نویسنده: Walter Mayr
ترجمه: علی شفیعی
جنگ در قره باغ میتواند به جنگ نیابتی مابین ترکیه و روسیه تبدیل گردد.
در حالیکه اروپا با موج دوم ویروس کرونا دست به گریبان است، در حیاط خلوت کشورهای اروپایی جنگ بندرت مورد توجه قرار گرفته ای آغاز گشته و هم اکنون شعله های آتش جنگ بپا کرده است:
منطقه قره باغ که از جنبه حقوق ملتها جزء آذربایجان بشمار می آید، چندین دهه است که توسط ارمنستان اشغال شده است و در حال حاضر نیروهای نظامی هر دو کشور آذربایجان و ارمنستان در برابر یکدیگر قرار گرفته و با هم می جنگند.
جز بروکسل ( پایتخت کشورهای اتحادیه اروپا ) و برلین ( پایتخت آلمان) تا این زمان ( از جانب کشورهای دیگر ) تنها بطور زبانی مطالبی بیان شده است. با وجود آنکه برخورد مسلحانه در قفقاز خطرات بسیار مهیبی را در بر دارد. این منطقه در نقطه تقاطع میان مناطق تحت نفوذ روسیه و ترکیه قرار گرفته است.
این امر که اردوغان به ملت برادر ترک زبان آذربایجان پشتیبانی و حمایت خویش را « با همه ابزار و وسایل و تمام قلب » اعلام کرده است، با گزارشات تأیید نشده ای مبنی بر حمایت و دخالت نظامی ترکیه در این جنگ انطباق دارد.
طرف مقابل این جنگ نیابتی کشور روسیه است. این کشور که متحد با ارمنستان است، میتواند نظامیان خویش را که در قرارگاه نظامی گجومری Gjumri استقرار یافته اند، بطور مستقیم در این جنگ مداخله دهد. این پایگاه نظامی که در خاک ارمنستان است، به روسیه تعلق دارد و در آن دستکم 3000 نفر افراد نظامی مستقر شده اند.
مدتها است که در کشورهای لیبی و سوریه نیروهای نظامی مسکو و آنکارا در برابر یکدیگر قرار گرفته اند. سخنگوی ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه، به ترکیه توصیه کرده است که علاوه بر این دو کشور حالا نیز در قره باغ « بنزین در آتش » نپاشد.
در اینجا تا سال 1994 تعداد کشته شده های جنگ به مرز 30 هزار نفر رسیده بودند. از آنزمان تا کنون این منطقه از جنبه حقوق ملتها تحت چتر حمایت غیره قانونی ارمنستان قرار دارد. نزاع بر سر این منطقه در دوران صلح بوسیله کارکنان سازمان همکاری برای امنیت در اروپا OSZE در امتداد خطوط متارکه جنگ مراقبت میشود.
خصومت های جدید روشنائی خیره کننده ای بر برخوردهای خصمانه دیگری با مشارکت روسیه میاندازند: از جمله در جمهوری های جدایی طلب آبخازی ها و جنوب اوستین، در اوکراین دونباس و ترانس نیسترها که از مولداوین جدا شده اند.