لیسک بر ضریح و هشتک در توئیتر زدند که “ما هم کرونایی شدیم”! و همه چیز را به تمسخر و بازی گرفتند و فاجعه آفریدند و چه دیر متوجه شدند که این ویروس چینی از نوع دیگر کالاهای بنجل چینی نیست. بلکه چینی الاصل است و اصالت چینی دارد. اکنون این ویروس به درد مشترک جوامع بشری تبدیل شده و در هر اجتماعی، در هر گوشه ای از جهان، چه در بر و چه در بحر و چ مراکز علمی و عبادی و مجلس شادی و ماتم، می تواند برعمق و پهنای این فاجعه بیفزاید و جهان را به فقر، گرسنگی و ورشکستگی اقتصادی بکشاند، به گونه ای که جبران آن سال ها به طول بیانجامد. پس عقل سلیم حکم می نماید که جانب احتیاط را درپیش گرفته و تا زمانی که واکسن این ویروس کشف و تولید و توزیع نشده، به پروتکل های جهانی عمل کنیم و از هر اجتماعی پرهیز نماییم، که سلامت ما، در گرو سلامت دیگر ملت ها است. و سلامت ملت ها، در گرو سلامت ما است. چرا که جامعۀ بشری اعضای یک پیکرند و این مهم تنها با تعاون و همکاری و همراهی دولت ها و ملت ها و همدلی همۀ آحاد ملت، میسر می شود و عدم مراعات پروتکل های بهداشتی، می تواند بر اِسترس و اضطراب و تأثیرات روحی و روانی ناشی از بحران کرونا، بیفزاید.
تاکنون، ملت ها خسارات بسیار سنگینی را پرداخته اند و تنها در کشورمان، طبق آمار رسمی، کرونا بیش از نوزده هزار نفر قربانی گرفته و هزاران نفر در بیمارستان ها بستری هستند و تعداد زیادی بی کار گشته و زندگی بر آنها، هر روز سخت تر از روز گذشته می شود. در چنین شرایطی، متأسفانه، عده ای موج سوار که منافع خود را در برگزاری چنین اجتماعاتی می بینند، اصرار به برگزاری مراسم عاشورا، آنهم با شکوه بیشتر از گذشته می نمایند و وعده داده اند که دستۀ عزاداری، از میدان آزادی تا میدان انقلاب، به راه اندازند، حتی اگر منجر به مرگ جمعی شود. درحالی که فلسفۀ عاشورا و قیام ِسالار شهیدان، مبارزه با جهل و خرافه و حکومت موروثی و خودکامه و خودسر بنی امیه بود که به جان مردم افتاده بود و مال مردم را مال الله، و خود را خلیفۀ الله می خواند و رشوه خواری دردستگاه خلافت رواج عام یافته بود و به فرمایش مولا، منکر، معروف، و معروف، جایش را به منکر داده بود. آن حضرت برای کرامت انسانی قیام کرد. او ثارالله است و نیازی به غلام و پیر غلام ندارد. از همین روی است که خطاب به لشکریان عمر سعد می فرماید “فَصَاحَ وَیْلَکُمْ یَا شِیعَهَ آلِ أَبِی سُفْیَانَ إِنْ لَمْ یَکُنْ لَکُمْ دِینٌ وَ کُنْتُمْ لَا تَخَافُونَ الْمَعَادَ فَکُونُوا أَحْرَاراً فِی دُنْیَاکُم”. و در روایتی از رسولِ مکرمِ اسلام، صلی الله و علیه و آله و سلم، نقل شده است که فرمودند: «لَا ضَرَرَ وَلَا ضِرَارَ فی الاِسلام»، در دینِ اسلام، نه می شود به خود ضرر وارد نمود، و نه به دیگران ضرر وارد ساخت. طبق قاعده فقهی «لاضَرَر »، عزاداری که منجر به خسارات مالی و جانی بر ملتی شود و امنیت مالی و جانی و روانی ملتی را به خطر بیاندازد، نه تنها مقبولیت و مشروعیت ندارد، بلکه وهن دین و اسلام است و حرام.
ابراهیم ملکی،
٢٣ مرداد ١٣٩٩