ترجمه و تفسیر تحلیلی مندرج در اشپیگل شماره 17 بتاریخ 18 تا 25 ماه آپریل 2020

نویسنده: Jens Glüsing

ترجمه و تفسیر از علی شفیعی

تیتر تحلیل: کمک بجای ایده ئولوژی

تحلیل: دهها هزار انسان در اثر مبتلا شدن به ویروس کرونا میتوانند هلاک شوند، زیرا آمریکا به تحریم های خویش علیه کوبا و ونزوئلا شدت نیز بخشیده است.

در اوایل این ماه شرکت هواپیمایی کلمبیا با نام Avianca امتناع کرد، محموله ای از کالاهای پزشکی را از چین جهت مبارزه با ویروس کرونا به کوبا حمل کند. شرکت هواپیمایی فوق از اقدام تلافی جویانه در بازارها آمریکائی هراس داشت. زیرا که حمل و تحویل این کمکهای پزشکی امکان داشت بمثابه سرپیچی از قوانین تحریم های آمریکا علیه کوبا بتواند ارزیابی شود.

در حقیقت تولیدات پزشکی، بطور استثنا، خارج از فهرست مجازاتهای آمریکا بشمار میآیند. ولی در عمل قوانین پیچیده تدارکات برای ارسال کالاهای کمکی و ارز های خارجی خواه ناخواه بسیار سخت و دست و پا گیر است. بهمین خاطر شرکت هواپیمایی آویاندکا حاضر نشد، ریسک خطر این کار را به عهده گیرد.

تحریم های آمریکا علیه کشور کوبا بیش از 60 سال است که دوام و سابقه دارد. این تحریم ها در زمانهای عادی نیز فشار عظیمی را بر مردم کوبا تحمیل میکند. ولی در حال حاضر، در بحران جهانی کرونا، ساز و کار تحریم ها به قیمت از دست دادن جان هزاران انسانها تمام خواهد شد.

عین همین تحریم ها در مورد کشور فلاکت زده ونزوئلا ( و نیز میهن ما ایران: مترجم) نیز ساز و کار مرگ آفرینی ببار خواهد آورد: دولت موجود در کاراکاس، پایتخت ونزوئلا، اجازه دسترسی به پولهای ذخیره خویش در آمریکا را ندارد. صندوق پول جهانی بتازگی دادن یک وام اضطراری – کرونا را با این استدلال که معلوم نیست، چه کسی در کاراکاس، نیکولاس مادورو که صاحب قدرت است و یا جوآن گویادو که خود را رئیس جمهور دوران گذار و موقتی میخواند، مخاطب ما در این کشور محسوب میشود، رد کرد.

این استدلال ها ولی ظاهری عوام فریبنده دارند، زیرا که مادورا در کشور ونزوئلا بدون شک حکومت میکند. در حال حاضر در این کشور نفت خیز مسئله ادامه حیات، و مرگ و زندگی دهها هزار انسان در میان است. بهمین علت نیز مهاجرین از کشور ونزوئلا پیشنهاد بستن قراردادی مابین مادورا، گویادو و آمریکا را میکنند. تا قادر به خریدن کالاهای پزشکی جهت کمک به مردم کشور شوند. سازمان ملل متحد بایستی مراقبت کند که این میلیاردها دلار تنها برای خریدن و مصرف کالای پزشکی و نه کار دیگری، هزینه شوند.

برای دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا ولی این امر بنظر میرسد بی اهمیت باشد. او حتی به تحریم ها علیه کوبا و ونزوئلا شدت نیز بخشیده است. بعضی از مشاوران او در صدد هستند به سقوط حکومتهای این دو کشور شدت بیشتری بخشند. با وجود آنکه حاکمان در هاوانا، پایتخت کوبا هم فروپاشی روسیه شوری و هم مرگ فیدل کاسترو را از سر گذراندند. حاکمیت مادورا در ونزوئلا نیز ساقط نشد. در واقع ویروس کرونا مابین کاپیتالیست ها و سوسیالیست ها ( و اسلامیست های حاکم در ایران : مترجم) تفاوتی قائل نمیشود.

تفسیر تحلیل:

زمانیکه ابوالحسن بنی صدر، منتخب مردم ایران، در اثر کودتای رژیم حاکم بر ایران، از ایران به غرب مهاجرت کرد. در جواب سئوال خبرنگاری که از او پرسید، چرا به غرب آمدید؟ گفت: « آمدم تا روابط ارگانیک مابین خمینیسم و ریگانیسم را افشا کنم. »

در این روابط ارگانیک ( سلطه گر- زیر سلطه ) یکی از مهمترین ابزارهای نگاه دارنده و استحکام بخش به استبداد های زیر سلطه و ادامه سلطه گری، برقرار کردن همین تحریم های اقتصادی است. چرا که این تحریم ها در عمل نه علیه استبداد های حاکم بر این کشورها، بلکه علیه مردم این کشورها بر قرار میشوند.

مردم در اثر فشار های کمبود کالا، گرانی امرار معاش و هزاران مشکلات مشتق از این تحریم ها، از جمله استرس نرسیدن درآمدها به هزینه ها، دچار فشار آگاه و ناخود آگاه روحی و روانی مداومی میگردند. کار اصلی این فشارهای روحی و روانی گرفتن انرژی حیات است. انرژی حیات در حالت طبیعی خویش در سازندگی و رشد بکار میرود. از دست دادن این انرژی سبب تضعیف عمومی مردم، خاصه اقشار کم درآمد جامعه میگردد.

از جانب دیگر رژیم های حاکم بر این کشورها تقصیر ناتوانی ها، ندانم کاریها و فساد های خویش را با به گردن « دشمن » انداختن، توجیه میکنند. در واقع مقصر وضعیت بد زندگی مردم نه حاکمیت استبدادی آنان، بلکه تحریم های آمریکا است. علاوه بر آنکه هر گونه مخالفت با حاکمیت خویش را جانبداری از « دشمن »، یعنی آمریکا معنی و قلمداد میکنند.

برندگان اصلی این بازی سراسر فریب و نیرنگ هم سلطه گران و هم حاکمان مستبد و با زندگان مردم این کشورها هستند.

در حقیقت استبداد سوسیالیست ها در کوبا و استبداد های حاکم بر کشورهای ثروتمند نفت خیزی، چون ونزوئلا و ایران، بعلاوه دهه های متوالی زندگی فلاکت بار مردم این کشورها، ضامن حفظ تعادل قوا مابین سلطه گران و زیر سلطه ها در سراسر جهان است. هزینه های نجومی حفظ و بر قراری این تعادل را انسانهای محروم این کشورها می پردازند.