺗـﻌﺮض و ﻓـﺤﺎﺷﯽ و ﺿـﺮب و ﺷـﺘﻢ روﺣـﺎﻧﯿﻮن ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻨﺪ. از ﺑﯿﺶ از ٩٠٠ ﺷﻬـﺮ ﮐﺸﻮر، اﺧـﺒﺎر در ﻣـﻮرد اﯾﻦ ﻣـﻮارد داﺷـﺘﻪ اﯾﻢ. ﺑﯿﺶ از ۴ ﻫـﺰار ﻃـﻠﺒﻪ در ﺳﻨﯿﻦ ﻣـﺨﺘﻠﻒ ﺗـﺎ اﻣـﺮوز، ﻣـﻮرد ﺿـﺮب و ﺷـﺘﻢ ﻣـﺮدم ﻣـﺨﺘﻠﻒ در ﺷـﺒﺎﻧـﻪ روز ﻗـﺮارﮔـﺮﻓـﺘﻪ اﻧـﺪ. در ﺑﻌﻀﯽ ﺷﻬـﺮﻫـﺎ ﻃـﻼب درس را رﻫـﺎ ﮐﺮده اند و ﺑـﻪ ﺷﻬـﺮﻫـﺎی ﺧـﻮد ﺑـﺮﮔﺸـﺘﻨﺪ. ﺗـﻌﺮض ﺑـﻪ ﻫﻤﺴـﺮان و ﻓـﺮزﻧـﺪان اﯾﻦ اﻓـﺮاد ﺑـﻪ ﺣـﺪی ﺑـﻮده اﺳـﺖ ﮐﻪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑـﻪ ﺗـﺮک ﺷﻬـﺮ ﻣﺤـﻞ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﺧـﻮد ﮔـﺮﻓـﺘﻪ اﻧـﺪ. ﺗـﻌﺮض ﺑـﻪ ﻟـﺒﺎس روﺣـﺎﻧﯿﺖ از ﺳـﻮی ﻣـﺮدم ﯾﮑﯽ از ﻧﮑﺎت ﻣـﻬﻢ دراﯾﻦ ﺟـﺮﯾﺎﻧـﺎت اﺳـﺖ، ﺑـﻪ ﻃـﻮری ﮐﻪ ﺗـﻌﺪاد زﯾﺎدی از روﺣـﺎﻧﯿﻮن و ﻃـﻼب ﺑـﻪ ﻣـﺤﺾ ﺗـﻌﻮﯾﺾ ﻟـﺒﺎس روﺣـﺎﻧﯿﺖ، از ﻧـﻈﺮ ﻣـﺮدم ﺳﻔﯿﺪ ﻣﯽ ﺷـﻮﻧـﺪ، ﺣﺘﯽ اﮔـﺮ ﻣـﺮدم آﻧـﻬﺎ را ﺑـﺸﻨﺎﺳـﻨﺪ، در اﻣـﺎن ﻫﺴـﺘﻨﺪ. ﺑﺴﯿﺎری از ﻧﯿﺮوﻫـﺎی روﺣـﺎﻧﯽ وزارت اﻃـﻼﻋـﺎت و دﺳـﺘﮕﺎه ﻫـﺎی اداری ﮐﺸﻮر، ﺣﺘﯽ اﻣـﺎﻣـﺎن ﺟـﻤﻌﻪ ﯾﺎ روﺣـﺎﻧﯿﻮن ﻣـﺴﺎﺟـﺪ ﻫـﻢ از اﯾﻦ اﻣـﺮ ﺟـﺪا ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ.

در ﭼـﻨﺪﯾﻦ ﻣـﻮرد، ﺗـﻌﺪی ﺑـﻪ ﻗـﻀﺎت دادﮔﺴـﺘﺮی ﻫـﺎ ﮐﻪ در ﻟـﺒﺎس روﺣـﺎﻧﯿﺖ ﻫﺴـﺘﻨﺪ، ﮔـﺰارش ﺷـﺪه اند و در ٢٢ ﻣـﻮرد ﻓـﺮد روﺣـﺎﻧﯽ ﺗـﻮﺳـﻂ ﻣـﺮدم ﻟـﺨﺖ ﺷـﺪه و اﺳـﻠﺤﻪ ﮐﻤﺮی ﺧـﻮد را ﻫـﻢ از دﺳـﺖ داده اﺳـﺖ. ۶ ﻧـﻔﺮ از اﯾﻦ اﻓـﺮاد ﺻـﺒﺢ ﻓـﺮدای ﺗـﻌﺮض، اﺳـﺘﻌﻔﺎی ﺧـﻮد را ﺑـﻪ ﻗـﻮۀ ﻗـﻀﺎﺋﯿﻪ، ﺗـﺤﺖ ﻓـﺸﺎرﻋـﺪه ای ﮐﻪ ﺑـﻪ او ﺗـﻌﺮض ﮐﺮده ﺑـﻮدﻧـﺪ، ﻓـﺮﺳـﺘﺎده اﻧـﺪ.

ﻣـﻘﺪار درﺧـﻮاﺳـﺖ ﺑـﺮای درﯾﺎﻓـﺖ ﻓـﺮﺻـﺖ ﻫـﺎی ﻣـﻄﺎﻟـﻌﺎﺗﯽ ﺧـﺎرج از ﮐﺸﻮر، ۲۴ درﺻـﺪ اﻓـﺰاﯾﺶ داﺷـﺘﻪ اﺳـﺖ و اﻓـﺮاد ﺧـﻮاﻫـﺎن ﺧـﺮوج از ﮐﺸﻮر ﺑـﻮده اﻧـﺪ.

* نظر مراجع در مورد حجاب:

بعضی از ﻣـﺮاﺟـﻊ در ﻧـﺎﻣـﻪ ﻫـﺎی ﺧـﻮد ﺑـﻪ ﻧـﻬﺎدﻫـﺎی اﻣﻨﯿﺘﯽ، ﯾﺎ اﺷـﺎراﺗﯽ ﮐﻪ ﺗـﻮﺳـﻂ راﺑﻄﯿﻦ ﺑـﻪ دﻓـﺎﺗـﺮ ﻣـﺮﺑـﻮﻃـﻪ ﻣﯽ رﺳـﺪ، ﺧـﻮاﺳـﺘﻪ اﻧـﺪ ﮐﻪ ﺑـﻬﺎنۀ ﻋـﻤﺪه ﻣـﺮدم ﮐﻪ ﺣـﺠﺎب اﺳـﺖ، ﻓـﻌﻼ در ﮐﺸﻮر ﻧﻬﯽ ﻧـﺸﻮد ﺗـﺎ اﯾﻦ ﺑـﻬﺎﻧـﻪ رﻓـﻊ، و ﮐﺸﻮر آرام ﺷـﻮد. ﺑـﻌﺪ از آن ﺑـﺮﺧـﻮرد ﻗـﺎﻃـﻊ ﺷـﻮد. ﺗـﺎ ﺿـﺪ اﻧـﻘﻼب ﻧـﺘﻮاﻧـﺪ ﺑـﺮ روی ﻣـﻮج اﻏـﺘﺸﺎﺷـﺎت ﺳـﻮار ﺷـود و ﮐﺸﻮر را ﺑـﺎ ﺑﺤـﺮان روﺑـﺮو ﮐﻨﺪ. اﻏـﺘﺸﺎﺷـﺎﺗﯽ ﮐﻪ در آن ﻫﺴـﺘﯿﻢ، ﺗـﻮان اﺻﻠﯽ ﺷـﺒﮑﻪ اﺟـﺘﻤﺎﻋﯽ روﺣـﺎﻧﯿﺖ در ﺑﯿﻦ ﻣـﺮدم را از ﻣﯿﺎن ﺑـﺮده اﺳـﺖ. ﻣـﺎ رﺳـﻤﺎً ﭘـﺎﯾﮕﺎه ﻫـﺎی ﻋﻘﯿﺪﺗﯽ ﻣـﺮدم ﮐﻪ ﻣـﺴﺎﺟـﺪ، زﯾﺎرﺗـﮕﺎه ﻫـﺎ و ﮐﺎﻧـﻮن ﻫـﺎی دﯾﻨﯽ ﺑـﻮده اﻧـﺪ را ﺧـﺎﻟﯽ از ﺟـﻤﻌﯿﺖ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ. در ﻧـﻤﺎز ﺟـﻤﻌﻪ هفتۀ ﮔـﺬﺷـﺘﻪ، ﺗـﻌﺪاد ﻧـﻤﺎز ﮔـﺰاران را دﯾﺪﯾﺪ؟ آﯾﺎ ﻣـﺎ ﺗـﺎﮐﻨﻮن در روز ﻫـﺎی ﺑـﻌﺪ از اﻧـﻘﻼب، ﭼﻨﯿﻦ ﻋـﺪم اﺳـﺘﻘﺒﺎﻟﯽ از ﻧـﻤﺎز ﺟـﻤﻌﻪ را در ﺳـﺮاﺳـﺮ ﮐﺸﻮر ﺷـﺎﻫـﺪ ﺑـﻮده اﯾﻢ؟ اﯾﻦ ﻣـﻮارد ﻧـﺸﺎن ﻣﯽ دهند ﮐﻪ ﭘـﺎﯾﮕﺎه ﻣـﺮدﻣﯽ ﻃـﻼب و روﺣـﺎﻧﯿﻮن در ﺑﯿﻦ ﻣـﺮدم ﮐﻤﺮﻧـﮓ و ﺑـﻪ ﻣـﺮور ﺑﯽ اﻫﻤﯿﺖ ﺧـﻮاﻫـﺪ ﺷـﺪ و ﻟﺒﺎس روﺣﺎﻧﯿﺖ ﺑﻪ ﻣﺮور زﻣﺎن اﻫﻤﯿﺖ و اﺣﺘﺮام ﺧﻮد را از دﺳﺖ ﺧﻮاﻫﺪ داد».

* در مورد عدم برخورد با مردم در رابطه با حجاب بهتر است نظر کمال ارجمند نیز خوانده شود.

در رابطه با حجاب، کمال ارجمند با توجه به فتوای برخی مراجع می گوید:

«… ﺳـﻮم، ﻣـﺮدم، ﺣـﺠﺎب را ﻧﻤﯽ ﺧـﻮاﻫـﻨﺪ و آزادی ﭘـﻮﺷـﺶ را ﺣـﻖ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻨﺪ. اﯾﻦ ﺣـﻖ را ﻣـﻮﻗـﺘﺎً ﺑـﻪ آﻧـﻬﺎ ﺑـﺎﯾﺪ داد، ﯾﺎ ﺣﺘﯽ اﮔـﺮ ﻧﯿﺎز ﮐﺸﻮر ﺑـﻮد، اﯾﻦ ﺣـﻖ را ﺑـﻪ رﺳﻤﯿﺖ ﺷـﻨﺎﺧـﺖ. ﯾﺎ اﮔـﺮ ﺑـﻪ رﺳﻤﯿﺖ ﻧﻤﯽ ﺷـﻨﺎﺳﯿﻢ، جامعه را ﻣﺤـﺪود ﻧﮑﻨﯿﻢ. ﺳـﺨﺖ ﻧﮕﯿﺮﯾﻢ. ﻧﯿﺎز ﺟـﺎﻣـﻌﻪ و ﻣـﺮدم اﻣـﺮوز در اﯾﻦ اﺳـﺖ ﮐﻪ ﻣـﺪاوم ﻧﻬﯽ ﻧـﺸﻮﻧـﺪ. ﻣـﻘﺪاری اﺣـﺴﺎس راﺣﺘﯽ در ﺳـﻄﺢ ﺷﻬـﺮ، آراﻣـﺶ را ﺑـﺮای ﻧﯿﻤﯽ از ﻣـﺮدم ﮐﺸﻮر ﺑـﺮﻣﯽ ﮔـﺮداﻧـﺪ.

ﻣـﮕﺮ ﻣـﺎ در ﻧـﻬﺎد اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ ﺧـﻮدﻣـﺎن، ﺑﻘﯿﻪ را ﻫـﻢ ﻧﻤﯽﮔـﻮﯾﻢ ﮐﻪ آﻗـﺎﯾﺎن ﮔـﻠﻪ ﮔـﺬاری ﮐﻨﻨﺪ، در ﺑـﺨﺶ ﺑـﺮون ﻣـﺮزی اﻃـﻼﻋـﺎت ﺳـﭙﺎه ﻓـﺘﻮا ﻧـﺪارﯾﻢ ﮐﻪ ﻧﯿﺮوی زن ﻣﯽ ﺗـﻮاﻧـﺪ ﺑـﺮای ﻋﻤﻠﯿﺎت ﺧـﻮد از ﻫـﺮ ﻧـﻮع ﺣـﺠﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺎزمأﻣـﻮرﯾﺖ اﺳـﺖ، اﺳـﺘﻔﺎده ﮐﻨﺪ؟ ﻣـﮕﺮ ﻧﯿﺮوی زن ﻣـﺎ ﻧﻤﯽ ﺗـﻮاﻧـﺪ ﻃـﺒﻖ ﻓـﺘﻮای ﻣـﺮاﺟـﻊ ﺑـﺰرگ در ﻣـﻮاﻗـﻊ ﻧﯿﺎز ﻫﻤﺒﺴـﺘﺮی را ﻫـﻢ داﺷـﺘﻪ ﺑـﺎﺷـﺪ؟ ﭘـﺲ ﭼـﻪ ﻣﯽ ﺷـﻮد ﮐﻪ در ﮐﺸﻮر ﻧﻤﯽ ﺗـﻮاﻧﯿﻢ اﺟـﺎزه ﺑـﺪﻫﯿﻢ ﮐﻪ ﻣـﺮدم ﻣـﻘﺪاری راﺣـﺖ ﺗـﺮ ﺑـﺎﺷـﻨﺪ؟! ﻻﺑـﺪ ﭘـﺎﺳـﺦ اﯾﻦ اﺳـﺖ ﮐﻪ آن ﺗـﻮﺟﯿﻪ اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ دارد و اﯾﻦ ﻧـﺪارد. ﺑـﺮادران ﻋـﺰﯾﺰ، ﭘـﻮﺷـﺶ زن در ﺳـﻄﺢ ﮐﺸﻮر ﺗـﻮﺟﯿﻪ اﻣﻨﯿﺘﯽ دارد. مسأﻟـﻪ ﺑﺴﯿﺎر ﺳـﺨﺖ ﺗـﺮ از ﭼﯿﺰی اﺳـﺖ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ. ﻣـﺮدم ﺑـﺎ ﻧـﻈﺎم ﺣـﺲ ﻣـﺒﺎرزه دارﻧـﺪ. ﮔـﺰارﺷـﺎت ﻣـﺎ در ﺑـﺮون ﻣـﺮزی ﻣﯽ ﮔـﻮﯾﺪ آن ﻗﺸـﺮی ﮐﻪ ﺗـﻮان ﻣـﺎﻟﯽ دارد، در اﯾﺮان ﻧﻤﯽ ﻣـﺎﻧـﺪ. آن ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻧـﺪارد، ﺑـﻪ دﻧـﺒﺎل ﺑﻬـﺘﺮ ﺷـﺪن ﮐﯿﻔﯿﺖ زﻧـﺪﮔﯽ اﺳـﺖ. ﭘـﺲ از ﻣـﺒﺎرزه ﺑـﺎ ﻧـﻈﺎم دﺳـﺖ ﺑـﺮ ﻧﻤﯽ دارد.

ﺑـﻮﻟـﺘﻦ ﻫـﺎ را ﻧﻤﯽﺧـﻮاﻧﯿﺪ؟ ﺑﯿﺶ از ﯾﮏ ﺳـﻮم مسألۀ ﻋـﺪم رﻋـﺎﯾﺖ ﺣـﺠﺎب در ﺳـﻄﺢ ﮐﺸﻮر، ﺑـﺮﻣﯽ ﮔـﺮدد ﺑـﻪ ﺧـﺎﻧـﻮاده ﻫـﺎی ﻧﯿﺮوﻫـﺎی ﻣﺴـﻠﺢ».

* برای روشن شدن این مسئله که گویا نظام قصد رعایت بی حجابی را دارد، به خبر زیر توجه فرمایید:

«به گزارش، سایت دیده‌ بان ایران، ارگان مطبوعاتی نزدیک به سپاه پاسداران نوشت: یک زمانی سختگیری‌ های بیش از اندازه و بی‌ مورد در باره حجاب به خرج دادیم. به عنوان مثال اگر یک دختر دانش‌ آموز جوراب سفید می‌ پوشید، از مدرسه اخراج می‌ شد.

این نوع افراط‌  گری تأثیرات بدی در جامعه گذاشت. یا مثلاً تأکید می‌ شد که مانتوها هم از رنگ‌ های تیره باشند. این رفتارها، تعادل را بهم زد و حالت بغض در جامعه ایجاد کرد. این رفتارها در حالی بود که اتفاقاً در دین ما بسیار تأکید به پوشیدن لباس روشن شده است. بنابراین ما در مسئلۀ پوشش از نگاه‌ های افراطی و تفریطی باید دوری کنیم. البته این مسئله تا حدود زیادی حل شده است، اما کاش اصلاً اتفاق نمی‌ افتاد».

* در این رابطه، ﻋﻠﯽ اﮐﺒﺮ ﺗﻮﺳﻠﯽ (وزارت اﻃﻼﻋﺎت، ﺑﺨﺶ روﺣﺎﻧﯿﻮن) به طور مفصل اشاره به شرایط نهاد روحانیت در کشور  می کند و می گوید:

«… ارﺗـﺒﺎﻃـﺎت ﮔﺴـﺘﺮده ای ﺑﯿﻦ ﻣـﺮدم و روﺣـﺎﻧﯿﻮن وﺟـﻮد داﺷـﺘﻪ اند ﮐﻪ ﺑـﻪ ﻣـﺮور زﻣـﺎن از ﺳـﺎل ٩٨ ﺗـﺎ اﻣـﺮوز، از ﻫـﻢ ﮔﺴﯿﺨﺘﻪ ﺷـﺪه اند».

او در رابطه با حجاب می گوید: «ﺷـﻤﺎ را ﺑـﻪ ﺧـﺪا ﺑﺒﻨﯿﺪ. ﭼـﺸﻢ ﺗـﺎن را ﺑـﺎز ﮐﻨﯿﺪ. ﮐﺸﻮر ﺟـﻤﻬﻮری اﺳـﻼﻣﯽ اﯾﺮان دو ﻗـﻄﺐ ﻣﺠـﺰا دارد. اﯾﻦ ﭼـﻪ ﺑـﺎزی ای اﺳـﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ﺑﯽ ﺣـﺠﺎب و ﺑـﺎﺣـﺠﺎب راه اﻓـﺘﺎده اﺳـﺖ؟ ﻫـﺮ ﮐﺴﯽ ﺣـﺠﺎب داﺷـﺖ، ﺣـﻖ ﺑﯿﺎن و آزادی ﻋـﻤﻞ در ﻫـﺮ ﺳـﻄﺤﯽ دارد و ﻫـﺮ ﮐﺴﯽ ﻧـﺪاﺷـﺖ، ﻗﻬـﺮ ﻧـﻈﺎم را ﺑـﺮای ﺧـﻮد ﺧـﺮﯾﺪه اﺳـﺖ! ﭼـﻄﻮر ﻣﯽ ﺷـﻮد ﻣـﺮدم را دو دﺳـﺘﻪ دﯾﺪ. ﺑـﻪ ﻧـﻈﺮﺗـﺎن، ﻫﻤﯿﻦ ﺑـﺎزی ﻫـﺎ ﻧـﺒﻮده اند، ﮐﻪ ﻣـﺮدم را اﯾﻦ ﮔـﻮﻧـﻪ از ﻫـﻢ ﺷﮑﺎﻓـﺘﻪ اﺳـﺖ؟»

* دربارۀ روحانیت، فردی دیگر از موج امنیتی ها و اطلاعاتی ها به نام اﻣﯿﺮ ﻣﻬﺪی اﻗﺒﺎﻟﯽ (دﻓﺘﺮ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺣﻔﺎﻇﺖ اﻃﻼﻋﺎت، وابسته مستقیم به سید مجتبی خامنه ای و علی‌ اصغر میر حجازی) می گوید:

«… [بررسی وضعیت] روﺣﺎﻧﯿﻮن در ﻣـﻮارد ﻣـﺨﺘﻠﻒ– ﮐﻪ ﺑـﺨﺶ ﻋـﻤﺪۀ آن ﺑـﻪ ﺷـﺮاﯾﻂ ﺑـﺪ ﺗـﺠﺎرت و ﺑـﺪی ﺷـﺮاﯾﻂ اﻗـﺘﺼﺎدی ﮐﺸﻮر ﺑـﺮﻣﯽ ﮔـﺮدد-، ﻧـﺸﺎن ﻣﯽ دﻫـﺪ ﮐﻪ در ﻣـﺎه ﻫـﺎی اﺧﯿﺮ و در اﯾﻦ روزﻫـﺎ ﺗـﺠﺎرت و ﮐﺴﺐ اﯾﻦ اﻓـﺮاد از ﻃـﺮف ﻣـﺮدم و اﻏـﺘﺸﺎﺷـﮕﺮان ﺑـﺎ ﺗﺨـﺮﯾﺐ ﻣـﻮاﺟـﻪ ﺷـﺪه اﺳـﺖ. ﻣـﺮدم در ﺷﻬـﺮﻫـﺎی ﻣـﺬﻫـﺒﯽ از روﺣـﺎﻧﯿﻮن و کسبۀ ﻣـﺬﻫـﺒﯽ رو ﻣﯽ ﮔـﺮداﻧـﻨﺪ و ﺑـﺎ اﯾﻦ اﻓـﺮاد ﻣـﻌﺎﻣـﻠﻪ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ. در ﻣـﻘﺎﺑـﻞ دﯾﺪه ﺷـﺪه اﺳـﺖ ﮐﻪ ﺑـﺎ ﮐﺴﺐ و ﮐﺎر اﻓـﺮادی ﮐﻪ ﯾﺎ ﻣـﺬﻫـﺒﯽ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ، ﯾﺎ از اﯾﻦ اﻏـﺘﺸﺎﺷـﺎت ﺣـﻤﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ، ﻣـﺮاودات ﻣـﺎﻟﯽ ﺧـﻮد را ﺑـﺮﻗـﺮار ﮐﺮده اﻧـﺪ. در ﺑـﺨﺶ دﯾﮕﺮی، ﻃـﻼب ﺣـﻮزوی ﮐﻪ ﺑـﺨﺶ ﻋـﻤﺪۀ آﻧـﻬﺎ ﺑـﻪ وﺿـﻊ ﺷﻬـﺮﯾﻪ ﻫـﺎی ﭘـﺮداﺧﺘﯽ اﻋـﺘﺮاض داﺷـﺘﻪ اﻧـﺪ، ﺑـﺎرﻫـﺎ در ﻧـﺎﻣـﻪ ﻧـﮕﺎری ﻫـﺎی ﺟـﻤﻌﯽ ﯾﺎ ﻓـﺮدی، با درﺧـﻮاﺳـﺖ های ﻣﮑﺮر ﺑـﺮای ﺗﺜﺒﯿﺖ ﺣـﻖ ﻃـﻼب، ﺑـﻪ اﻋـﺘﺮاض ﭘـﺮداﺧـﺘﻪ اﻧـﺪ. ﺑـﺨﺶ ﻋـﻤﺪه ای از اﯾﻦ اﻓـﺮاد ﻫـﻤﺎﻧـﻄﻮر ﮐﻪ دوﺳـﺖ ﻋـﺰﯾﺰﻣـﺎن در ﻗـﺒﻞ ﻫـﻢ ﻓـﺮﻣـﻮدﻧـﺪ و ﺑـﻪ ﻧﮑﺎﺗﯽ اﺷـﺎره ﮐﺮدﻧـﺪ، از ﺣـﻀﻮر در ﻣـﺪارس ﺣـﻮزوی ﺳـﺮ ﺑـﺎز زده و ﻟـﺒﺎس روﺣـﺎﻧﯿﺖ را از ﺗـﻦ درآورده اﻧـﺪ.

روﺣـﺎﻧﯿﻮﻧﯽ ﮐﻪ در ﻣـﺸﺎﻏـﻞ اداری ﻓـﻌﺎل ﻫﺴـﺘﻨﺪ، و ﺗـﻌﺪاد آﻧـﻬﺎ از ﻫـﺮ ﻗﺸـﺮ روﺣـﺎﻧﯿﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺳـﺖ، ﻧﺴـﺒﺖ ﺑـﻪ ﻋـﺪم تأﻣﯿﻦ اﻣﻨﯿﺖ ﺷﺨﺼﯽ در ادارات، ﻣـﺴﺎﺟـﺪ، ﺳـﺎزﻣـﺎن ﻫـﺎ و ﺑـﺨﺶ ﻫـﺎی ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﮐﻪ ﮐﺎرﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ، اﻋـﺘﺮاض دارﻧـﺪ و ﺑـﺎرﻫـﺎ دﯾﺪه ﺷـﺪه اﺳـﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ اﻓـﺮاد ﺑـﻪ دﻟﯿﻞ ﻋـﺪم ﺷـﻨﺎﺳـﺎﯾﯽ، ﻟـﺒﺎس روﺣـﺎﻧﯿﺖ را ﻓـﻘﻂ در ﻣﺤـﻠﯽ ﺑـﻪ ﺗـﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺑـﺪاﻧـﻨﺪ آن ﻣﺤﯿﻂ ﺑـﺮای ﺣـﻀﻮرﺷـﺎن اﻣـﻦ اﺳـﺖ.

در ﻗـﻮۀ ﻗـﻀﺎﺋﯿﻪ اﻣـﺎ وﺿـﻊ ﺑـﻪ ﺷﮑﻞ دﯾﮕﺮی اﺳـﺖ. ﺣـﻔﺎﻇـﺖ از دادﯾﺎران، دادﺳـﺘﺎﻧـﺎن و ﻗـﻀﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑـﻪ ﻟـﺒﺎس روﺣـﺎﻧﯿﺖ ﻣـﻠﺒﺲ ﻫﺴـﺘﻨﺪ، در ﭘﯽ ﺗﻬـﺪﯾﺪﻫـﺎی ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ از ﻃـﺮف اﻏـﺘﺸﺎﺷـﮕﺮان، ﻫـﺰﯾﻨﻪ ﻫـﺎی ﺑﺴﯿﺎری را ﺟﻬـﺖ تأﻣﯿﻦ اﻣﻨﯿﺖ و اﺿـﺎﻓـﻪ ﺷـﺪن ﮐﺎدر ﺣـﻔﺎﻇﺘﯽ، ﺑـﻪ ﻗـﻮۀ ﻗـﻀﺎﺋﯿﻪ ﺗﺤـﻤﯿﻞ ﮐﺮده اﻧـﺪ. آنها، در ﻧـﺎﻣـﻪ ﻫـﺎی ﻣﮑﺮر ﺑـﻪ رﯾﺎﺳـﺖ ﻣـﺤﺘﺮم ﻗـﻮه ﻗـﻀﺎﺋﯿﻪ، ﺧـﻮاﺳـﺘﺎر تأﻣﯿﻦ اﻣﻨﯿﺖ ﺧـﻮد و ﺧـﺎﻧـﻮاده ﺷـﺪه اﻧـﺪ. و در ﻏﯿﺮ اﯾﻦ ﺻـﻮرت، در ﻣﺤـﻞ ﮐﺎر ﺣـﺎﺿـﺮ ﻧﻤﯽ ﺷـﻮﻧـﺪ.

ﺑﺨﺸﯽ از روﺣـﺎﻧﯿﻮن در رده ﻫـﺎی ﻣـﺨﺘﻠﻒ ﺑـﺎﻻ، اﻟـﺒﺘﻪ ﺑـﺎ ﺳﯿﺎﺳـﺖ ﻫـﺎی ﮐﻠﯽ ﻧـﻈﺎم در اﻣـﺮ ﺳـﺮﮐﻮب ﻣـﺨﺎﻟـﻒ ﻫﺴـﺘﻨﺪ و اﻗـﺪاﻣـﺎت ﻧﯿﺮوﻫـﺎی اﻣﻨﯿﺘﯽ ﮐﺸﻮر در تأﻣﯿﻦ ﮐﺸﻮر را ﻧـﺎﮐﺎﻓﯽ ﻣﯽ داﻧـﻨﺪ. از اﯾﻦ رو، ﻣﯿﺰان ﻗـﺮارﮔﯿﺮی اﯾﻦ اﻓـﺮاد درﮐﻨﺎر ﻣـﺮدم، ﺣﺘﯽ درﺣـﺮﮐﺖ ﻫـﺎی ﻣـﺮدﻣﯽ دﯾﺪه ﺷـﺪه اﺳـﺖ. ﻧـﺎﮔـﻔﺘﻪ ﻧـﻤﺎﻧـﺪ ﺑـﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﯾﮑﯽ از اﻋـﻀﺎی ﮐﻤﯿﺴﯿﻮن ١٠٩ در ﻣﺠـﻠﺲ ﺧـﺒﺮﮔـﺎن، از رﯾﺎﺳـﺖ ﻣﺠـﻠﺲ ﺧـﺒﺮﮔـﺎن درﺧـﻮاﺳـﺖ ﺟـﺎﯾﮕﺰﯾﻨﯽ ﻓـﺮد دﯾﮕﺮی بجای ﺧـﻮد داﺷـﺘﻪ اﺳـﺖ. ﺑـﻌﺪ از ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﻣـﺘﻮﺟـﻪ ﺷـﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﻋـﻠﺖ در ﻣـﺨﺎﻟـﻔﺖ، ﻧـﻮع ﻧـﮕﺎه ﺣﮑﻮﻣـﺖ ﺑـﻪ مسأﻟـﻪ ﺟـﺎﻧﺸﯿﻨﯽ رﻫـﺒﺮی ﺑـﻮده اﺳـﺖ.

ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﻧـﺸﺎن ﻣﯽ دهند ﮐﻪ در ﺷـﺮاﯾﻂ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﮐﺸﻮر و از ﺳـﺎل ٩٨، ﻣﯿﺰان اﻋـﺘﻘﺎد در ﺑـﺨﺶ روﺣـﺎﻧﯿﺖ ﺑـﻪ ﻋـﺪم ﺗـﻮان ﺳـﺎﻣـﺎﻧـﺪﻫﯽ ﮐﺸﻮر ﺗـﻮﺳـﻂ ﻧـﻈﺎم، ۴۵ درﺻـﺪ اﻓـﺰاﯾﺶ داﺷـﺘﻪ اﺳـﺖ. ﻃﯽ ﮔـﺰارﺷﯽ ﮐﻪ از ﺣـﺠﺖاﻻﺳـﻼم ﺣـﺎج ﻋﻠﯽ اﮐﺒﺮی ﺑـﻪ ﺻـﻮرت ﻣﺤـﺮﻣـﺎﻧـﻪ در ﻣـﻮرد ﻣﯿﺰان اﻋـﺘﻘﺎدات در ﺑـﺨﺶ روﺣـﺎﻧﯿﺖ ﺑـﻪ ﻧـﻈﺎم ﺑـﻪ ﺗﺤـﺮﯾﺮ درآﻣـﺪه ﺑـﻮد، اﯾﺸﺎن ﺑـﺎ اﺷـﺎره ﺑـﻪ ﻧﮑﺎت ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ در ﻣـﻮرد ﺑـﺨﺶ روﺣـﺎﻧﯿﻮن اﻋـﻼم ﮐﺮدﻧـﺪ ﮐﻪ ١٨ درﺻـﺪ روﺣـﺎﻧﯿﺖ، ﺑﮑﻠﯽ از ﻧـﻈﺎم ﻋـﺒﻮر ﮐﺮده وﺗـﻨﻬﺎ ﺑـﻪ دﻟﯿﻞ ﺣـﻔﻆ ﺧـﻮد در ﺟـﺎﯾﮕﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﻗـﺮار دارﻧـﺪ، ﺑـﻪ ﻫـﻢ ﻧـﻈﺮی ﺑـﺎ ﻧـﻈﺎم، ﺗـﻈﺎﻫـﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ.

در ﺑـﺨﺶ روﺣـﺎﻧﯿﻮﻧﯽ ﮐﻪ در ﮐﺎر ﻫـﺎی اﻗـﺘﺼﺎدی ﮐﻼن ورود ﮐﺮده اﻧـﺪ و ﺷـﺮﮐﺖ ﻫـﺎ وﮐﺎرﺧـﺎﻧـﻪ ﻫـﺎی ﻣﻬﻤﯽ در ﮐﺸﻮر در اﻧـﺤﺼﺎر آﻧـﻬﺎ ﻣﯽ ﺑـﺎﺷـﺪ، ﺑـﺨﺶ ﻋـﻤﺪه ای، از اﺣـﺘﺮام روﺣـﺎﻧﯿﺖ ﺟﻬـﺖ رﺳﯿﺪن ﺑـﻪ اﻫـﺪاف اﻗـﺘﺼﺎدی ﺧـﻮد ﺑﻬـﺮه ﻣﯽ ﺑـﺮﻧـﺪ. اﯾﻦ ﺟـﻤﻊ ﻣـﻌﺘﻘﺪﻧـﺪ ﮐﻪ ﺳـﻬﻢ ﺧـﻮد را ﺑـﻪ ﻧـﻈﺎم ﭘـﺮداﺧـﺖ ﮐﺮده اﻧـﺪ و زﻣﯿﻨﻪ ﺳـﺎزی ﺣـﻀﻮر دوﺳـﺘﺎن ﺧـﻮد را ﺑـﺮای ﺷـﺮﮐﺖ در اﻧـﺘﺨﺎﺑـﺎت ﻫـﺎی دوره ای ﮐﺸﻮر ﺑـﺎ ﺗـأﻣﯿﻦ ﻫـﺰﯾﻨﻪ ﻫـﺎی اﻧـﺘﺨﺎﺑـﺎﺗﯽ ﭘـﺮداﺧـﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ.

ﺑﺨﺸﯽ از روﺣـﺎﻧﯿﻮن ﻧﺴـﺒﺖ ﺑـﻪ ﻋﻤﻠﮑﺮد رﻫـﺒﺮی ﻣـﻌﺘﺮض ﻫﺴـﺘﻨﺪ. و ﺷـﺨﺺ رﻫـﺒﺮی را ﻋـﺎﻣـﻞ اﺗـﻔﺎﻗـﺎت، اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت واﻏـﺘﺸﺎﺷـﺎت دوره ای درﮐﺸﻮر ﻣﯽ داﻧـﻨﺪ. اﯾﻦ اﻓـﺮاد ﮐﻪ دارای ﺟـﻤﻌﯿﺖ وﺳﯿﻌﯽ از ﺣـﺎﻣﯿﺎن، ﭼـﻪ در درون ﺣﮑﻮﻣـﺖ، ﭼـﻪ در ﻣﯿﺎن ﻣـﺮدم ﻫﺴـﺘﻨﺪ، ﻣـﻌﺘﻘﺪ ﺑـﻪ ﮔـﺬر از رﻫـﺒﺮی و مسألۀ زﻣﯿﻨﻪ ﺳـﺎزی ﺟـﺎﻧﺸﯿﻨﯽ ﺧـﺎﻧـﻮادﮔﯽ ﻫﺴـﺘﻨﺪ. و ﻧـﻈﺮ آﻧـﻬﺎ ﺑـﻪ ﺗـﻘﻮﯾﺖ ﻣـﻬﻨﺪس ﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ ﻣـﻮﺳـﻮی، ﺑـﺮای اﯾﻔﺎی ﻧـﻘﺶ رﻫـﺒﺮ در ﮐﺸﻮر ﻫﺴـﺘﻨﺪ. اﯾﻦ دﺳـﺘﻪ از روﺣـﺎﻧﯿﻮن، از ﺗـﻤﺎم ﻧـﻔﻮذ ﺧـﻮد، ﭼـﻪ در ﻧﯿﺮوﻫـﺎی ﺳـﭙﺎه ﭘـﺎﺳـﺪاران، ﭼـﻪ در ارﺗـﺶ، و ﭼـﻪ در ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻫـﺎی اﻣﻨﯿﺘﯽ ﮐﺸﻮر، اﺳـﺘﻔﺎده ﮐﺮده اﻧـﺪ، ﮐﻪ ﺑـﺘﻮاﻧـﻨﺪ ﻫـﻤﺮاﻫـﺎﻧﯽ ﺑـﺎ ﻧـﻈﺮﯾﺎت ﺧـﻮد در ﻣﯿﺎن اﻗـﺸﺎر ﻗـﺪرﺗـﻤﻨﺪ و ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮﻧـﺪه در ﮐﺸﻮر ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻨﺪ. ﻧـﺎﮔـﻔﺘﻪ ﻧـﻤﺎﻧـﺪ ﮐﻪ ﮔـﺰارﺷـﺎت ﻣـﺘﻌﺪدی از ﻣـﺮاودات ﺑﻌﻀﯽ از ﺳـﺮداران ﺳـﭙﺎه و ﻣـﻘﺎﻣـﺎت ﮐﺸﻮری و ﻟﺸﮑﺮی ﺑـﺎ اﯾﻦ اﻓـﺮاد ﺛـﺒﺖ ﺷـﺪه اﺳـﺖ و از اﯾﻦ دﯾﺪارﻫـﺎ، ﻓـﺎﯾﻞ ﻫـﺎی ﺻـﻮﺗﯽ و ﺗﺼﻮﯾﺮی در دﺳـﺖ هستند. اﯾﻦ اﻓـﺮاد ﺗـﻤﺎﻣﯽ ﻧـﻔﻮذ ﺧـﻮد را ﻣـﻌﻄﻮف ﺑـﻪ رده ﻫـﺎی ﻓـﺮﻣـﺎﻧـﺪﻫﯽ ﺷﻬـﺮﺳـﺘﺎﻧﯽ ﯾﺎ اﺳـﺘﺎﻧﯽ، ﮐﺮده اﻧـﺪ. اﻣـﺎ ﮔـﺰارﺷـﺎﺗﯽ ﻫـﻢ از دﯾﺪار ﻫـﺎی ﻣﺤﻔﻠﯽ ﺑـﺎ ﺣـﻀﻮر ﻧﯿﺮوﻫـﺎی ﻗـﺪرﺗـﻤﻨﺪ اﻗـﺘﺼﺎدی در ﮐﺸﻮر ﺑـﻪ ﺛـﺒﺖ رﺳﯿﺪه اند. اﯾﻦ اﻓـﺮاد ﺣـﺮﮐﺖ ﺧـﻮد را ﻧﯿﺎزﻣـﻨﺪ ﺑـﻮدجۀ ﻻزم ﻣﯽ داﻧـﻨﺪ و تأﻣﯿﻦ ﺑـﻮدجۀ ﻣـﻮرد ﻧﯿﺎز اﯾﻦ اﻓـﺮاد، از ﻫـﺮ ﻃـﺮﯾﻘﯽ، ﻣﯽ ﺗـﻮاﻧـﺪ ﮐﺸﻮر را وارد ﺑﺤـﺮاﻧﯽ ﻋﻤﯿﻖ ﮐﻨﺪ. ﻣـﺬاﮐﺮات اﯾﻦ اﻓـﺮاد ﺑـﺎ اﺧـﺘﻼس ﮔـﺮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺳـﺮﻣـﺎﯾﻪ ﻫـﺎی ﻓـﺮاواﻧﯽ دارﻧـﺪ، در ﺟـﺮﯾﺎن هستند. ﻋـﻤﻮﻣـﺎً اﯾﻦ اﻓـﺮاد در زﻧـﺪان ﻫﺴـﺘﻨﺪ، وﻟﯽ ﺗـﻮان ﻣـﺎﻟﯽ آﻧـﻬﺎ ﺑـﺎ ﺗـﻮﺟـﻪ ﺑـﻪ ﺳـﻮاﺑـﻘﺸﺎن، ﺑﯽ ﺣـﺪ و ﺣـﺼﺮ اﺳـﺖ. در اﯾﻦ دﯾﺪارﻫـﺎ، ﮐﺎرﺷـﻨﺎﺳـﺎن و اﺳـﺎﺗﯿﺪ داﻧـﺸﮕﺎهﻫـﺎی ﻣـﺨﺘﻠﻒ ﮐﺸﻮر ﮐﻪ ﺑـﺎ اﯾﻦ اﻓـﺮاد ﻫـﻢ ﻧـﻈﺮ ﺑـﻮده اﻧـﺪ، بچشم ﻣﯽﺧـﻮرند. در اﯾﻦ ﻣﯿﺎن، ﻣـﺮاودات ﻧـﻮادﮔـﺎن اﻣـﺎم ﺧـﻤﯿﻨﯽ (ره) و رﻓـﺖ و آﻣـﺪ ﻫـﺎی اﻓـﺮاد ﻣـﺨﺘﻠﻒ از ﺟـﺎمعۀ روﺣـﺎﻧﯿﺖ، در رﺻـﺪ اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ ﻗـﺮار ﮔـﺮﻓـﺘﻪ اند.

ﺑـﺨﺶ ﻋـﻤﺪه ای از داﻧـﺸﺠﻮﯾﺎن درس ﺧـﺎرج ﺣـﻀﺮت آقا ﮐﻪ ﻣـﺎه ﻫـﺎ ﺑـﺮای ﺷـﺮﮐﺖ در درس اﯾﺸﺎن، ﻧـﻮﺑـﺖ ﻣﯽ ﮔـﺮﻓـﺘﻨﺪ، ﺑـﺮای ﺷـﺮﮐﺖ در ﮐﻼس، اﻧـﺼﺮاف داده اﻧـﺪ».

اﻣﯿﺮ ﻣﻬﺪی اﻗﺒﺎﻟﯽ (دﻓﺘﺮ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺣﻔﺎﻇﺖ اﻃﻼﻋﺎت، وابسته مستقیم به سید مجتبی خامنه ای و علی‌ اصغر میر حجازی) ادامه می دهد:

«ﺳﯿﺴﺘﻢ اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ ﺑـﻪ ﻧـﻔﻊ ﻣـﺮاﺟـﻊ ﺗﻘﻠﯿﺪﺗـﺎن، ﻓـﺴﺎد در روﺣـﺎﻧﯿﺖ ﺳـﻄﺢ ﺑـﺎﻻی ﮐﺸﻮر اﯾﺠﺎد ﮐﺮده اﺳـﺖ. روﺣـﺎﻧﯿﺖ و ﻣـﺮاﺟـﻊ ﺑـﺎﯾﺪ در ﻣـﺪارس ﺧـﻮد ﺑـﻤﺎﻧـﻨﺪ، ﯾﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ در ﻣـﻮرد ﻣـﺴﺎﺋـﻞ ﺷـﺮﻋﯽ درﺟـﺎﻣـﻌﻪ ﻧـﻈﺮاﺗﯽ ﺑـﺪﻫـﻨﺪ؟ ﺑـﺨﺶ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑـﺎﯾﺪ ﺑـﻪ ﻋﻬـﺪۀ ﺣﮑﻮﻣـﺖ ﺑـﺎﺷـﺪ. اﯾﻦ وﺟـﻪ دادن اﻃـﻼﻋـﺎت ﺑـﻪ ﺑﯿﻮت ﻣـﺮاﺟـﻊ، از ﻃـﺮف ﺑـﺮادران اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ، ﺑـﺎﻋـﺚ ﺷـﺪه اﺳـﺖ ﮐﻪ ﺗـﻌﺪادی از ﻣـﺮاﺟـﻊ ﺑـﺮآن ﺷـﺪه اﻧـﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗـﻮاﻧـﻨﺪ، ﻫـﻢ ﺳـﺎﺧـﺘﺎر اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ داﺷـﺘﻪ ﺑـﺎﺷـﻨﺪ، و ﻫـﻢ  می تواﻧـﻨﺪ ﺣﮑﻢ ﺷـﺮﻋﯽ را ﺟـﺎﯾﮕﺰﯾﻦ اﺣﮑﺎم ﻗـﻮه ﻗـﻀﺎﺋﯿﻪ ﮐﻨﻨﺪ. ﺑـﺮادران ﻋـﺰﯾﺰ، ﺳـﺎﺧـﺘﺎر ﮐﺸﻮر ﺑـﻪ ﻧـﺤﻮی ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺑـﺘﻮاﻧﯿﻢ ﻗـﺪرت ﻫـﺎی ﮐﻮﭼﮏ را در ﻫـﺮ ﮔـﻮﺷـﻪ و ﮐﻨﺎری داﺷـﺘﻪ ﺑـﺎﺷﯿﻢ. ﻧـﻤﺎﯾﻨﺪﮔـﺎن وﻟﯽ ﻓﻘﯿﻪ در ﺗـﻌﺪادی از اﺳـﺘﺎن ﻫـﺎی ﮐﺸﻮر ﮐﻢ ﻣـﺎﻧـﺪه اﺳـﺖ ﻧـﻌﻮذ ﺑـﺎ ﷲ در ﺟـﺎﯾﮕﺎه ﺧـﺪاوﻧـﺪ ﻣـﺘﻌﺎل ﻗـﺮار ﮔﯿﺮﻧـﺪ. ﻣـﺨﺎرج ﻫﻔﺘﮕﯽ ﺑﻌﻀﯽ از ﻧـﻤﺎﯾﻨﺪﮔـﺎن وﻟﯽ ﻓﻘﯿﻪ اﺳـﺘﺎﻧﯽ، ﺑـﻪ ﭼـﻨﺪ ﻣﯿﻠﯿﺎرد ﻣﯽ رﺳـﺪ. و ﺗـﺼﻮر ﻧﮑﻨﯿﺪ ﮐﻪ آن را در باب از ﺑﯿﻦ ﺑﺮدن ﻓﻘـﺮ ﺧﺮج ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﺣﻀـﻮر آﻧﻬـﺎ در ﻣﺮاﺗﻊ ﺧﻮش آب و ﻫﻮا و ورزش ﻫﺎی ﺧﺎص ﺑﺎ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎی ﺑﺎﻻ و ﺳـﻔﺮه ﻫـﺎی دوره ای، ﺗـﻮﺟﯿﻪ ﭘـﺬﯾﺮ ﻧﯿﺴﺖ. اﯾﻦ ﻣـﺴﺎﺋـﻞ ﭘـﻨﻬﺎن ﻧﻤﯽ ﻣـﺎنند. اﯾﻦ، ﻧـﻪ ﺗـﻨﻬﺎ در ﻣﯿﺎن ﻧـﻤﺎﯾﻨﺪﮔـﺎن وﻟﯽ ﻓﻘﯿﻪ و ﺣـﻮزه ﻫـﺎی ﻧـﻤﺎﯾﻨﺪﮔﯽ وﻟﯽ ﻓﻘﯿﻪ ﺟـﺮﯾﺎن دارد، ﺑﻠﮑﻪ در ﻧـﻤﺎﯾﻨﺪﮔـﺎن وﻟﯽ ﻓﻘﯿﻪ در ﻧﯿﺮوﻫـﺎی ﻣﺴـﻠﺢ ﻫـﻢ دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷـﻮد.

آﻗـﺎﯾﺎن رده ﺑـﺎﻻ در ﻧـﻈﺎم، ﻣﯽ ﺗـﻮاﻧﯿﺪ ﺗـﻮﺿﯿﺢ دﻫﯿﺪ ﮐﻪ ﺑـﺎغ ﻫـﺎی ﻣﯿﻠﯿﺎردی ﮐﻪ در آﻧـﻬﺎ ﻓـﺮزﻧـﺪان و ﺧـﻮدﺗـﺎن ﺑـﻌﺪ از اﻗـﺎمۀ ﻧـﻤﺎز در ﻣﺴﺠـﺪ ﺑـﻪ آنجا ﻣﯽ روﯾﺪ، ﭼـﻪ ﺧـﺒﺮ اﺳـﺖ؟ اﮔـﺮ ﻗـﺮار اﺳـﺖ ﺗـﺎﺑﻌﯿﺖ از اواﻣـﺮ رﻫـﺒﺮی ﻧـﻈﺎم در ﻣـﻘﺎﺑـﻞ اﺷـﺮافی گری و زﻧـﺪﮔﯽ ﺧـﺎرج از ﻋـﺮف ﺑـﺎﺷـﺪ، ﻣـﻦ ﺑـﻪ ﺷـﺨﺼﻪ از اﯾﻦ ﻣـﺴﺎﺋـﻞ ﺑﯿﺰارم و ﻣـﻘﺎﺑـﻠﻪ ﺧـﻮاﻫـﻢ ﮐﺮد. ﻣـﻨﺎزل ﻣﺴﮑﻮﻧﯽ اﯾﻦ آﻗـﺎﯾﺎن اﺷـﺮاف زاده، ﺑـﻌﻀﺎً در ﺗﻬـﺮان ﺑـﻪ ۶۰ تا ۲۰۰ ﻣﯿﻠﯿﺎرد ﺗـﻮﻣـﺎن ﻣﯽ رﺳـﺪ. و ﯾﺎدﺗـﺎن ﺑـﺎﺷـﺪ ﮐﻪ ﻣـﺎ ﻗـﺼﺪ ﻃـﻠﺤﻪ و زﺑﯿﺮ ﺳـﺎزی در ﻧـﻈﺎم ﻧـﺪارﯾﻢ. ﻣـﺮدم ﺗﻬـﺮان در ﺑﻌﻀﯽ از ﻣﻨـﺎطق تهران، ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻨـﺪ ﺗﺮدد ﮐﻨﻨﺪ و آب و ﻫﻮای اﯾﻦ ﻣﻨـﺎﻃﻖ را ﺗﻨـﻔﺲ ﮐﻨﻨﺪ. آنوﻗﺖ عده ای از آﻗﺎیان، وﯾﻼ ﻫـﺎی ﺳـﺮان ﻧـﻈﺎم ﻃـﺎﻏـﻮت را ﺗـﺼﺮف و ﻧـﻮﺳـﺎزی ﮐﺮده اﻧـﺪ و ﺑـﻌﺪ از اﺗـﻤﺎم مأﻣـﻮرﯾﺖ ﺧـﻮد ﻫـﻢ، ﺑـﻪ ﺗـﺼﺮف اداﻣـﻪ ﻣﯽ دﻫـﻨﺪ. در اﯾﻦ ﻣـﺒﺤﺚ، ﺣـﻀﺮت آﻗـﺎ، روﺣـﺎﻧﯽ و ﻏﯿﺮ روﺣـﺎﻧﯽ ﻧـﺪارﯾﻢ. ﻓـﺴﺎد در ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻏﯿﺮ ﻗـﺎﺑـﻞ ﺗـﺼﻮر اﺳـﺖ و ﻧـﻮﻋﯽ ﺑـﺎ ﻣـﺸﺎﻏـﻞ ﻣـﻤﺰوج ﺷـﺪه اﺳـﺖ ﮐﻪ ﻧـﻤﺎﯾﻨﺪۀ ﺷـﻮرای ﺷﻬـﺮ ﯾﺎ ﻣﺠـﻠﺲ ﻫـﻢ در دورۀ ﺧـﻮد، ﺣـﻖ ﻣﯽ داﻧـﺪ ﮐﻪ ﻣـﺒﻠﻎ ﻗـﺎﺑـﻞ ﺗـﻮﺟﻬﯽ از ﺳـﻬﻢ ﺑﯿﺖ اﻟـﻤﺎل ﯾﺎ ﺳـﻬﻢ ﻫـﺎی ﺑـﺎد آورده، ﺣـﻖ اوﺳـﺖ».

* یکی دیگر از افرادی که در بخشی از سخنان خود دربارۀ هزینه هایی که برای روحانیت خرج می شوند، تشریح می کند، امین صالحی، وزارت اطلاعات برونمرزی است که می گوید:

«… ﻣـﺎ در داﻧـﺸﮕﺎه ﻫـﺎی ﺑـﺮون ﻣـﺮزی، ﮐﻪ ﻫﻤﮕﯽ آﻗـﺎﯾﺎن آﺷـﻨﺎﯾﯽ دارﯾﺪ ﺑـﺎ اﯾﻦ داﻧـﺸﮕﺎه ﻫـﺎ ﭼـﻪ ﻫـﺰﯾﻨﻪ ﻫـﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ و ﺑـﻪ ﮐﺠﺎ می رود، ﺑـﺮای ﯾﮏ ﻓـﺮد ﺑـﻨﮕﻼدﺷﯽ ﺑـﺮای ﺗﺤﺼﯿﻞ ﻋـﻠﻢ ﺣـﻮزوی، ٢٠ ﻫـﺰار دﻻر در ﺳـﺎل ﻫـﺰﯾﻨﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ اﯾﺸﺎن زﺣـﻤﺖ ﺑﮑﺸﻨﺪ و ﺳـﺮ ﮐﻼس درس ﺣـﺎﺿـﺮ ﺷـﻮﻧـﺪ، ﻧـﻪ ﮐﻪ درس ﺑـﺪﻫـﻨﺪ. اﯾﺸﺎن ﻣـﺤﺼﻞ ﻋـﻠﻢ ﺣـﻮزوی اﺳـﺖ. آﯾﺎ ﻣـﺎ ﺑـﻪ ﻃـﻠﺒﻪ ﻫـﺎی ﺧـﻮد اﯾﻦ ﻣـﺒﺎﻟـﻎ را ﻣﯽ دﻫﯿﻢ؟ اﻓـﺮاط در ﮐﺸﻮر ﻣـﺎ ﺑـﻪ ﺣـﺪ اﻋﻠﯽ رﺳﯿﺪه است. ﻣـﺎ ﺑـﺮای دﻋـﻮت اﻧـﺪﯾﺸﻤﻨﺪان ﻣﺴـﻠﻤﺎن و ﻏﯿﺮ ﻣﺴـﻠﻤﺎن، ﺑـﺮای ﺣـﻀﻮر در ﮐﺸﻮر، ﺧـﺮج ﻫـﺎی آﻧـﭽﻨﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ و ﺑـﺮای ﺳـﻔﺮ آﻧـﻬﺎ ﺑﻠﯿﻂ ﻫـﺎی درﺟـﻪ ﯾﮏ ۱۵ ﻫـﺰار دﻻری ﻣﯽ ﮔﯿﺮﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ ٢ روز در ﮐﺸﻮر ﻣـﺎ ﺧـﻮد را ﻧـﺸﺎن دﻫـﻨﺪ و ﺑـﺮوﻧـﺪ. اﻣـﺎ اﺳـﺘﺎد داﻧـﺸﮕﺎه ﻣـﺎ، ﯾﺎ در زﻧـﺪان اﺳـﺖ، ﯾﺎ ﺑﯿﮑﺎر اﺳـﺖ، ﯾﺎ ﺣـﻖ درس دادن ﻧـﺪارد. ﺑـﺮادران، اﯾﻦ ﺗﺤـﻠﯿﻞ ﻫـﺎی اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑـﺎﻋـﺚ اﯾﻦ وﺿـﻊ ﺷـﺪه اند را ﺑـﺎ ﭼـﻪ ﺳـﻨﮓِ ﻣﺤﮑﯽ ﻣﯽ ﻧـﻮﯾﺴﯿﺪ؟ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﺸﮑﻼﺗﯽ ﮐﻪ از ﻧـﻮک ﻗـﻠﻢ ﺷـﻤﺎ روی ﮐﺎﻏـﺬ ﻣﯽ آیند، ﺑـﺎﻋـﺚ اﯾﻦ وﺿـﻊ اﺳـﺖ. ﻣـﮕﺮ در ﮔـﺰارﺷـﺎت اوﻟـﻮﯾﺖ ﺑـﻨﺪی ﺳـﺎل، ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﺮدﯾﺪ ﮐﻪ اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت ﺑـﻪ ﺧﯿﺎﺑـﺎن ﺧـﻮاﻫـﺪ رﺳﯿﺪ و ﺗﺠـﻤﻊ ﺻـﻮرت ﻣﯽ ﮔﯿﺮد؟ و وﻗﺘﯽ ﮔـﺰارش ﻣﯽ نوﺷـﺘﯿﺪ، آﮔـﺎه ﺑـﻮدﯾﺪ ﮐﻪ ﻋـﻠﺖ ﭼﯿﺴﺖ؟ ﭼـﺮا ﻣـﺎﻧـﻊ ﻧﺸـﺪﯾﺪ؟»

* چهارم: عدم رغبت مردم به حمایت از نظام و ریزش نیروهای امنیتی ، اطلاعاتی و نظامی:

در رابطه با عدم رغبت مردم در حمایت از نظام و ریزش نیرو، یکی از مسئولان امنیتی، اطلاعاتی، به نام ﮐﺎﻇﻢ رﺑﯿﻌﯽ (ﺗﺤﻠﯿﻠﮕﺮ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽِ وزارت اﻃﻼﻋﺎت) می گوید:

«…آﻗـﺎ ﺷـﺎﯾﺪ ﺑـﺪ ﻧـﺒﺎﺷـﺪ ﮐﻪ در اﯾﻨﺠﺎ ﺑـﻪ مسأﻟـﻪ ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﺎن ﺑـﭙﺮدازﯾﻢ. در دﻫـﻪ ﻫـﺎی ﺑـﻌﺪ از اﻧـﻘﻼب اﺳـﻼﻣﯽ، ﻣﯿﺰان ﻫـﻤﻨﻮاﯾﯽ و ﻫـﻤﺴﻮﯾﯽ ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﺎن ﺑـﺎ ﻧـﻈﺎم ﻣـﺘﻔﺎوت ﺑـﻮده اﺳـﺖ. دﻫـﻪ های ۶۰ و ۷۰، ﺗـﻤﺎﯾﻞ ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﺎن ﺑـﻪ ﺗﮑﯿﻪ ﻫـﺎی ﻣﺤـﻠﯽ در ﻣـﺎه ﻫـﺎی ﻣﺤـﺮم و رﻣـﻀﺎن ﺑـﻪ اﯾﻦ ﺟﻬـﺖ ﺑـﻮد ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗـﻮاﻧﺴـﺘﻨﺪ ﺑـﺎ ﺧـﻮدی ﻧـﺸﺎن دادن و ﻣـﻘﺪاری ﻣﺘﻌﻬـﺪ ﺑـﻮدن، ﺑـﻪ ﺑﺴﯿﺞ وارد ﺷـﻮﻧـﺪ. ﺑﻌﻀﯽ در ﻓﮑﺮ ﻗـﺪرت ﻣﺤـﻠﯽ در ﺳﻨﯿﻦ ﻧـﻮﺟـﻮاﻧﯽ، و ﺑﻌﻀﯽ ﺑـﻪ ﻓﮑﺮ اداﻣـﻪ اﯾﻦ راه ﺗـﺎ ﻣـﺮاﺗـﺐ ﺑـﺎﻻی ﻧـﻈﺎم بودند. ﺑـﺨﺶ ﻋـﻤﺪه ای از ﭘـﺮﺳـﻨﻞ ﻧـﻬﺎدﻫـﺎی اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ از ﻣﯿﺎن ﻫﻤﯿﻦ ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﺎن تأﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﺷـﺪ و ﺷﮑﺎر ﻧﯿﺮو از ﻫـﺮ ﻧـﻈﺮ در آن ﺳﻨﯿﻦ در آن دﻫـﻪ ﻫـﺎ آﺳـﺎن ﺑـﻮد.

در ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﺎن اﻣـﺮوز ﻣـﺎ ﻫﯿﭻ ﺗـﻤﺎﯾﻠﯽ در ﭘﯿﻮﺳـﺘﻦ و ﺗﻌﻬـﺪ ﯾﺎ ﻋـﻼﻗـﻪ ﺑـﻪ ﻧـﻈﺎم ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ، ﻣـﮕﺮ اﯾﻨﮑﻪ ﺷـﺨﺺ، ﯾﺎ ﺧـﺎﻧـﻮاده ای ﻣـﺬﻫـﺒﯽ، ﯾﺎ ﻧـﻈﺎﻣﯽ، داﺷـﺘﻪ ﺑـﺎﺷـﺪ. ﺗـﻤﺎﯾﻼت ﺟـﻮاﻧـﺎن و ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﺎن، ﻓـﺮﻫـﻨﮓ ﻏـﺮﺑﯽ اﺳـﺖ ﮐﻪ ﻣـﺎ ﻫـﻤﻮاره آن را ﭘـﺲ زده اﯾﻢ. آزادی ﻫـﺎی ﮐﻮﭼﮏ، ﺧـﻮد اﻧـﺪﯾﺸﯽ، ﺧـﻮدﻧـﻤﺎﯾﯽ، ﺗﻘﻠﯿﺪ، ﺑﯽ اﻫﻤﯿﺘﯽ ﺣﺘﯽ ﺑـﻪ مسألۀ ﺧـﺎﻧـﻮاده در اﯾﻦ ﮔـﺮوه، ﻣـﻮج ﻣﯽ زﻧـﺪ. اینکه ﻣـﺎ ﺑـﺨﻮاﻫﯿﻢ ﺑـﮕﻮﯾﯿﻢ ﮐﻪ ﻧـﻮﺟـﻮان ﻣـﺘﻤﺎﯾﻞ ﺑـﻪ ﻧـﻈﺎم ﻧـﺪارﯾﻢ، ﻗـﺪری اﻏـﺮاق اﺳـﺖ. اﻣـﺎ ﺑـﺎﯾﺪ ﺑـﺎ اﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﮐﻨﺎر ﺑﯿﺎﯾﻢ ﮐﻪ در ﻣﯿﺎن ﻧﺴـﻞ ﺟـﻮان و ﻧـﻮﺟـﻮان، ﺗـﻤﺎﯾﻞ ﺑـﻪ ﻧـﻈﺎم، ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺎد ﻧﯿﺴﺖ.

در اﯾﻦ دﺳـﺘﻪ از اﻏـﺘﺸﺎﺷـﺎت، ﺣـﻀﻮر ﻧـﻮ ﺟـﻮاﻧـﺎن ﺑﺴﯿﺎر ﭘـﺮ رﻧـﮓ اﺳـﺖ. ﻫـﻤﺎنطور ﮐﻪ در ﻓﯿﻠﻢ ﻫـﺎی دورﺑﯿﻦ ﻫـﺎی اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ، همۀ دوﺳـﺘﺎن ﻣﯽ ﺗـﻮاﻧـﻨﺪ ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ، ﺑﺴﯿﺎری از ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﺎن، ﺣﺘﯽ ﺑـﺮای ﻣـﺒﺎرزه در ﺧﯿﺎﺑـﺎن ﺑـﺎ ﻧﯿﺮوﻫـﺎی اﻣﻨﯿﺘﯽ، از ﺧـﺎنۀ ﺧـﻮد ﻓـﺮار ﮐﺮده اﻧـﺪ. ﺑﺴﯿﺎری از ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﺎن ﺷـﺒﮑﻪ ﻫـﺎی ﺗﯿﻤﯽ ﺗﺸﮑﯿﻞ داده اﻧـﺪ. اﻗـﺪام ها ﺑـﻪ ﺳـﺎﺧـﺖ ﺳـﻼح ﻫـﺎی دﺳـﺖ ﺳـﺎز از روی اﯾﻨﺘﺮﻧـﺖ و ﺧـﺮﯾﺪ و ﺳـﻔﺎرش اﺳـﻠﺤﻪ ﻫـﺎی دﺳـﺖ ﺳـﺎز ﺧـﺎﻧﮕﯽ ﺗـﻮﺳـﻂ آﻧـﻬﺎ، ﺗـﻮﺳـﻂ ﻧـﻬﺎدﻫـﺎی ﺳـﺎﯾﺒﺮی ﻣـﺎ دﯾﺪه و رﺻـﺪ ﺷـﺪه اند. ﻣﯿﺰان اﻋـﺘﺮاض درﻣﯿﺎن ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﺎن ﺗـﻘﺮﯾﺒﺎً از ﺳـﺎﻋـﺎت اوﻟﯿﻪ ﺻـﺒﺢ آﻏـﺎز می ﺷـود و ﺗـﺎ ﺷـﺐ اداﻣـﻪ دارد. اینکه  ﺑﻌﻀﯽ از دوﺳـﺘﺎن ﻣﯽ ﮔـﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﺣـﻀﻮر ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﺎن ﺟﻬـﺖ اﺟـﺮا ﮐﺮدن ﺑـﺎزی ﻫـﺎی ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗـﺮی در ﺧﯿﺎﺑـﺎن اﺳـﺖ، ﺳـﺨﺖ اﺷـﺘﺒﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﻣـﻦ در اﯾﻦ روزﻫـﺎ ﺑـﺎ ﺗـﻌﺪاد زﯾﺎدی ﻧـﻮﺟـﻮان در ﺧﯿﺎﺑـﺎن ﻫـﻤﺮاﻫﯽ ﮐﺮده ام. در ﻣـﺒﺎرزه ﺑـﺎ ﻧﯿﺮوﻫـﺎی اﻧـﺘﻈﺎﻣﯽ ﺑـﻪ آﻧـﻬﺎ ﮐﻤﮏ ﮐﺮده ام و از ﻧـﺰدﯾﮏ ﺣـﺮف ﻫـﺎی آﻧـﻬﺎ را ﺷﻨﯿﺪه ام. ﺑﺴﯿﺎری از اﯾﻦ ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﺎن ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺣـﺎﮐﻤﯿﺖ را ﻣﺨـﻞ آﺳـﺎﯾﺶ و راﺣﺘﯽ در ارﺗـﺒﺎﻃـﺎت ﺧـﻮد ﺑـﺎ ﺟـﻨﺲ ﻣـﺨﺎﻟـﻒ ﻣﯽ داﻧـﻨﺪ. ﺗﻌﻬـﺪ اﯾﻦ ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﺎن ﭘﺴـﺮ در درﮔﯿﺮی ﻫـﺎی ﺷـﺒﺎﻧـﻪ در ﮐﻮﭼـﻪ ﻫـﺎ و ﻣـﺤﻼت ﺑـﻪ دﺧـﺘﺮﻫـﺎ ﺑـﻪ ﻣﯿﺰاﻧﯽ زﯾﺎد اﺳـﺖ، ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻧـﮕﺎه ﺟﻨﺴﯿﺘﯽ، ﻣـﻦ ﻣـﺸﺎﻫـﺪه ﻧﮑﺮدم. در ﺑﻌﻀﯽ از ﻣـﺤﻼت ﻣﯿﺎنۀ ﺷﻬـﺮ ﺗﻬـﺮان، ﺑـﺮای ﭘﯿﺎده ﮐﺮدن ﯾﮏ دﺧـﺘﺮ از ﺧـﻮدروی ﺿـﺪ ﺷـﻮرش، ﻋﻤﻠﯿﺎت اﯾﺬاﯾﯽ ﺗـﺮﺗﯿﺐ دادﻧـﺪ ﮐﻪ دﺧـﺘﺮ را ﻧـﺠﺎت ﺑـﺪﻫـﻨﺪ. ﻣـﺎ در اینجا، از ﺳـﺮﺑـﺎز ﯾﺎ ﻧﯿﺮوی ﻧـﻈﺎﻣﯽ ﺻـﺤﺒﺖ ﻧﻤﯽﮐﻨﯿﻢ، از ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﺎن ۱۳ تا ۱۶ ﺳـﺎل ﺻـﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ. ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﺎن در ﻣـﺤﻼت ﺣـﺎﺿـﺮ ﻫﺴـﺘﻨﺪ ﺑـﺮای درﮔﯿﺮی ﺑـﺎ ﻧﯿﺮوﻫـﺎی اﻧـﺘﻈﺎﻣﯽ، از وﺳـﺎﯾﻠﯽ ﮐﻪ ﺷـﺎﯾﺪ ﺧـﺎﻧـﻮاده ﺑـﺮای آﻧـﻬﺎ ﺳـﺨﺖ ﺗﻬﯿﻪ ﮐﺮده اﻧـﺪ، ﺑـﮕﺬرﻧـﺪ. در ﭘـﻞ ﮐﺎﻟـﺞ، ﺷـﺨﺼﺎً دﯾﺪم ﻧـﻮﺟـﻮاﻧﯽ ﺑـﺮای رﻫـﺎﯾﯽ دوﺳـﺘﺶ، ﺗـﻠﻔﻦ ﺧـﻮد را ﺑـﻪ ﻧﯿﺮوی اﻣﻨﯿﺘﯽ داد ﮐﻪ دوﺳـﺘﺶ را رﻫـﺎ ﮐﻨﺪ. و ﻧﯿﺮوی ﻣـﺎ ﮔـﺮﻓـﺖ و رﻫـﺎ ﮐﺮد. در ﺑـﺎزﺟـﻮﯾﯽ ﻫـﺎﯾﯽ ﮐﻪ از ﺗـﻌﺪاد ١٠٠ ﻧـﻮﺟـﻮان داﺷـﺘﻢ، ﻣـﺘﻮﺟـﻪ ﺷـﺪم ﮐﻪ ﻫﯿﭻ مسأﻟـﻪ ای او را ﻧـﮕﺮان ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ. آﻧـﻬﺎ از زﻧـﺪان ﯾﺎ ﺣﮑﻢ ﺳﻨﮕﯿﻦ، ﻧـﮕﺮاﻧﯽ ﻧـﺪارﻧـﺪ. ﮔـﺎﻫﯽ دﯾﺪم ﮐﻪ اﺷﮏ ﻫـﺎی ﺧـﻮد را ﺑـﻪ ﺻـﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﺒﯿﻨﺪ و ﻣـﺘﻮﺟـﻪ ﻧـﺸﻮد، ﭘـﺎک ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﺗـﺮس ﺧـﻮد را ﻣﺨﻔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ.

اﻃـﺎلۀ ﮐﻼم ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ. ﻧـﺘﺎﯾﺞ ﺑـﻪ ﻣـﺎ ﻧـﺸﺎن ﻣﯽ دهند ﮐﻪ اﯾﻦ ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﺎن در ﻣـﺪت رﺷـﺪ، ﯾﻌﻨﯽ ﺣـﺪاﮐﺜﺮ ﺑﯿﻦ ۲ تا ۴ ﺳـﺎل دﯾﮕﺮ ﻣﯽ ﺗـﻮاﻧـﻨﺪ ﻧﯿﺮوی ﻗـﻮی و ﺧـﺎرج از دﺳـﺘﺮس ﻧـﻈﺎم ﺷـﻮﻧـﺪ. اﯾﻦ ﺟـﻮاﻧـﺎن، ﻧـﻈﺎم را ﺑـﻪ رﺳﻤﯿﺖ ﻧﻤﯽ ﺷـﻨﺎﺳـﻨﺪ. ﺑـﺨﺶ ﻋـﻤﺪه ای ﺗﺤﺼﯿﻞ در ﺳﯿﺴﺘﻢ آﻣـﻮزﺷﯽ اﯾﺮان را اﺗـﻼف وﻗـﺖ ﻣﯽ داﻧـﻨﺪ. ﺗـﻤﺎﯾﻼت آﻧـﻬﺎ ﺑـﻪ ﺣـﻀﻮر در ﺷـﺒﮑﻪ ﻫـﺎی اﺟـﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﯽ ﻧﻈﯿﺮ اﺳـﺖ. ﻣـﺎ در ﻫﯿﭻ دوره ای در ﻣﯿﺎن ﻫﯿﭻ ردۀ ﺳﻨﯽ، ﮐﺸﺶ ﺑـﻪ ﺳـﻤﺖ ﯾﮏ مسألۀ ﺧـﺎص از ﻫـﺮ ﻧـﻮع، ﺑـﻪ ﺻـﻮرت دﺳـﺘﻪ ﺟـﻤﻌﯽ، ﻧـﺪاﺷـﺘﻪ اﯾﻢ. ﻣـﻌﺮوف ﺷـﺪن ﺑـﻪ ﻫـﺮ ﺷﮑﻠﯽ، ﺑـﺮای اﯾﻦ ﻗﺸـﺮ، دﺳـﺖ آورد اﺳـﺖ. ﻣـﺎ ﺑـﺎ از دﺳـﺖ دادن اﯾﻦ اﻓـﺮاد، در ﯾﮏ دﻫـﻪ، دﯾﮕﺮ داﻧـﺸﮕﺎه ﻫـﺎﯾﯽ ﺧـﺎﻟﯽ از داﻧـﺸﺠﻮ، ﭘـﺎدﮔـﺎن ﻫـﺎﯾﯽ ﺑﯽ ﺳـﺮﺑـﺎز خواهیم داشت و ﻧﯿﺮوی ﻧـﻈﺎﻣﯽ ﺟـﻮان ﻧـﺨﻮاﻫﯿﻢ داﺷـﺖ. ﺑـﺎزار ﻫـﺎﯾﯽ ﺷـﺪﯾﺪاً رﻗـﺎﺑﺘﯽ، ﺑﯽ ﺳـﻮادی ﺟـﺎﻣـﻌﻪ در ﺳـﻄﺢ ﺑـﺎﻻ، ﻋـﺪم ﺗـﻤﺎﯾﻞ ﺑﺴﯿﺎر ﺑـﺎﻻ ﺑـﻪ ﭼـﺸﻢ اﻧـﺪاز ﻫـﺎی ﻧـﻈﺎم، ﻣـﺨﺎﻟـﻔﺖ ﻫـﺎی ﮔﺴـﺘﺮده و اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت ﺑﯽ ﺷـﻤﺎر ﻫﻔﺘﮕﯽ ﯾﺎ ﻣـﺎﻫﯿﺎنۀ دﺳـﺖ ﺟـﻤﻌﯽ، ﺳﺴـﺘﯽ ﺑﻨﯿﺎن ﺧـﺎﻧـﻮاده ﺑـﻪ ﺷﮑﻠﯽ ﮐﻪ ﺑـﺎ ﻣﺸﮑﻼت ﺟـﻤﻌﯿﺘﯽ در ٣٠ ﺳـﺎل آﯾﻨﺪه ﻣـﻮاﺟـﻪ ﺧـﻮاﻫﯿﻢ ﺑـﻮد. مسألۀ ﺣـﺠﺎب در ﮐﺸﻮر، ﺧـﻮد ﺑـﻪ ﺧـﻮد ﺑـﻪ دﺳـﺖ اﯾﻦ اﻓـﺮاد از ﺑﯿﻦ ﻣﯽ رود و اﯾﻦ دﺳـﺖ آورد، زﻣﯿﻨﻪ ﺳـﺎز اﻗـﺪاﻣـﺎت دﯾﮕﺮ در ﮐﺸﻮر ﺧـﻮاﻫـﺪ ﺷـﺪ. ﺑﺴﯿﺎری از اﯾﻦ اﻓـﺮاد، اﻟـﮕﻮی ﻫـﺎی ﺟـﺎﻣـﻌﻪ ﺧـﻮاﻫـﻨﺪ ﺷـﺪ و ﺳـﺒﮏ زﻧـﺪﮔﯽ آﻧـﻬﺎ رواج ﭘﯿﺪا ﺧـﻮاﻫـﺪ ﮐﺮد. ﻧـﻈﺎم از ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤـﻈﻪ ﺑـﺎﯾﺪ ﻓﮑﺮ ﻫـﺎﯾﯽ در ﻣـﻮرد ﺧـﻮاﺳـﺘﻪ ﻫـﺎی اﯾﻦ اﻓـﺮاد داﺷـﺘﻪ ﺑـﺎﺷـﺪ. ﻣـﻦ ﻫـﻢ ﺑـﺎ دوﺳـﺖ دﯾﮕﺮﻣـﺎن ﻫـﻢ ﻧـﻈﺮم ﮐﻪ ﮔـﻔﺘﻨﺪ، اﯾﻦ اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت ﺧـﺎﻣـﻮش ﻣﯽ ﺷـﻮد، اﻣـﺎ ﻣـﻮﻗﺘﯽ و ﺑـﻌﺪاً اداﻣـﻪ دار ﺧـﻮاﻫـﺪ ﺑـﻮد. اﯾﻦ اﻓـﺮاد، ﻫـﺮ مسأﻟـﻪ ای ﮐﻪ در ﻣـﻘﺎﺑـﻞ ﻧـﻈﺎم ﺑـﺎﺷـﺪ را ﭘﺸـﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﺣﺘﯽ اﮔـﺮ مسأﻟـﻪ، ﺗـﺮورﯾﺴﺘﯽ ﺑـﺎﺷـﺪ. ﭼـﻮن ﻧـﮕﺎه آﻧـﻬﺎ ﻧﺴـﺒﺖ ﺑـﻪ ﺳـﻦ آﻧـﻬﺎ اﺳـﺖ. ﺑـﺎ اﯾﻦ ﻧـﮕﺎه ﺑـﻪ ﺳـﺎدﮔﯽ ﻣﯽ ﺷـﻮد ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺑـﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﻏـﺘﺸﺎﺷـﺎت ﺗـﻤﺎم ﺷـﻮد، اﯾﻦ اﻓـﺮاد ﺑـﺮای اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت ﻣﺪﻧﯽ اﻟﮕﻮ ﺳﺎزی ﻫﺎی ﺟﻬﺎﻧﯽ را در ﮐﺸﻮر ﭘﯿﺎده ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮐﺮد و ﺷﺮوع ﺑﻪ اﻋﺘﺮاﺿﺎت ﺧﺎﻣﻮش ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮐﺮد».

* در جلسۀ ۱۳ دیماه، یکی از سرداران  به نام سرتیپ صادق حسینی خطاب به وزیر اطلاعات در همین رابطه می گوید:

«… نوجوان و جوان را باید در کف خیابان کنترل کرد. شما درب هر چیزی را بسته اید، او هر کاری می کند، فحش و ناسزا می شنود، روزنامۀ کشور جوان
و نوجوان را فریب خورده و معاند می بیند. آموزش و پرورش کشور، آنها را تنبیه می کند. شرایط خانوادگی درستی ندارد. زیر ساخت ورزشی ندارد. سفر نمی تواند برود، حرف هم می زند همین آقایان در دهانش می زنند و ضد انقلابش می خوانند.

… چطور می شود وزیر اطلاعات که توان امنیت کشور را در دست دارد، می آید امروز از اغتشاشگر بودنش صحبت می کند. من متعجبم، آنقدر متعجبم که صحبت های خودم را فراموش کرده ام که چه می خواستم بگویم و حیرت می کنم از بعضی آقایان. چطور شما می خواهید سلیقۀ بچه های کشور را که با فرهنگ ها و گویش ها و نوع تربیتی متفاوتی بزرگ شده اند را به شکلی که خود می خواهید تربیت کنید. از بچه هایی که در مدارس و دبیرستان و دانشگاه و محلات حضور دارند، چند درصد امروز جذب بسیج شده اند و چند درصد آمدند در این مقابله و رو در رویی با مردم، کنار حکومت ایستادند. این رفتار غلط و برخوردهای نامیزان با فرزندان و عزیزان کشور نبود که وضع را به اینجا کشید؟ حجاب مسألۀ اصلی کشور است؟ البته که هست، اما شما از تمامی این فرماندهان عزیز استانی بپرسید، آیا مسألۀ حجاب در استان های محل فرماندهی شان از مسألۀ فقر، تبعیض، رانت، مهمتر است؟ همه به اتفاق می گویند، خیر. چرا برای مسائل کوچک در کشور باید بحرانی ایجاد شود که هرچه تلاش می کنیم امنیت را به کشور برگردانیم، عاجز هستیم؟

… حضرت آقا، من به واقع در عجبم که آقایان از چه زمانی به این میزان، سر خود عمل می کنند. این لباس شخصی ها که من فرمانده نمی دانم، چه کسانی هستند و  چگونه می توانند بنیان امنیت کشور را به بازی بگیرند؟ دستگاه نظارتی به این افراد کجاست؟ نیروی تحتِ امر من، جرأت نمی کند، بدون حکم و دستور من، پا در خانۀ کسی بگذارد، اما لباس شخصی به خانۀ مردم حمله ور می شود، به آتش می کشد و کتک می زند و می برد! آقایان کاظمی و خطیب، اگر این لباس شخصی ها، مأموران تحت امر شما هستند، فکر نکنید از پل صراط به این سادگی عبور خواهید کرد و در عقبی جواب خواهید داد».

* در رابطه با ریزش نیروها به سخنان ادﯾﺐ اﺣﻤﺪ ﭘﻮر (ﻧﻤﺎﯾﻨﺪه اﻃﻼﻋﺎت ﺳﭙﺎه اﺻﻔﻬﺎن) توجه فرمایید:

… ﺑـﺮادران و ﺳـﺮوران ﻋـﺰﯾﺰ، در ﻧﯿﺮوﻫـﺎی ﻧـﻈﺎﻣﯽ اﺻـﻔﻬﺎن، ﺗـﻤﺎﯾﻼت ﺿـﺪ اﻧـﻘﻼﺑﯽ ﺑﺴﯿﺎر دﯾﺪه ﻣﯽﺷـﻮد. ﻫـﻤﺎن ﻃـﻮری ﮐﻪ دوﺳـﺘﺎن ﻋـﺰﯾ، ﺳـﺮﺑـﺎزان ﮔـﻤﻨﺎم و ﻏـﺮﯾﺐ اﻣـﺎم زﻣـﺎن ﻣﯽ داﻧـﻨﺪ، بنیۀ ﻧـﻈﺎﻣﯽ ﮐﺸﻮر در ارﺗـﺶ، ﺧـﺼﻮﺻـﺎً در اﺻـﻔﻬﺎن، ﺗﺠـﻤﯿﻊ ﺷـﺪه است، از ﻫـﻮاﭘﯿﻤﺎﯾﯽ و ﻫـﻠﯽ ﮐﻮﭘـﺘﺮی، ﺗـﺎ دﻓـﺎﻋﯽ و اﻣﻨﯿﺘﯽ، اﯾﻦ اﺳـﺘﺎن را ﻣـﻬﻢ ﮐﺮده اﺳـﺖ. ﻃـﺒﻖ ﮔـﺰارﺷـﺎت اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ ﺗـﺎ ﻫﻤﯿﻦ هفتۀ ﮔـﺬﺷـﺘﻪ ﮐﻪ آﺧـﺮﯾﻨﺶ را ﻣـﻦ ﺧـﻮدم ﻧـﻮﺷـﺘﻢ، ﻣـﺎ ﻧﻤﯽ ﺗـﻮاﻧﯿﻢ از ﺑﯿﺶ از ﻧﯿﻤﯽ از ﭘـﺮﺳـﻨﻞ ﻧـﻈﺎﻣﯽ ﺷﻬـﺮ و اﺳـﺘﺎن اﺻـﻔﻬﺎن، در ﻣـﻮاﻗـﻊ ﻧﯿﺎز ﺑﻬـﺮه ﺑـﺒﺮﯾﻢ. اﻓﺴـﺮان ارﺗـﺶ و ﺳـﭙﺎﻫﯽ ﻣﯽ آﯾﻨﺪ ﺑـﺎ ﻣـﺎ ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﻨﺪ و ﺻـﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ذره ای ﻧـﮕﺮاﻧﯽ ﺑـﺎﺑـﺖ از دﺳـﺖ رﻓـﺘﻦ ﻧـﻈﺎم در ﭼﻬـﺮۀ اﯾﻨﻬﺎ ﻧﯿﺴﺖ. اﯾﻦ ﻣـﻮرد، ﻧـﻪ ﺗـﻨﻬﺎ در ﻣـﻮرد اﻓﺴـﺮان، ﺑﻠﮑﻪ در ﻣـﻮرد ﺗـﻌﺪادی از ﻓـﺮﻣـﺎﻧـﺪﻫـﺎن ارﺷـﺪ ﻫـﻢ ﻣـﺸﺎﻫـﺪه ﺷـﺪه اﺳـﺖ. در ﮔـﺰارﺷـﺎت ﻣﺤـﻠﯽ از ﭼـﻨﺪ ﭘـﺎﯾﮕﺎه، درﯾﺎﻓﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﺑـﺨﺶ اﻋﻈﻤﯽ از ﺧـﺎﻧـﻮاده ﻫـﺎی اﯾﻦ اﻓـﺮاد، در زﻣـﺎن ﻫـﺎی اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت در ﺧﯿﺎﺑـﺎن ﻫـﺎ ﺣـﺎﺿـﺮ ﻫﺴـﺘﻨﺪ. در ﻣـﻮارد دﯾﮕﺮی، ﻋﮑﺲ ﻫـﺎی ﺻـﺤﻨﻪ ای از ﻣﯿﺎدﯾﻦ و ﺧﯿﺎﺑـﺎن ﻫـﺎ در ﻣـﻮاﻗـﻊ ﺗﺠـﻤﻊ، ﭼﻬـﺮه ﻫـﺎی ﻧـﻈﺎﻣﯽ ﻣـﻬﻢ ﺷﻬـﺮی را ﻧـﺸﺎن ﻣﯽ دﻫـﺪ، ﮐﻪ ﻫﻤﯿﻦ اﻓـﺮاد ﺑـﺎ ﭘﯿﮕﯿﺮی ﭘـﺮوﻧـﺪه ﻫـﺎﯾﺸﺎن، ﺑـﻌﺪ از ﻋﮑﺴﺒﺮداری ﻣـﺘﻮﺟـﻪ ﺷـﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﺗﺨـﺮﯾﺐ و ﮐﺎرﺷﮑﻨﯽ در ﻣﺤـﻞ ﺧـﺪﻣـﺖ ﺷـﺎن را در دﺳـﺘﻮر ﮐﺎر ﻗـﺮار داده اﻧـﺪ. ﺑـﻪ دﻻﯾﻞ ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﻣﯽ ﺷـﻮد ﮔـﻔﺖ ﮐﻪ ﺗـﺮس از ﺑـﺎزداﺷـﺖ و زﻧـﺪان ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﺗﻌﻠﯿﻖ و اﺧـﺮاج، در ﺑﯿﻦ ﻧﯿﺮوﻫـﺎی ﻧـﻈﺎﻣﯽ، ﺣﺘﯽ در ﻣـﻮارد ﺻـﺪور اﺣﮑﺎم ﺳﻨﮕﯿﻦ، ﻓـﺮو رﯾﺨﺘﻪ اﺳـﺖ.

… اﯾﻦ ﻣـﻮارد اﻋـﺘﺮاﺿﯽ را ﻣـﺎ در دﺳـﺘﮕﺎه ﻫـﺎی اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ ﮐﺸﻮر ﻫـﻢ دارﯾﻢ. اﻣـﺎ ﻧﻤﯽ داﻧـﻢ ﺳـﺮﺑـﺎزان ﮔـﻤﻨﺎم اﻣـﺎم زﻣـﺎن و رﻫـﺒﺮی، روی ﻋﻠﻨﯽ ﮐﺮدن آن را ﻧـﺪارﻧـﺪ، ﯾﺎ در ﺣـﺎل ﺣـﺎﺿـﺮ ﻧـﺠﺎﺑـﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ، ﯾﺎ ﺗـﺮس اﺳـﺖ؟ ﺑـﺎﯾﺪ اﯾﻦ مسأﻟـﻪ را ﺣـﻔﺎﻇﺘﯽ ﻫـﺎی ﺣـﺎﺿـﺮ در ﺟـﻠﺴﻪ ﺗـﻮﺿﯿﺢ ﺑـﺪﻫـﻨﺪ. اﻣـﺎ ﻣـﻦ ﺧـﻮدم ﻣﯽ داﻧـﻢ ﮐﻪ در ﻧﯿﺮوﻫـﺎی اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ ﮐﺸﻮر، در ﻫـﺮ ﺷﮑﻞ و ﻫـﺮ ﺳـﻤﺖ، ﻣـﺎ ﻣﺸﮑﻼت ﺑﺴﯿﺎری دارﯾﻢ. ﻣـﻘﺎم رﻫـﺒﺮی ﻣﯽ داﻧـﻨﺪ ﮐﻪ ﻣـﺎ ﺳـﺎل ﻫـﺎ اﺳـﺖ ﮐﻪ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﯾﮑﭙﺎرﭼـﻪ اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ ﻧـﺪارﯾﻢ و اﻃـﻼﻋـﺎت ﺳـﭙﺎه دارد ﻣﺤﻔﻠﯽ و ﺗﯿﻤﯽ اداره ﻣﯽ ﺷـﻮد. ﻫـﺮ ﺗﯿﻤﯽ ﻫـﻢ ﮐﻪ ﻧـﻈﺮ ﺑـﻪ آن ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑـﺎﺷـﺪ، ﮐﺎراﯾﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮی دارد و ﻗـﺪرتِ اﻗـﺪام ﺑﯿﺸﺘﺮ.

در  آﺧـﺮ ﺑـﮕﻮﯾﻢ، ﻣـﺎ در ﻫﻤﯿﻦ اﺗـﻔﺎﻗـﺎت ﺟـﺎری ﮐﺸﻮر، ۱۶ ﭘـﺮﺳـﻨﻞ ﻣؤﻣـﻦ و اﻧـﻘﻼﺑﯽ در اﻃـﻼﻋـﺎت ﺳـﭙﺎه اﺳـﺘﺎن اﺻـﻔﻬﺎن را ﺑـﻪ زﻋـﻢ ﻫﻤﮑﺎری ﺑـﺎ ﺿـﺪ اﻧـﻘﻼب، ﺑـﺎزداﺷـﺖ ﮐﺮده و مسألۀ ﻫﻤﮑﺎری آﻧـﻬﺎ ﺑـﻪ اﺛـﺒﺎت رﺳﯿﺪه اﺳـﺖ. ﻧـﻈﺮ ﺑـﻪ اﯾﻦ مسأﻟـﻪ ﺑـﺎﻋـﺚ ﻣﯽ ﺷـﻮد ﮐﻪ ﺑـﻪ راﻫﺮوﻫﺎیِ ﻧﻬﺎدﻫﺎی اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﮐﺸﻮر ﻫﻢ، ﻧﻈﺮی ﻣﺠﺪد ﺑﮑﻨﯿﻢ».

* یک میلیون پرونده دستگیری، ۱۱۰ تا ۱۲۰ هزار زندانی که ۴۰ هزار از آنها، مربوط به وزارت اطلاعات است:

ناصر عدالت خواه، از بخش اجتماعی وزارت اطلاعات می گوید:

«… ﺗﺼﻤﯿﻤﺎت در ﻧـﻬﺎدﻫـﺎی اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ از  ُﺧـﺮد و ﮐﻼن، از ﻣﺤـﻠﯽ ﺗـﺎ ﮐﺸﻮری، ﺑـﺎﯾﺪ ﺑـﺮ اﺳـﺎس اﺳـﺘﺪﻻل و آﯾﻨﺪه ﭘـﮋوﻫﯽ ﺑـﺎﺷـﺪ. اﻣﻨﯿﺖ ﮐﺸﻮر در دﺳـﺖ ﮐﺎرﺷـﻨﺎﺳـﺎﻧﯽ ﻗـﺮار دارد ﮐﻪ ﺑـﺎ ﻃـﺮح ﻫـﺎی اﻣﻨﯿﺘﯽ ﺧـﻮد ﻣﯽ ﺗـﻮاﻧـﻨﺪ ﮐﺸﻮر را ﺧـﺎﻟﯽ از ﻣﺸﮑﻞ ﻧـﮕﻪ دارﻧـﺪ، ﯾﺎ ﺑـﺎﻟﻌﮑﺲ ﺑـﺎ ﯾﮏ ﺑﺤـﺮان اﻣﻨﯿﺘﯽ، ﺷـﺮاﯾﻂ را ﺳـﺨﺖ ﺗـﺮ ﮐﻨﻨﺪ. در ﻫﻤﯿﻦ دورۀ اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت، آﻣـﺎر ﭘـﺮوﻧـﺪه ﻫـﺎ در ﮐﻞِ ﻣﺠـﻤﻮعۀ وزارت اﻃـﻼﻋـﺎت، ﺗـﻨﻬﺎ ﺑـﻪ ۴۰ ﻫـﺰار ﭘـﺮوﻧـﺪه ﻣﯽ رﺳـﺪ و ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ در ﻣﺠـﻤﻮع، ﺑـﻪ رﻗﻤﯽ ﺑـﺎﻻی ١١٠ یا ١٢٠ ﻫـﺰار ﻧـﻔﺮ، ﻧـﺰدﯾﮏ ﻫﺴـﺘﯿﻢ. ﭘـﺮوﻧـﺪه ﻫـﺎ را ﻣـﻄﺎﻟـﻌﻪ ﮐﻨﯿﻢ. ﺑﯿﺶ از ﺳـﻪ ﭼـﻬﺎرم اﯾﻦ اﻓـﺮاد، ﺑـﺎر اول اﺳـﺖ ﮐﻪ در اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت، ﯾﺎ ﺷـﺒﻪ اﻏـﺘﺸﺎش ﺣـﻀﻮر دارﻧـﺪ. اﯾﻦ اﻓـﺮاد در ﻫﯿﭻ ﻧـﻬﺎد اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ ﭘـﺮوﻧـﺪه ﻧـﺪاﺷـﺘﻪ اﻧـﺪ. در اﯾﻦ اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت، ﻣﯿﺰان ﭘـﺮوﻧـﺪه ﻫـﺎی اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ ﺗﺸﮑﯿﻞ داده ﺷـﺪه در ﮐﻞ ﺑـﻪ ﺑـﺎﻻی ﯾﮏ ﻣﯿﻠﯿﻮن ﭘـﺮوﻧـﺪه ﻣﯽ رﺳـﺪ. اﺑﺘﮑﺎر در ﺷﯿﻮۀ اﻋـﺘﺮاض در ﺟـﻮاﻧـﺎن و ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﺎن دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷـﻮد. ﺑﺨﺸﯽ از اﯾﻦ اﻓـﺮاد، ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽ داﻧـﻨﺪ ﺑـﺮای ﭼـﻪ ﺑﯿﺮون ﻫﺴـﺘﻨﺪ و اﻋـﺘﺮاض ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. اﯾﻦ اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻧﯿﺴﺖ، اﻣـﺎ ﺑـﺮاﻧـﺪاز اﺳـﺖ. اﯾﻦ ﺗـﻨﻬﺎ ﺗﻬـﺪﯾﺪی ﺗـﺎﮐﻨﻮن ﺑـﻮده است ﮐﻪ ﻓـﺮدی ﮐﻪ ﮐﻒ ﺧﯿﺎﺑـﺎن اﺳـﺖ، ﺧـﻮاستۀ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻧـﺪارد، اﻣـﺎ ﻧـﻈﺎم را ﻧﻤﯽ ﺧـﻮاﻫـﺪ. روش ﻫـﺎی ﻏـﻠﻂ ﺑـﺮﺧـﻮرد ﺑـﺎ ﺟـﻮاﻧـﺎن و ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﺎن، ﻋـﺪم ﺗـﺮﺑﯿﺖ درﺳـﺖ در ﻣـﺪارس، اﻗـﺪام ﺑـﻪ ﺗﻬـﺪﯾﺪ ﺧـﺎﻧـﻮاده ﻫـﺎ و دﺳـﺘﮕﯿﺮی ﻋﯿﺎن در ﻣـﺤﻼت، ﺑـﺎﻋـﺚ ﺷـﺪه اند، ﺧـﺸﻢ در ﺳـﻄﺢ ﺟـﺎﻣـﻌﻪ، ﺧـﺎرج از ﻋـﺮف ﻣـﻌﻤﻮل، دﯾﺪه ﺷـﻮد. اینبار، اوﻟﯿﻦ دﻓـﻌﻪ اﺳـﺖ ﮐﻪ ﻧﯿﺮوی اﻣﻨﯿﺘﯽ در ﮐﻒ ﺧﯿﺎﺑـﺎن ﺷـﻨﺎﺳـﺎﯾﯽ و ﺿـﺮب و ﺷـﺘﻢ ﻣﯽ ﺷـﻮند. ﻧﯿﺮوی اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ ﯾﺎ ﻧﯿﺮوی ﻧـﻈﺎﻣﯽ، ﺣﺘﯽ ﺑﺴﯿﺞ ﺑـﺎ ﺳـﻼح ﺳـﺮد و ﮔـﺮم، ﻣـﻮرد اﺻـﺎﺑـﺖ ﻗـﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮند. و ﻧﯿﺮو ﺑـﻪ ﺻـﻮرت ﺟـﻤﻌﯽ ﮐﺸﺘﻪ ﻣﯽ ﺷـﻮد. ﻣـﻦ دارم ﺻـﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ و آﻗـﺎی ﻣﺤـﻤﺪی ﻫـﻢ اﺷﮏ ﻣﯽ رﯾﺰد. ﺑـﻠﻪ، ﺑـﺮادر ﻋـﺰﯾﺰ، ﻣـﺎ ﻫـﻢ ﺳـﻮﮔـﻮارﯾﻢ و ﺑﯽ ﭘـﺮده ﺑـﻮدن ﺻـﺤﺒﺖ ﻣـﻦ، ﺑـﻪ دﻟﯿﻞ اﯾﻦ اﺳـﺖ ﮐﻪ دﯾﮕﺮ اﯾﻦ ﻣـﺴﺎﺋـﻞ در ﮐﺸﻮر ﻧـﺒﺎﺷـﺪ.

ﺣﻀـﺮت آقا، ﻣﺎ در ﮐﺸﻮر، ﻧﯿﺮوی ﻣﻌـﺘﻘﺪ ﻣﺮدﻣﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮایِ اﻫﺪاف ﻧﻈـﺎم، ﺟﺎن ﺑﺪﻫﺪ، ﯾﺎ اﺻﻼً ﻧـﺪارﯾﻢ، ﯾﺎ اﮔـﺮ دارﯾﻢ، ﺑﺴﯿﺎر معدود اﺳـﺖ. اﯾﻦ ﻧﯿﺮوﻫـﺎﯾﯽ ﮐﻪ از آﻧـﻬﺎ ﺻـﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ، ﻫـﻤﺎن دﺳـﺘﻪ از ﻣـﺮدﻣﯽ ﻫﺴـﺘﻨﺪ ﮐﻪ در زﻣـﺎن ﺟـﻨﮓ اﯾﺮان و ﻋـﺮاق ﺣـﺎﺿـﺮ ﺷـﺪﻧـﺪ ﺑـﺪون ﭘـﻮﺗﯿﻦ وارد ﻋـﺮﺻـﻪ و ﻣﯿﺪان ﻣـﺒﺎرزه ﺷـﻮﻧـﺪ. اﻃـﻼﻋـﺎت ﻣـﺎ ﻧـﺸﺎن ﻣﯽ دهند ﮐﻪ از اﯾﻦ دﺳـﺘﻪ دﯾﮕﺮ ﻧـﺪارﯾﻢ ﯾﺎ اﮔـﺮ ﺑـﺎﺷـﺪ معدودود اﺳـﺖ، آنهم ﻣﯽ ﺗـﻮان ﮔـﻔﺖ ﮐﻪ ﺑـﺮای ﺗـﺠﺎوز ﺑـﻪ ﮐﺸﻮر از ﻃـﺮف ﻧﯿﺮوی ﺧـﺎرﺟﯽ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺨﺸﯽ از ﻫﻤﯿﻦ اﻣﺮ ﻫﻢ ﻋﺒﻮر ﮐﺮده اﻧﺪ. اﻣﺮوز در ﮔﺰارﺷﺎت اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، ﻣﺎ ﻣﺮدﻣﯽ را ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺗـﺎ ﻗـﺒﻞ ازﺳـﺎل ٩٨، ﺣـﺎﻣﯽ ﻣﺤـﻠﻪ ای ﻧـﻈﺎم ﺑـﻮده اﻧـﺪ، اﻣـﺎ ﻫﻤﯿﻦ اﻓـﺮاد اﻣـﺮوز ﺣﺘﯽ ﺑـﻪ ﻣـﺴﺎﺟـﺪ ﻣﺤـﻞ ﻫـﻢ ﻧﻤﯽ روﻧـﺪ. ﺣﺠـﻢ ﺑـﺎﻻﯾﯽ از ﻣـﻌﺘﻤﺪﯾﻦ ﻣﺤـﻠﯽ، دﯾﮕﺮ ﺗـﻤﺎﯾﻠﯽ ﺑـﻪ ﮐﻤﮏ در ﺑـﺎب آراﻣـﺶ ﻣـﺤﻼت ﮐﺸﻮر ﻧـﺪارﻧـﺪ. ﺟـﻠﺴﺎت ﺑـﺮﮔـﺰاری ﻗـﺮآن و ﺷـﺐ ﻫـﺎی ﻗـﺮاﻧﯽ، ﺑﺴﯿﺎر ﻣﺤـﺪود ﺷـﺪه اند. اﯾﻨﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔـﻮﯾﻢ، ﺑـﻪ ﻫـﻢ ﻣـﺮﺑـﻮط هستند، ﭼـﻮن ﻫﻤﯿﻦ ﻓـﺮدی ﮐﻪ ﮐﻼس ﻗـﺮآن در ﺧـﺎﻧـﻪ اش داشت، ﺷـﺐ را ﻫـﻢ در ﻣﺴﺠـﺪ ﺑـﻮد، ﺑـﺎ ﻧﯿﺮوﻫـﺎی ﺑﺴﯿﺞ ﻫـﻤﺮاﻫﯽ داشت و ﻧـﻈﺎم اوﻟـﻮﯾﺖِ اﺻﻠﯽ او ﺑـﻮد و در ﻣـﺤﻼت ﺑـﻪ ﻋـﻨﻮان ﻓـﺮد ﺣـﺰب اﻟﻠﻬﯽ از ﻧـﻈﺮ ﻣـﺮدم یحساب ﻣﯽ آﻣـﺪ. و در ﺳـﻄﺢ ﮐﺸﻮر ﺑﯿﺶ از ﻫـﺰاران ﻧـﻔﺮ، اینگونه ﺑـﻮدﻧـﺪ. در ﺣـﺎل ﺣـﺎﺿـﺮ ﻣﯽ ﺷـﻮد ﮔـﻔﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻗﺸـﺮ را ﺗـﻘﺮﯾﺒﺎً از دﺳـﺖ داده اﯾﻢ و ﺑـﻪ ﺳـﻤﺖ اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت آﻣـﺪه اﻧـﺪ. داﻧـﺸﮕﺎه ﻫـﺎ را دوﺳـﺖ دﯾﮕﺮی ﻫـﻢ ﺻـﺤﺒﺖ ﮐﺮدﻧـﺪ. در داﻧـﺸﮕﺎه، ﻣـﺎ ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﻧـﺪارﯾﻢ ﮐﻪ ﺑـﮕﻮﯾﯿﻢ ﺑـﻪ ﺷﮑﻠﯽ ﭼـﻨﺪ داﻧـﺸﮕﺎه را ﻫـﺪاﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﺗـﻤﺎم داﻧـﺸﮕﺎه ﻫـﺎ اﻋـﺘﺮاض ﺧـﻮدﺟـﻮش و ﺧـﻮدﺳـﺮ دارﻧـﺪ. ﻣـﺪارس ﺑـﺎ اﻟـﮕﻮ ﭘـﺬﯾﺮی از ﺷـﺒﮑﻪ  ﻫـﺎی اﺟـﺘﻤﺎﻋﯽ، ﮔﺴـﺘﺮش دارند. اﻋـﺘﺮاض ﻫـﺎ روزاﻧـﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﺷـﻮند. در ادارات دوﻟﺘﯽ ﻫـﻢ، اﻋـﺘﺮاض ﺗـﺮک ﻣﺤـﻞ ﮐﺎر و اﻋـﺘﺮاض ﺑـﻪ ﻣـﻌﻮﻗـﺎت ﻋـﻘﺐ ﻣـﺎﻧـﺪه، ﺑـﺎﻋـﺚ ﺷـﺪه اند، ﻧﯿﺮوﻫـﺎی اداری ﻫـﻢ ﺑـﺘﻮاﻧـﻨﺪ وارد ﻋـﺮصۀ اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت ﺑـﺸﻮﻧـﺪ. ﻣـﻌﺎدن، ﮐﺎرﺧـﺎﻧـﻪ ﻫـﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗـﺎﮐﻨﻮن ﺑـﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺳـﺮ ﭘـﺎ ﻣـﺎﻧـﺪه اﻧـﺪ، ﺑـﻪ ﺷﮑﻞ ﺧـﺼﻮﺻﯽ ﻫـﻢ از اﯾﻦ ﻗـﺎﺋـﻠﻪ ﺟـﺪا ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ. ﻣـﺎ ﻧﻤﯽ ﺗـﻮاﻧﯿﻢ ﻫـﻢ ﮐﺴﺮی ﺑـﻮدﺟـﻪ داﺷـﺘﻪ ﺑـﺎﺷﯿﻢ، ﻫـﻢ ﺟـﺎﻣـﻌﻪ را در ﺳـﻄﺢ ﭘـﺎﯾﯿﻦ درآﻣـﺪی ﻗـﺮار ﺑـﺪﻫﯿﻢ و اﺣﺘﯿﺎﺟـﺎت و ﻧﯿﺎزﻫـﺎی روزﻣـﺮه ﻣـﺮدم را ﺑـﻪ ﻣـﺨﺎﻃـﺮه ﺑﯿﻨﺪازﯾﻢ. وﻗﺘﯽ ﻫـﻢ ﮐﻪ اﻋـﺘﺮاض ﺷﮑﻞ ﮔـﺮﻓـﺖ، در ﻋـﻮض، ﻧﯿﺮوی اﻣﻨﯿﺘﯽ را آﻣـﺎده ﮐﻨﯿﻢ و ﺳـﺮﮐﻮب ﮐﻨﯿﻢ. اﮔـﺮﻣـﺮدم ﺑـﺘﻮاﻧـﻨﺪ درآﻣـﺪ ﻣـﻨﺎﺳـﺐ ﺑـﺎ ﺑـﺎزار داﺷـﺘﻪ ﺑـﺎﺷـﻨﺪ و اﺣﺘﯿﺎﺟـﺎت اﺻﻠﯽ و اﺳـﺎﺳﯽ روزﻣـﺮۀ ﺧـﻮد را تأﻣﯿﻦ ﮐﻨﻨﺪ، ﻫـﺮ اﺗـﻔﺎﻗﯽ ﻫـﻢ ﮐﻪ در ﮐﺸﻮر ﺑﯿﻔﺘﺪ، آراﻣـﺶ دارند و ﻧـﮕﺮاﻧﯽ ﻧـﺪارد،
اﻣـﺎ وﻗﺘﯽ ﺧـﻮد را در ﺧـﻄﺮ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻨﺪ، ﺷـﺮاﯾﻂ ﮐﺸﻮر را ﻟـﺮزان ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻨﺪ، ﻃﺒﯿﻌﯽ اﺳـﺖ ﮐﻪ ﻫﯿﺠﺎن زده وارد ﺧﯿﺎﺑـﺎن ﺷـﻮﻧـﺪ. ﻫﻤﯿﻦ ﻗـﺒﻞ از ﺟـﻠﺴﻪ ﺑـﺎ ﺣـﺎج آﻗـﺎ رﺿـﺎﯾﯽ ﺻـﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮدم، اﻣﯿﺪوارم ﮐﻪ در ﺻـﺤﺒﺖ ﺧـﻮدﺷـﺎن ﺑـﮕﻮﯾﻨﺪ. اﯾﺸﺎن ﻓـﺮﻣـﻮدﻧـﺪ، ﻫـﺰﯾﻨﻪ ﻫـﺎﯾﯽ ﮐﻪ دارﯾﻢ ﺑـﺮای ﮐﺸﻮرﻫـﺎﯾﯽ می ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ اﻣﻨﯿﺖ ﺷـﺎن ﺣـﻔﻆ ﺷـﻮد را اﮔـﺮ در اﯾﺮان اﻧـﺠﺎم دﻫﯿﻢ، ﺛـﺒﺎت ﺑـﻪ ﮐﺸﻮر ﺑـﺎز ﻣﯽ ﮔـﺮدد. ﻫـﻤﺎﻧـﻄﻮر ﮐﻪ آﻗـﺎﯾﺎن ﻣﯽ داﻧﯿﺪ، اﯾﺸﺎن در ﯾﻤﻦ ﻓـﻌﺎل ﻫﺴـﺘﻨﺪ. در اﯾﻨﺠﺎ ﺑـﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﻫـﺰینۀ اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ در ﻣـﻮرد ﯾﻤﻦ، ﺑـﺮای وزارت اﻃـﻼﻋـﺎت، ﺳـﺎﻻﻧـﻪ ﺑـﻪ ۸.۵ ﻣﯿﻠﯿﻮن دﻻر ﻣﯽرﺳـﺪ. اﯾﻦ ﻣـﺒﻠﻎ ﺗـﻨﻬﺎ ﺑـﺮای ﮐﺴﺐ اﻃـﻼﻋـﺎت و اﺧـﺒﺎر ﺧـﺮج ﻣﯽ ﺷـﻮد. ﺑـﻌﺪ ﺑﯿﺎﯾﯿﻢ ﺟـﻤﻊ ﺑـﺒﻨﺪﯾﻢ، ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ وﻗﺘﯽ ﺑـﻮدجۀ وزارت اﻃـﻼﻋـﺎت ﺗـﻨﻬﺎ ﺑـﺮای ﯾﮏ ﮐﺸﻮر اﯾﻦ ﺑـﺎﺷـﺪ، ﺑـﺮای ﮐﻞ ﺟﻬﺎن و داﺧﻞ ﮐﺸﻮر، ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﯿﺰاﻧﯽ ﻣﯽ رﺳﺪ».

* در همین رابطه و در مورد دانشگاه ها، ﺣﺴﯿﻦ ﺣﺴﯿﻨﯽ ﻃﻠﺐ (ﻧﻤﺎﯾﻨﺪه ﻣﻌﺎوﻧﺖ ﺳﯿﺎﺳﯽ وزارت اﻃﻼﻋﺎت)، می گوید:

«… در اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت اﺧﯿﺮ ﺑﯿﺶ از ۲۵۰ داﻧـﺸﮕﺎه ﺑـﺎ ﻧـﻈﺮﯾﺎت ﻣـﺘﻔﺎوت، ﻃـﺮز ﻓﮑﺮ و ﻋﻤﻠﮑﺮد ﻣـﺘﻔﺎوت، در ﺳـﻄﺢ ﮐﺸﻮر وارد ﻋـﺮصۀ اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت ﺷـﺪﻧـﺪ. و ﻫـﻤﭽﻨﺎن ﻫـﻢ ﮐﻪ ﻣـﻦ ﺧـﺪﻣـﺘﺘﺎن ﺻـﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ، آنها اداﻣـﻪ دارند. ﺑـﺎ ﺗـﻼش ﻫـﺎی ﺳـﺮﺑـﺎزان ﮔـﻤﻨﺎم اﻣـﺎم زﻣـﺎن، درﯾﺎﻓﺘﯿﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ داﻧـﺸﺠﻮﻫـﺎ در ﺗـﻌﺪاد ﮐﻤﯽ، ﺳـﺎبقۀ ﺣـﻀﻮر ﺳﯿﺎﺳﯽ دارﻧـﺪ و رﻓـﺘﺎر و ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺳﯿﺎﺳﯽ را ﺗـﺎ ﺣـﺪودی ﻣﯽ ﺷـﻨﺎﺳـﻨﺪ. در ﺗـﻌﺪاد ﺑـﺎﻻ، در ﻣﺠـﻤﻮعۀ داﻧـﺸﺠﻮﯾﺎن، ﻣـﺎ داﻧـﺸﺠﻮی ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻧـﺪارﯾﻢ. اﯾﻦ ﺑـﺪان ﻣﻌﻨﯽ اﺳـﺖ ﮐﻪ مسألۀ اﯾﻦ داﻧـﺸﺠﻮﯾﺎن، ﺧـﻮاﺳـﺘﻦ ﺣـﻖ ﺷﺨﺼﯽ و ﺟـﻤﻌﯽ اﺳـﺖ. ﻣـﻄﺎلبۀ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻧـﺪارﻧـﺪ. اﯾﻦ مسأله ﺧـﻄﺮ ﻣﯽ ﺷـﻮد، زﻣـﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣـﺎ ﻧـﺪاﻧﯿﻢ ﺷـﺨﺺ ﻣـﻌﺘﺮض ﺗـﺎ ﮐﺠﺎ ﺣـﺎﺿـﺮ ﺑـﻪ پیشروی اﺳـﺖ و ﭼـﻪ ﻣﯽ ﺧـﻮاﻫـﺪ و نقطۀ ﭘـﺎﯾﺎن ﺧـﻮاﺳـﺘﻪ ﻫـﺎﯾﺶ ﺑـﻪ ﮐﺠﺎ ﻣﯽ رﺳـﺪ. ﺻـﺤﺒﺖ از داﻧـﺸﺠﻮ ﺷـﺪ، در ﮔـﺰارﺷـﺎت و ﺑـﺮآوردﻫـﺎی ﻣﺠـﻤﻮعۀ وزارت اﻃـﻼﻋـﺎت، اﻋـﺘﻘﺎدات ﻣـﺬﻫـﺒﯽ داﻧـﺸﺠﻮﯾﺎن ﻋـﺪد ﮔـﺬاری ﺷـﺪه اﺳـﺖ. ﺗـﻤﺎﯾﻼت داﻧـﺸﺠﻮﯾﺎن ﺑـﻪ ﺳـﻤﺖ ﺣـﻤﺎﯾﺖ از دﯾﻦ و ﻣـﺒﻨﺎی دﯾﻦ و ﺣـﻤﺎﯾﺖ از ﻧـﻈﺎم، ﺑـﻪ ﺑﯿﺶ از ١٨ درﺻـﺪ ﮐﻞ داﻧـﺸﺠﻮﯾﺎن در داﻧـﺸﮕﺎه ﻫـﺎی آزاد و ﺳـﺮاﺳـﺮی ﻧﻤﯽ رﺳـﺪ. در ﺑﺴﯿﺎری از داﻧـﺸﮕﺎه ﻫـﺎی ﮐﺸﻮر، ﻧـﻤﺎزﮔـﺰار ﺑـﻪ ﺻـﻮرت ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ در داﻧـﺸﮕﺎه ﺑـﺰرگ ﺑـﻪ ۵۰ ﻧـﻔﺮ، و در داﻧـﺸﮕﺎه ﮐﻮﭼﮏ، ﺑـﻪ ۳ یا ۴ ﻧـﻔﺮ ﻣﯽ رﺳـﺪ. ﺣـﻀﻮر داﻧـﺸﺠﻮﯾﺎن در ﻫﻤﮑﺎری در ﺑﺴﯿﺞ داﻧـﺸﺠﻮﯾﯽ ﯾﺎ ﺣـﺮﮐﺖ ﻫـﺎی ﻧـﻤﺎدﯾﻦ ﻧـﻈﺎم، در جشن ﻫـﺎ و اﻋﯿﺎد، ﮐﻤﺮﻧـﮓ اﺳـﺖ».

* در ادامه، ﻣﻬﺪی رﺿﺎﯾﯽ (اﻃﻼﻋﺎت ﺑﺴﯿﺞ ﻣﺴﺘﻀﻌﻔﯿﻦ)، اینگونه می گوید:

«… ﺟـﻮاﻧـﺎن و ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﺎن از ﺳﻨﯿﻦ ١٣ ﺳـﺎﻟـﻪ دﺳـﺘﮕﯿﺮی داﺷـﺘﻪ اﯾﻢ ﺗـﺎ ۴۰ ﺳـﺎﻟـﻪ، ﮐﻪ ﺑـﺨﺶ ﻋـﻤﺪه ای متأﻫـﻞ ﻫـﻢ ﺑـﻮده اﻧـﺪ و ﺣﺘﯽ ﻫﻤﺴـﺮان آﻧـﻬﺎ ﻫـﻢ ﺣـﻀﻮر داﺷـﺘﻪ اﻧـﺪ و ﮔـﺎﻫـﺎً ﺑـﺎ ﻫـﻢ ﺑـﺎزداﺷـﺖ ﺷـﺪه اﻧـﺪ. ﺑـﺎ ﻧـﺘﺎﯾﺞ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑـﻪ ﻋـﻤﻞ آﻣـﺪه اند، اﯾﻦ اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت رﻫـﺒﺮی ﻧـﺪارد و ﺑـﻪ ﺷﮑﻞ ﭘـﺮاﮐﻨﺪه اﺳـﺖ. ﻣـﺎ اﺣـﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺿـﺪ اﻧـﻘﻼب ﯾﺎ ﮔـﺮوﻫﮏ ﻫـﺎ، توسط مردم در اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت دﯾﺪه ﻧﻤﯽ ﺷـﻮﻧـﺪ. اﻣـﺎ در ﺑـﺤﺚ اﻏـﺘﺸﺎﺷـﺎت ﺷـﻮاﻫـﺪ و ﻣـﺪارک ﺑﺴﯿﺎری دارﯾﻢ ﮐﻪ ﺷـﺮوﻋـﺶ ﺑـﺎ ﻣـﺴﺎﺋـﻞ ﮔـﺮوﻫﮑﯽ ﺑـﻮده اﺳـﺖ. از ﻧـﻈﺮ ﺗـﻮان اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ، ﻣـﺎ ﻣـﺠﺒﻮر ﺷـﺪه اﯾﻢ ﺑـﻪ دﻟﯿﻞ ﺗـﻌﺪد ﮐﯿﺲ ﻫـﺎی اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ، ﺟـﺮﯾﺎن ﻫـﺎی اﺻﻠﯽ را دﻧـﺒﺎل، و ﺑـﺮای آرام ﮐﺮدن ﺧﯿﺎﺑـﺎن، ﺑـﻪ دﺳـﺘﮕﯿﺮی ﺑـﺴﻨﺪه ﮐﻨﯿﻢ. ﻧﻤﯽ ﺷـﻮد در ﺣـﺎل ﺣـﺎﺿـﺮ، ﺑـﻪ مسألۀ دﺳـﺘﮕﯿﺮی و ﺑـﺎزﺟـﻮﯾﯽ رﺟـﻮع ﮐﺮد. برای این مسأله، ﻧﯿﺮو ﮐﻢ دارﯾﻢ. ﻣـﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺑـﺎﯾﺪ در ﺟـﺮﯾﺎن اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت ﺧﯿﺎﺑـﺎﻧﯽ، ﺗﻐﯿﯿﺮ روﯾﻪ دﻫﯿﻢ. اﯾﻦ اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت ﺳـﺮﮐﻮب ﻧﻤﯽ ﺷـﻮند، ﻓـﻘﻂ از ﺷﮑﻠﯽ ﺑـﻪ ﺷﮑﻞ دﯾﮕﺮ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﺑﻬـﺘﺮ اﺳـﺖ ﺑـﺎ ﺟـﺮﯾﺎﻧﯽ ﺗـﻌﺮﯾﻒ ﺷـﺪه و ﻣﻨﻄﻘﯽ، اﻓـﺮادی ﮐﻪ در زﻧـﺪان ﻫـﺎی ﮐﺸﻮرﻫﺴـﺘﻨﺪ، آزاد ﺷـﻮﻧـﺪ، ﺣﺘﯽ ﻣـﻮﻗـﺘﺎً، ﺗـﺎ ﺑـﺘﻮان ﺑـﺎ دﺳـﺖِ ﺑـﺎز ﺑـﻪ ﭘـﺮوﻧـﺪه ﻫـﺎیِ اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ آﻧـﻬﺎ رﺟـﻮع و در ﺻـﻮرت ﻧﯿﺎز، اﺣـﻀﺎر ﮐﺮد. ﺑـﺎ اﯾﻦ روﻧـﺪِ دﺳـﺘﮕﯿﺮی و ﭘـﺮ ﮐﺮدن زﻧـﺪان، ﻫـﻢ ﺗـﻨﺶ ﻣﯿﺎن ﻣـﺮدم در ﺳـﻄﺢ ﺧﯿﺎﺑـﺎن ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﺷـﻮد، ﻫـﻢ ﻣـﺎ ﻧـﺎﺧـﻮاﺳـﺘﻪ ﺧـﺎﻧـﻮاده ﻫـﺎی ﺑـﺎزداﺷـﺖ ﺷـﺪﮔـﺎن را ﮐﻒ ﺧﯿﺎﺑـﺎن ﮐﺸﺎﻧـﺪه اﯾﻢ، و ﻫـﻢ زﻧـﺪاﻧﯽ ﻫـﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑـﺮای ﺟـﺮاﯾﻢ ﺧـﻮد در زﻧـﺪان ﻫﺴـﺘﻨﺪ، ﻣﺤﯿﻂ زﻧـﺪﮔﯽ ﻣـﻄﻠﻮﺑﯽ ﻧـﺨﻮاﻫـﻨﺪ داﺷـﺖ و وارد درﮔﯿﺮی ﻫـﺎی ﺑـﺰرگ در زﻧـﺪان ﻫـﺎی ﮐﺸﻮر ﺧـﻮاﻫﯿﻢ ﺷـﺪ. اﯾﻨﺠﺎ ﺑـﺎﯾﺪ ﺑـﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﻧـﻮﺟـﻮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺑـﺮای ﯾﮏ اﻋـﺘﺮاض ﮐﻮﭼﮏ، زﻧـﺪاﻧﯽ ﻣﯽ ﺷـﻮد، ﺗـﺮﺳﯽ از ﺑـﺮﮔﺸـﺘﻦ ﺑـﻪ زﻧـﺪان ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ، ﭼﻮن ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﺗﺮس او ﺑﻪ زﻧﺪان رﻓﺘﻦ اﺳﺖ، وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺤﯿﻂ زﻧﺪان آﺷﻨﺎ ﺷﺪ، دﯾﮕﺮ ﺗﺮﺳﯽ ﺑﺮای ﺗﮑﺮار اﻋﺘﺮاض ﯾﺎ اﻏﺘﺸﺎش در ﺧﯿﺎﺑﺎن، ﺑﺎﻗﯽ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ.

*  درصد بینندۀ سخنان رهبری:

امهدی تراب زاده (از بخش تحلیل رسانه ای وزارت اطلاعات) می افزاید:

«… در ﻣـﻘﺎﺑـﻞ، دﺳـﺘﺮﺳﯽ ﻣـﻘﺎﻣـﺎت اﻣﻨﯿﺘﯽ، ﺑـﻪ ﻣـﺴﺎﺟـﺪ و ﭘـﺎﯾﮕﺎه ﻫـﺎی ﮐﺸﻮر آﺳـﺎن اﺳـﺖ. آﯾﺎ روﺣـﺎﻧﯿﻮن ﻣﺤـﻠﯽ در ﻣـﺴﺎﺟـﺪ ﯾﺎ ﻣـﺪارس ﯾﺎ ﻣﺤـﻞ ﮐﺎر ﻫـﺎی ﺷﺨﺼﯽ ﺧـﻮد ﻧﻤﯽﺗـﻮاﻧـﻨﺪ ﺑـﻪ ﺳـﺮﻋـﺖ از ﻃـﺮﯾﻖ ﻣﺠـﻤﻮﻋـﻪ ﻫـﺎی اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ و اﻣﻨﯿﺘﯽ ﮐﺸﻮر، ﺑـﻪ ﻣـﺨﺎﻃـﺐ ﻣﺤـﻠﻪ ای ﺧـﻮد ﺑـﻔﻬﻤﺎﻧـﻨﺪ ﮐﻪ ﻧـﺒﺎﯾﺪ ﻫـﺮ ﮐﺴﯽ در ﻫـﺮﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﻣـﻄﺎﺑـﻖ ﻣﯿﻠﺶ ﻧﯿﺴﺖ، دﺧـﺎﻟـﺖ ﮐﻨﺪ؟

ﺣـﻀﺮت آﻗـﺎ، ﻣـﻦ در ﻣـﻘﺎﺑـﻞ ﺳـﺮدار ﮐﺎﻇﻤﯽ، ﺣـﺠﺖ اﻻﺳـﻼم ﻃـﺎﺋـﺐ و وزﯾﺮ اﻃـﻼﻋـﺎت، ﻣﯽ ﮔـﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﺳـﺎﻣـﺎن دادن ﺑـﻪ رﺳـﺎﻧـﻪ ﻫـﺎی ﮔـﺮوﻫﯽ، اﻋـﻢ از رادﯾﻮﯾﯽ و ﺗـﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻧﯽ و ﻣـﺎﻫـﻮاره ای، ﮐﺎر دﺳـﺘﮕﺎه اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ ﻧﯿﺴﺖ. دﺳـﺘﮕﺎه اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ ﻣﯽ ﺗـﻮاﻧـﺪ ﻧـﻘﺶ ﻣـﺸﺎور داﺷـﺘﻪ ﺑـﺎﺷـﺪ. ﻣﺠـﻤﻮعۀ اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ ﻧﻤﯽ ﺗـﻮاﻧـﺪ ﺑـﺮﻧـﺎﻣـﻪ ﺳـﺎز ﺑـﺎﺷـﺪ. اﯾﻦ ﻫـﻤﻪ ﻣﺠـﺮی ﮐﺎرﺷـﻨﺎس و ﺑـﺮﻧـﺎﻣـﻪ ﺳـﺎز و ﺗﻬﯿﻪ ﮐﻨﻨﺪه ﮐﻪ ﻫﻤﮕﯽ ﺳـﺎبقۀ ﺣـﻀﻮر اﻣﻨﯿﺘﯽ دارﻧـﺪ، در رﺳـﺎنۀ ﻣﻠﯽ ﭼـﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ؟ ﮐﯽ ﻣﯽ ﺧـﻮاﻫﯿﺪ ﻣـﺘﻮﺟـﻪ ﺷـﻮ ﯾﺪ ﮐﻪ اﺧـﺒﺎر و اﻃـﻼﻋـﺎت در رﺳـﺎﻧـﻪ ای ﻣـﺜﻞ اﯾﺮان اﯾﻨﺘﺮﻧـﺸﻨﺎل، ﯾﺎ ﺗـﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﻣـﻦ و ﺗـﻮ، و ﺣﺘﯽ ﺑﯽ ﺑﯽ ﺳﯽ ﻓـﺎرﺳﯽ، ﻣﻤﮑﻦ اﺳـﺖ ﺑـﺎ ﻣـﺸﺎورۀ اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ ﺑـﺎﺷـﺪ، اﻣـﺎ ﺧـﺒﺮﻧـﮕﺎرِ ﻣـﺤﻘﻖ اﺳـﺖ ﮐﻪ ﺑـﺮﻧـﺎﻣـﻪ ﺳـﺎزی ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﻫﯿﭻ ﯾﮏ از اﯾﻦ رﺳـﺎﻧـﻪ ﻫـﺎ، ﺷـﺒﮑﻪ را ﺑـﻪ دﺳـﺖ اﻫـﺪاف اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ ﯾﮏ دوﻟـﺖ ﻧﻤﯽ دﻫـﻨﺪ. ﻣـﺨﺎﻃـﺐ اﯾﻦ ﻣﺴـﺌﻠﻪ را درک ﮐﺮده و از ﺻـﺪا و ﺳﯿﻤﺎ ﺟـﺪاﯾﯽ اﺧﺘﯿﺎر ﮐﺮده اﺳـﺖ و وﻗﺘﯽ رﺳـﺎنۀ ﻣﻠﯽ ﻧـﺘﻮاﻧـﺪ ﺣـﺮف ﺧـﻮدش را ﺑـﺰﻧـﺪ، ﻣﻌﻨﯽ ﺳـﺎده ای دارد، ﻣـﺮدم ﺑـﺎ ﻧـﻈﺎم زاوﯾﻪ دارﻧـﺪ.

ﻣـﺎ ﺑـﺮرﺳﯽ ﮐﺮدﯾﻢ، در ﻋﯿﺪ ﻧـﻮروز ۱۴۰۱، ﺗـﻨﻬﺎ ٢ درﺻـﺪ از ﻣـﺮدم ﮐﺸﻮر در زﻣـﺎن ﺳـﺨﻨﺮاﻧﯽ ﻣـﻘﺎم ﻣـﻌﻈﻢ رﻫـﺒﺮی از رﺳـﺎﻧـﻪ ﻣﻠﯽ ﺑـﻪ ﺑﯿﺎﻧـﺎت اﯾﺸﺎن ﺗـﻮﺟـﻪ ﮐﺮده اﻧـﺪ. ﺑـﺎز ﻫـﻢ ﻣـﺠﺒﻮرم ﻣﻌﻨﯽ ﮐﻨﻢ، اﯾﻦ ﻣـﻮرد ﺑـﻪ ﻣﻌﻨﯽ اﯾﻦ اﺳـﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﺶ از ٧٠ درﺻـﺪ ﻧﯿﺮوﻫـﺎی اﻧـﺘﻈﺎﻣﯽ و اﻣﻨﯿﺘﯽ ﻫـﻢ ﺣﺘﯽ ﺑـﻪ ﺑﯿﺎﻧـﺎت رﻫـﺒﺮی ﺗـﻮﺟﻬﯽ ﻧـﺪاﺷـﺘﻪ اﻧـﺪ. اﮔـﺮ اﯾﻦ رﯾﺰش ﻧﯿﺴﺖ، ﭘـﺲ آن را ﭼـﻪ ﭼﯿﺰی ﻣﯽ ﺗـﻮاﻧﯿﻢ ﻧـﺎم ﺑـﮕﺬارﯾﻢ؟ ﻣـﺨﺎﻃـﺐ ﻧـﻮﺟـﻮان و ﺟـﻮان ﺣـﺎﺿـﺮ اﺳـﺖ در ﻧﯿﻤﻪ ﺷـﺐ ﺑﯿﺪار ﺷـﻮد و ﺑـﺮﻧـﺎمۀ زﻧـﺪۀ اﯾﻨﺴﺘﺎﮔـﺮاﻣﯽ آدم ﻫـﺎی ﺑﯽ ﻣـﺤﺘﻮای ﻣـﺮوج ﺷـﺮط بندی و ﻓـﺴﺎد اﺧـﻼﻗﯽ و ﺗـﻦ ﻓـﺮوﺷﯽ را ﺑﺒﯿﻨﺪ، اﻣـﺎ ﺣـﺎﺿـﺮ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺑـﺮای شبکۀ ﻣﻠﯽ رﺳـﺎﻧـﻪ ای ﮐﺸﻮر وﻗـﺖ ﺑـﮕﺬارد و از ﺑـﺮﻧـﺎﻣـﻪ ﻫـﺎی آن اﺳـﺘﻔﺎده ﮐﻨﺪ. ﺗـﻨﻬﺎ ﺑـﺨﺶ ﻣـﻮرد ﻋـﻼقۀ ﻣـﺨﺎﻃـﺐ ﺻـﺪا وﺳﯿﻤﺎ در ﻣـﻨﺎﻇـﺮات ﺗـﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻧﯽ اﺳـﺖ. آﻣـﺎر ﻧـﺸﺎن ﻣﯽ دهند در اﯾﻦ زﻣـﺎن، ﻣـﺮدم ﺗـﻮﺟﻬﯽ وﯾﮋه دارﻧـﺪ ﮐﻪ در اﻧـﺘﺨﺎﺑـﺎت اﺧﯿﺮ دﯾﮕﺮ اﯾﻦ مسأﻟـﻪ ﻫـﻢ از ﺑﯿﻦ رﻓـﺖ.

در ﻣـﻮرد ﺑـﺎزﯾﮕﺮان و اﺻـﺤﺎب رﺳـﺎﻧـﻪ ﮐﻪ ﻫﻤﮕﯽ ﮐﻨﺎر ﮔـﺬاﺷـﺘﻪ ﺷـﺪه اﻧـﺪ، درﮔﯿﺮی ﻫـﺎﯾﯽ وﺟـﻮد دارند. ﺳـﭙﺎه ﭘـﺎﺳـﺪاران ﺑـﺎ ﻫﻤﮑﺎری اﻃـﻼﻋـﺎت ﺳـﭙﺎه در اﺑـﺘﺪا ﻗـﺮار ﺑـﺮ ﺟـﺬب ﺑـﺎزﯾﮕﺮان و ﮐﺎرﮔـﺮداﻧـﺎن درجۀ ﯾﮏ در شبکۀ ﺧـﺎﻧﮕﯽ را داﺷـﺘﻨﺪ، وﻟﯽ ﻣـﺘﻮﺟـﻪ ﺷـﺪﻧـﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺑـﺎزﯾﮕﺮان ﺑـﺎ ﺣـﻀﻮر ﻗﺒﻠﯽ ﺧـﻮد، ﯾﻌﻨﯽ ﻗـﺒﻞ از ﺣـﻀﻮر ﺳـﭙﺎه، ﺑـﺎ شبکۀ ﺧـﺎﻧﮕﯽ ﺧـﺪاﺣـﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮده اﻧـﺪ و ﻣﯿﺰان ﻧﯿﺎز ﻣـﺎﻟﯽ ﺧـﻮد را از اﯾﻦ ﻃـﺮﯾﻖ تأﻣﯿﻦ ﮐﺮده اﻧـﺪ.

ﺑﺴﯿﺎری از ﺑـﺎزﯾﮕﺮان و ﮐﺎرﮔـﺮداﻧـﺎن، ﭘـﻮل ﻫـﺎ و درآﻣـﺪ ﺧـﻮد را ﺑـﺎ ﺳـﺮﻣـﺎﯾﻪ ﮔـﺬاری در ﮐﺸﻮرﻫـﺎی ﺧـﺎرﺟﯽ در اﻣﻨﯿﺖ، درآﻣـﺪ ﻫـﺎی دﻻری دارﻧـﺪ و ﺣـﺎﺿـﺮ ﺑـﻪ ﺣـﻀﻮر در ﭘـﺮوژه ﻫـﺎ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ. ﺑﺴﯿﺎری از اﯾﻦ اﻓـﺮاد در اﯾﻦ اﻏـﺘﺸﺎﺷـﺎت، ﻧـﻘﺶ ﻋـﻤﺪه ای در ﻓـﻌﺎل ﺳـﺎزی ﺑـﺪنۀ ﺟـﺎﻣـﻌﻪ ﺑـﻪ ﺳـﻤﺖ اﻋـﺘﺮاض در ﭘﯿﺶ ﮔـﺮﻓـﺘﻪ اﻧـﺪ. ﻣـﺎ ﺑـﺮرﺳﯽ ﮐﺮده اﯾﻢ، ﻫﯿﭻ ﯾﮏ از ﺑـﺎزﯾﮕﺮان وﺻـﻞ ﺑـﻪ ﻫﯿﭻ ﺟـﺮﯾﺎﻧﯽ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ. ﻧﻤﯽ ﺗـﻮان آﻧـﻬﺎ را ﻣـﺘﻬﻢ ﮐﺮد. اﯾﻦ اﻓـﺮاد از درد ﻣـﺮدم رﻧـﺞ ﻣﯽ ﮐﺸﻨﺪ، اﻣـﺎ ﻋـﻤﻼً در ﻣـﻘﺎﺑـﻞ ﺣﮑﻮﻣـﺖ ﺻـﻒ ﻧﻤﯽ ﺑـﻨﺪﻧـﺪ، اﻣـﺎ ﻣـﻌﺮف و ﺗـﺮوﯾﺞ ﮐﻨﻨﺪۀ اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت ﻣـﺪﻧﯽ ﮔﺴـﺘﺮده ﻫﺴـﺘﻨﺪ. اﯾﻦ اﻓـﺮاد، تأﺛﯿﺮ ﺑﺴﯿﺎری ﺑـﺮ ﻣـﺨﺎﻃـﺐ دارﻧـﺪ و ﺣـﻀﻮر اﯾﻦ اﻓـﺮاد در ﮐﻨﺎر اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت، ﻣﯽ ﺗـﻮاﻧـﺪ ﺧـﻄﺮﻧـﺎک ﺑـﺎﺷـﺪ. در ﮐﻨﺎر اﯾﻦ اﻓـﺮاد، ﺑـﺎزﯾﮕﺮان ﺷـﺒﮑﻪ ﻫـﺎی اﺟـﺘﻤﺎﻋﯽ ﻫﺴـﺘﻨﺪ، ﮐﻪ ﻣـﺨﺎﻃـﺐ ﺧـﻮد را در ﺷـﺒﮑﻪ ﻫـﺎی اﺟـﺘﻤﺎﻋﯽ ﺟﺴـﺘﺠﻮ و ﺗـﻮﻟﯿﺪ ﻣـﺤﺘﻮا ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﺑـﺨﺶ ﻋـﻤﺪه ای از اﯾﻦ اﻓـﺮاد، ﺟـﻮان و ﻫـﻤﺴﻦ ﺟـﻮاﻧـﺎن ﮐﻒ ﺧﯿﺎﺑـﺎن ﻫﺴـﺘﻨﺪ».

در ادامه، ﻣﻬﺪی ﺗﺮاب زاده (از بخش تحلیل رسانه ای وزارت اطلاعات) می افزاید:

«… در ﻣـﺸﺎﻫـﺪات ﻣـﺎ در ﺑـﺮرﺳﯽ ﺳـﻄﺢ ﻣـﺨﺎﻃﺒﯿﻦ اﺧـﺒﺎر ﻫـﺎی ﭘـﺮ ﺑﯿﻨﻨﺪۀ ﺻـﺪا و ﺳﯿﻤﺎی ﺟـﻤﻬﻮری اﺳـﻼﻣﯽ ﺑـﻪ اﯾﻦ مسأله رﺳﯿﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﺗـﻨﻬﺎ ۸.۵ درﺻـﺪ ﻣـﺮدم در ﺳـﺎﻋـﺎت ﭘـﺨﺶ ﺧـﺒﺮ، ﮐﺎﻧـﺎل ﻫـﺎی ﻣـﺮﺑـﻮﻃـﻪ را ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻨﺪ. ﻣـﺎ در ﻫﯿﭻ رﺳـﺎﻧـﻪ ﯾﺎ ﺷـﺒﮑﻪ اﺟـﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ ﺷـﻨﺎﺧـﺘﻪ ﺷـﺪه ﺣـﻀﻮر ﻧـﺪارﯾﻢ. اﮔـﺮﻫـﻢ داﺷـﺘﯿﻢ، ﻧﺘﯿﺠﻪ ای ﻧـﺪاﺷـﺖ. ﻣـﺮدم ﺑـﻪ اﺧـﺒﺎر ﻫـﺎی ﺗﮑﺮاری و ﺗـﺮﻓـﻨﺪ ﻫـﺎی ﭘـﺨﺶ ﺧـﺒﺮ آﮔـﺎﻫﯽ ﮐﺎﻣـﻞ دارﻧـﺪ. ﻧﻤﯽ ﺗـﻮان از ﺣـﺮف ﻫـﺎی ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﺑـﺮای اﺳـﺘﻔﺎده در ﺑـﺨﺶﻫـﺎی ﺧـﺒﺮی اﺳـﺘﻔﺎده ﮐﺮد. ﻣـﺮدم ﺑـﻪ ﺑﺴﯿﺎری از ﻣﺠـﺮی ﻫـﺎی ﺻـﺪا و ﺳﯿﻤﺎ ﺣـﺴﺎﺳﯿﺖ دارﻧـﺪ و ﻧﺴـﺒﺖ ﺑـﻪ اﯾﻦ اﻓـﺮاد دﯾﺪ ﺑـﺪی دارﻧـﺪ. ﻣـﻦ ﻧﻤﯽ داﻧـﻢ ﭼـﻪ اﺻـﺮاری دارﯾﻢ ﮐﻪ از اﯾﻦ اﻓـﺮاد ﻫـﻤﭽﻨﺎن اﺳـﺘﻔﺎده ﮐﻨﯿﻢ و ﺑـﻪ اﯾﻦ اﻓـﺮاد ﺟـﺎﯾﺰه ﻫـﻢ ﺑـﺪﻫﯿﻢ. اﮔـﺮ ﻣـﺎ ﻣﯽﺧـﻮاﻫﯿﻢ ﺑـﺎ ﻣـﺮدم ﺑـﻪ ﻣـﺒﺎرزه و در واﻗـﻊ ﺑـﻪ ﻟـﺠﺒﺎزی ﺑـﭙﺮدازﯾﻢ، ﮐﻪ دﯾﮕﺮ ﻧﯿﺎزی ﺑـﻪ اﺧـﺒﺎر ﻧﯿﺴﺖ. ﻣﯽ ﺗـﻮاﻧﯿﻢ ﺑـﺨﺶ ﻫـﺎی ﺧـﺒﺮی را ﺗﻌﻄﯿﻞ ﮐﻨﯿﻢ. ﭼـﻮن ﻣﯽ داﻧﯿﻢ ﮐﻪ ﻣـﺨﺎﻃﺒﯽ ﻧـﺪارﻧـﺪ. ﺣـﻀﺮت آﻗـﺎ، ﺻـﺪا و ﺳﯿﻤﺎی ﺟـﻤﻬﻮری اﺳـﻼﻣﯽ ﺑـﺎ ﺻـﺮف ﺑـﻮدجۀ ﮐﻼن، ﯾﮑﯽ از ﻧـﻬﺎدﻫـﺎی ﭘـﻮﻟـﺴﺎز ﻧـﻈﺎم اﺳـﻼﻣﯽ اﺳـﺖ. متأﺳـﻔﺎﻧـﻪ ﻣـﺪﯾﺮان اﯾﻦ ﺳـﺎزﻣـﺎن، ﻫﯿﭻ ﺗﻌﻬـﺪی در ارﺗـﺒﺎط ﺑـﺎ ﻣـﺮدم در ﺧـﻮد اﺣـﺴﺎس ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﻗـﻮاﻧﯿﻦ ﺳـﺎزﻣـﺎﻧﯽ در ﺻـﺪا و ﺳﯿﻤﺎ ﺑـﻪ اول اﻧـﻘﻼب ﺑـﺮﻣﯽ ﮔـﺮدد. و ﺳﯿﺴﺘﻢ راﻧﺘﯽ و ﻓـﺎﻣﯿﻠﯽ در اﯾﻦ رﺳـﺎﻧـﻪ اﺳـﺘﻮار ﺷـﺪه اﺳـﺖ.

ادامه دارد …