چندی قبل کاظم عبیس عبد فعال در فضای مجازی از سوی دادگاهی در به جهت توهین به مرجع اعلی آیت الله سیستانی به دو سال حبس محکوم شده بود. اما دفتر آیت الله سیستانی پس از اطلاع از این حکم در نامه ای به دادگاه، ضمن مخالفت با حبس این فعال مجازی، خواهان لغو این محکومیت شد. در نامه دفتر آیت الله خطاب به دادگاه چنین نوشته شده بود:

«آقای حیدر کطوف علی قاضی محترم دادگاه کیفری الحله

سلام علیکم ورحمه الله وبرکاته

امروز از حکم دو سال حبس دادگاه محترم شما در تاریخ ۵. . . در حق «کاظم عبیس عبد» شهروند عراقی به اتهام نشر مطالب اهانت آمیز به وجهه و جایگاه مرجعیت عالی سید سیستانی در صفحه شخصی اش اطلاع یافتیم.

به اطلاع شما می رسانیم که حضرت آیت الله سیستانی(دام ظله) هرگز راضی نمی شوند که فردی به دلیل انتشار مطالب حاوی توهین به ایشان مجازات شود.

از همین جا امید می رود در کوتاه ترین زمان ممکن اقدامات قانونی مربوط به آزادی این شهروند اتخاذ شود.

با تشکر»

با توجه به اینکه در متن نامه نوشته شده است که آیت الله سیستانی هرگز راضی نمی شوند . . .

بشان از این دارد که حضرت آیت الله اولا در جریان قضایای بوده اند و ثانیا روش و منش ایشان بر خویشتن داری و صبر در قبال چنین موضوعاتی بنا شده است.

اما در جمهوری اسلامی که رهبری آن مدعای ولی امری مسلمین جهان را یدک میکشد وضعیت به گونه دیگری است.

ماده 514 قانون مجازات اسلامی در بخش کتاب پنجم مصوب سال 1375 در این خصوص میگوید:

 «هر کس به حضرت امام خمینی بنیانگذار جمهوری اسلامی رضوتن الله علیه و مقام معظم رهبری به نحوی از انحا اهانت نماید به حبس شش ماه تا دو سال محکوم خواهد شد»

در این ماده قانون گفته شده است “توهین به نحوی از انحا” یعنی مستقیم، غیر مستقیم و بدون در نظر گرفتن نیت باطنی شخص.

ماده 27 قانون مطبوعات طرح اصلاحی سال 79 میگوید:

«هر گاه در نشریه ای به رهبر جمهوری اسلامی و یا مراجع مسلم تقلید اهانت شود، پروانه آن نشریه لغو و مدیر مسئول و نویسنده مطلب به محاکم صالحه معرفی و مجازات خواهند شد»

مقایسه میان منش مرجع اعلی در عراق و حکومت ایران نشان دهنده دو تفکر و همچنین نحوه برخورد با شهروندان منتقد و مخالف میباشد. قانون مجازات و قانون مطبوعات ایران سرکوب مخالفان رهبر را به رسمیت شناخته است. البته این به کناری بماند، جالب اینکه در عمل جمهوری اسلامی از این هم پا فراتر نهاده نهاده کسانی را که حتی محترمانه به رهبری نامه نوشته و کوچکترین توهینی هم مرتکب نشده اند را فراقانونی شکنجه نیز کرده است. شاید از همین زاویه نگاه باشد که عباس عبدی در مقایسه عملکرد آیت الله سیستانی و جمهوری اسلامی گفته بود:

«اگر روزی مردم حکومت دیگری را خواستند، خواستشان باید محقق شود.

آیت‌الله سیستانی حکومت عراق را مشروع می‌داند که شیعه و سنی و غیرمسلمان در آن حضور دارند. کافی است رای چنین فقهایی ملاک اعتبار باشد تا همین قانون اساسی، زمینه‌ساز شکل‌گیری وضعیت دیگری شود»

مقایسه دیگری هم البته اینبار در مبارزه با فساد اقتصادی در لایه های بالایی حکومت ها میتواند مفید باشد.

«دادستانی کره جنوبی خواهان صدور حکم 35 سال زندان برای پارک گئون‌ های رئیس‌جمهور سابق و برکنار شده این کشور به اتهام فساد شدید و سوء استفاده از قدرت شد. خانم پارک، نخستین زن رئیس‌ جمهور کره جنوبی، در سال 2017 پس از اعتراضات گسترده در پی افشاگری‌ها مبنی بر اینکه او و یکی از هم دستانش از شرکت‌های بزرگ کره جنوبی رشوه دریافت کرده‌اند، برکنار شد»

دادستانی کره جنوبی نه تنها بدون مسامحه خواهان برخورد و مجازات رئیس جمهور سابق این کشور شده است بلکه، دست مطبوعات نیز در خبر رسانی و پیگیری مسئله باز نهاده شده. اما برخورد رهبر جمهوری اسلامی با فسادهای اقتصادی چگونه بوده؟

رهبری جمهوری اسلامی در ارتباط با پرونده اختلاس سه هزار میلیارد تومانی در بانک های ایران خطاب به مردم و مطبوعات گفته بودند:

«نباید این قضیه را کش دهند، بگذارید مسئولان کارشان را دنبال کنند و با دقت کار کنند. مردم هم بدانند این چیزها دنبال می‌شود، دست‌ها قطع می‌شود، مسئولان قوه قضائیه هم خبر رسانی کنند. رسانه ها بیش از این نباید به جنجال و هیاهو درباره این ماجرا ادامه دهند، بلکه باید به مسئولان اجازه دهند تا عاقلانه، مدبرانه، قوی و با دقت قضایا را پیگیری و بررسی کنند. صلاح نیست و همه باید مراقب باشند»

رهبر جمهوری اسلامی مردم و مطبوعات را از ورود به پیگیری اختلاس مذکور منع نموده و گفته اند موضوع را کش ندهید. ایشان گفته اند صلاح نیست؟ واقعا چرا صلاح نبود؟ چرا در کره جنوبی صلاح بود؟

ایشان در همین سخنرانی در مورد فسادهای اقتصادی گفته بودند:

«این فساد بزرگ بانکی رخ نمی‌داد و اگر مبارزه می‌ شد این چند هزار میلیارد سوءاستفاده پیش نمی‌آمد»

ایشان نگفته اند لازمه مبارزه با فساد اقتصادی و جلوگیری از سوء استفاده ها چیست. بی شک راه و روش جلوگیری از چنین سوء استفاده ها و فسادهای اقتصادی و ممانعت از هرج و مرج هر روزه سیاسی در جامعه که به نفع حکومت ایران نیز میباشد تغییر فکر و رفتار حکومت و تعویض آن با روش آیت الله سیستانی و فضای باز مطبوعاتی ماننده کره جنوبی است.