ابوالحسن بنی صدر: – با این قرار داد می خواهید ایران را به دهان غول چینی ببرید.

 

– این طرح ۲۵ ساله، طرحی است که سلطه گر ها می نویسند و زیر سلطه ها امضاء می کنند.

 

– یک ملتی که از دورۀ قاجار، امتیاز فروشی در وطن اش رسم بوده، وجب به وجب وطنش را فروختند، نباید نسبت به انواع قراردادها حساس باشد؟ همچین چیزی، می شود؟ این قرارداد را ایرانی نمی شود که تهیه کرده باشد. …

 

– خوب، اگر این قرارداد، صحیح نیست، مگر این وزارت خارجه لال است؟ خوب، این سایت انصاف نیوز هم که این طرح را انتشار داده، داخل ایران است، وزارت خارجه می تواند تکذیب بکند، ولی تکذیب نکرد.

 

– آقای خامنه ای، شما چه مرضی داری که باید با مردم خود در تضاد زندگی کنی و بخواهی رابطه را با یک قدرت تنظیم بکنی؟ خوب، تو با مردم آشتی کن و این استبداد را بردار، راه حل با مردم ایران است. شما با مردم ایران، مسئله داری و می خواهی با چین و امریکا حل کنی؟

 

– من که بر سر کار آمده بودم، برای اینکه آن وابستگی ها قطع بشود، قراردادِ امنیتِ متقابل با امریکا را لغو کرده بودم. قرارداد ۱۹۲۱ با روس ها را لغو کرده بودم. در وزارت دارایی گفته بودم که میزان خسارت وارده از کودتای ۲۸ مرداد و تحمیل کنسرسیوم به ایران و زیان های اقتصادی، معنوی، سیاسی و اجتماعی که به جامعه ایرانی وارد شده را تعیین کنند. بعنوان خسارت، از امریکا و از انگلیس که در ایران کودتا کردند، ما حقِ مطالبه داریم.

 

– استقلال یک برنامه است، باید اجرا کنی و مستقل بشوی، به معنایِ نه مسلط، و نه زیر سلطه، تا بتوانی داشته های خودت را در رشد بکار بگیری.

 

– استقلال و آزادی به این دلیل هم هست که از هم جدایی ناپذیرند.

 

– امریکایی ها ۴۰ سال است که از دادگاه ها حکم می گیرند و اموال ایران را می خورند. بجای اینکه از آنها خسارت بگیریم، همینطور، به امریکا داریم می دهیم. این کشور های خلیج فارس هم که می گیرند و می خورند.

 

– چرا پس از انتشار صورت جلسات شورای انقلاب، همه سکوت کردند؟

 

– این که مهمترین سند دوران است که بعد از ۴۰  سال منتشر شده که الان برای همه گرایش های سیاسی در ایران می باید بحث روز و خیلی داغ باشد. چرا همه سکوت کرده اند؟ هر کدام، به یک دلیل سکوت کرده اند.

 

– این رژیم سابقی ها، می گفتند، ما ایران بهشت را گذاشتیم و یک کشور ثروتمند گذاشتیم و رفتیم. آن صورت جلسات منتشر شدۀ شورای انقلاب می گوید که یک کشور فقیر، بی پول داریم که حتی به مقداری که بتواند حقوق روزانۀ کارمند و کارگر را بدهد، پول موجود نیست. آنقدر این رژیم سابقی ها، کشور را غارت کرده و برده بودند که بانک ها همه خالی بودند. خوب، حالا واقعیت ها رو شده، دیگر قمپُز در کردنی که ما آنیم که ایران را بهشت گذاشتیم و رفتیم، نیست. شما، جهنمِ فقر گذاشتید و رفتید، هر چه هم بود، غارت کردید و بردید …