ویلچر سوارانی که درحوزه انتخابی خود شکست خورده بودند باردیگر با جابجا کردن حوزه انتخابیه خود بخت خود را برای آخرین بار می آزمایند، شاید درتکمیل قدرت موفق شوند.  اینان که  تا دیروز ملت را صغیر و محجور می شماردند و رای آنان را فاقد اعتبار می دانستند، با کهولت سن به میدان آمده تا از همان صغیر ومحجور رای بگریند ! غافل ازاینکه درهیچ جامعه ای از صغیر ومحجور رای نمی گیرند! به نظر می رسدکه رای دان آنان هم خالی ازاشکال نباشد چه رسد که بخواهند دراصلاح مشکلات ومعضلات کشور این آقایان نظر دهند . ولی با کمال تاسف این آقایان وهم اندیشان ایشان دین را ابزار دست خود کرده واز ادبیات تکلیف الهی و وظیفه شرعی شرکت درانتخابات سخن می گویند وغافل ازاینکه دموکراسی یکی ازدست آوردهای بزرگ جهان بشری است و صندوق رای نماد دموکراسی ومردم سالاری درجوامع بشری است. کسانی که برای این دموکراسی تلاش کردند وهزینه سنگین آن را پرداخته اند آن را تعریف کرده و مکانیسمی برای اجرای دقیق آن وضع کردند.
شرکت ویا عدم شرکت  درانتخابات حق هر شهروند است وتصمیم به مشارکت یا عدم مشارکت برعهده خود مکلف است وکسی را نمی توان ملزم به شرکت و یا عدم شرکت نمود چرا که خدا انسان را مختار وآزاد آفریده وحق تعیین سرنوشت را به خود او وانهاده است وکسانیکه بر وجوب یا تحریم پای می فشارند هردو از آبشخور مشترکی برخوردارند و یک هدف مشترک را دنبال می کنند وملت را صغیر ومحجور پنداشته که نیاز به قیم دارد . نباید فراموش کرد که آنچه کلیسا را درقرون وسطی به رسوایی کشاند وقشرهای وسیعی از مسیحیت را از حاکمان کلیسا متنفر ساخت ایجاد تقابل بین مشیت الهی وخواست مردم برای تعیین سرنوشت خویش بود.وهیچ حکومتی از این قاعده مستثنی نیست که آزموده را آزمودن خطا است