این روزها، در محافل سیاسی و رسانه های مجازی ایران و جهان، موضوع طرح یک “قرارداد 25 ساله” بین دولت های ایران و چین مورد بحث و مجادله قرار گرفته است. اپوزیسیونِ جمهوری خواهِ دموکرات و لائیک ایران موظف است که با صراحت و آشکارا در این باره اظهار نظر کند و مخالفت ریشه ای خود را با چنین نقشه های اسارت بار، که دیکتاتوری های جهان برای حفظ خود و علیه آزادی، استقلال و منافع مردم منعقد می کنند، اعلام دارد.طرح قرارداد مزبور، با اینکه هنوز به طور رسمی و علنی از سوی مقامات دو کشور اعلام نشده است اما تکذیب هم نشده و از سوی وزیر امور خارجه ایران در خطوط کلی اش در مجلس فرمایشی مورد تأیید نیز قرار گرفته است. نقشه ی مقدماتی این پیمان در سفر مهم رئیس جمهوری خلق چین، شی جین پینگ، به سه دیکتاتوری منطقه یعنی ایران، عربستان سعودی و مصر در ژانویه 2016، در مذاکراتش با خامنه ای، روحانی و سپاه پاسداران و با توافق کامل اینان طرح ریزی گردید.
با این که ما با پیش نویسی رو به رو هستیم که به بیرون درز کرده است، با این که ارائه ی یک ارزیابی کامل و صحیح از یک قرارداد نیاز به دست رسی کامل به نسخه ی رسمی و مطالعه ی دقیق آن دارد و با این که حتا در چنین صورتی، همواره در این گونه توافق نامه های دولتی میان رژیم های دیکتاتوری، مفادی از منظر عموم پنهان نگاه داشته می شوند، اما می توان، بنابر اخبار و داده های محدودی که در دست داریم، چند محور اصلی این قرارداد 25 ساله را چنین فرموله کرد:
1- تعیین چین (بخوانید دولت چین) چون “شریک استراتژیک” ایران (بخوانید دولت ایران)، که در مقدمه ی پیش نویس قرارداد آمده است.
2- سرمایه گذاری های کلان چین در ایران (به مبلغ چهار صد میلیارد دلار) در بخش های گوناگون اقتصادی، صنعتی، زیربنایی، تکنولوژی و غیره: به ویژه در صنایع نفت و گاز، در ساخت جاده و راه آهن، در صنایع حمل و نقل …
3- استفاده و بهره برداری از بنادر و جزایر توسط چین.
4- همکاری های امنیتی، نظامی، سیاسی و تکنولوژیک، از جمله اعزام نیروی امنیتی و نظامی چینی به ایران برای حفظ منافع این قدرت؛ استفاده از پایگاه های هوایی ایران توسط چین.
5- حق تقدم فروش نفت و گاز ایران به چین به مدت 25 سال، با تخفیف بزرگ 32 درصدی نسبت به نرخ جهانی و پرداخت بهای نفت، بخشی با خرید کالاهای چینی و بخشی به “یوان”، پول رایج در این کشور. حق نظارت چین بر هر نوع پیشنهاد سرمایه گذاری در صنعت نفت و گاز ایران از سوی هر کشور دیگر.
بنابر آنچه که مفاد بالا آشکارا نشان می دهند، ما از هم اکنون با جسارت می توانیم اعلام کنیم که قرارداد 25 ساله ی دولت های ایران و چین، اگر با این مضامین رسمیت پیدا نماید، قراردادی است اسارت بار برای مردم ایران، در خدمتِ هژمونی طلبی منطقه ای و جهانی چین، تشدید کننده رقابت ها میان قدرت های جهانی و منطقه ای در خاورمیانه و برانگیزنده جنگ.
1- با قرارداد 25 ساله، جمهوری اسلامی، از روی استیصالِ ناشی از ورشکستگی اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، که خود مسبب اصلی آن است، و در شرایطی که با بحران سخت تحریم های غرب، به ویژه از سوی دولت فوق ارتجاعی ترامپ، رو به رو است، برای حفظ بقای حکومت ترور و خفقان، ضد مردمی و ناکارآمد اش، تسلیم مطامع هژمونی طلبانه و سلطه جویانه یک قدرت بزرگ آسیایی و جهانی می شود. پس از یک دوران وابستگی ایران به غرب و آمریکا، در زمان سلطنت پهلوی، چرخش به شرق امروزِ جمهوری اسلامی ایران در جهت وابستگی به دو دیکتاتوری بزرگ چین و روسیه، برای مردم ما چیزی جز اسارت و شوربختی بیشتر به همرا‌ه نخواهد آورد.
2- با قرارداد 25 ساله، “راه ابریشم”، این راه توسعه طلبی و سیادت جویی آسیایی و جهانی دولت جمهوری خلق چین، از شرق تا غرب آسیا و فراتر از آن تا آفریقا و آمریکای لاتین، گسترده تر می شود. دیکتاتوری توتالیتر چین در مسیر انسداد ناپذیر سلطه طلبی منطقه ای و جهانی اش، برای دست یابی به منابع انرژی چون نفت و دیگر منافع اقتصادی، نظامی و استراتزیکی، در رقابت با دیگر قدرت های جهانی چون آمریکا و روسیه، ایران را به یکی از مهره ها و مناطق نفوذ خود تبدیل خواهد کرد. از این راه، و در شرایطی که مردم ایران از طریق جنبش های اعتراضی و اجتماعی شان به سوی سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی گام بر می دارند، جمهوری خلق چین به بزرگ ترین قدرت مدافع و پشتیبان حکومت استبدادی و تئوکراتیک اسلامی در می آید.
3- با قرارداد 25 ساله، اوضاع خاورمیانه باز هم بیشتر رو به شدت گیری رقابت ها و دخالت های قدرت های بزرگ جهانی چون آمریکا، روسیه، چین و اتحادیه اروپا و همچنین منطقه ای، چون ایران، عربستان و اسرائیل می رود. درگیری ها بر سر ایجاد منطقه ی نفوذ، بیرون راندن رقیب و دست رسی به منابع نفتی و غیره فزونی خواهند یافت. این قرارداد، با تشدید تضادها، می تواند آتش بیار جنگی خانمان سوز بین قدرت ها در منطقه شود.
در پرتو آن چه که گفته شد، جنبش جمهوری خواهان دموکرات و لائیک ایران، بنا بر اصول و ارزش ها‌یی که همیشه راهنمای خود قرار داده است، یعنی آزادی، استقلال، جمهوری، دموکراسی و جدایی دولت و دین، در این جا اعلام می دارد که انعقاد پیمانی موسوم به “قرارداد 25 ساله ایران و چین” و هر گونه پیمان اسارت باری از این دست از سوی سران جمهوری اسلامی ایران با قدرت های بزرگ جهانی، فاقد هر گونه اعتبار و مشروعیت دموکراتیک و مردمی است و مردم ایران به حق در فردای براندازی جمهوری اسلامی به دست خود، از راه تشکیل مجلس دموکراتیک مؤسسان خود، این قرارداد ها و پیمان ها را ملغا خواهند کرد.
ما عمیقاً بر این باوریم که مردم ایران و خاورمیانه، با تکیه بر توانایی های مادی و معنوی خود، قادر خواهند شد که در آزادی، استقلال، دموکراسی و صلح، با ایجاد مناسباتی برابرانه و به دور از سلطه گری و سلطه پذیری با همه ی کشورها و ملت های جهان، راه بهسازی و بهروزی، ترقی و شکوفایی در منطقه ی به خاک و خون کشیده شده ی خود را هموار سازند.
جنبش جمهوری خواهان دموکرات و لائیک ایران،
31 ژوییه 2020 – 10 مرداد 1399
——————————————–
آدرس ایمیل تماس با شورای هماهنگی ج.ج.د.ل.ا.:
آدرس وبسایت تارنمای ندای آزادی:
آدرس ایمیل تماس با تارنمای ندای آزادی: