سؤال: آقای بنی صدر، گویا در آغاز جنگ ایران و عراق در ۳۱ شهریور ۱۳۵۹، عده ای طرح خطرناکی دربارۀ انفجار صد دز داشتند که با مخالفت شما روبرو شد و نهایتاً با احداث “کانال سلمان” یا کانال بنی صدر انجامید. همین کانال در سیل پارسال به داد مردم خوزستان رسید. ماجرای دقیق این واقعه چه بوده است؟
ابوالحسن بنی صدر: ماجرا این است که آقای محمد غرضی را که استان دار خوزستان کرده بودند، لشگر خوزستان را متلاشی کرده، کادر افسری و حتی درجه داران را زندانی کرده، فرماندۀ تیپ دزفول را شکنجه کرده بود و یک پیام فوری به آقای خمینی که خوزستان دارد از دست می رود. یک طرحی تهیه کرده بودند که سد دز را متلاشی کنند که آب، خوزستان را بگیرد، تا بدست عراق نیفتد. آقایان مصطفی چمران و ولی الله فلاحی (جانشین رئیس ستاد ارتش)، نزد من
آمدند که آقا، خوزستان را آب بگیرد، مردم را چکار کنیم؟ مردم خوزستان هم از بین بروند؟ این چه جور طرحی است؟ و اینکه بعد، نفت را چطوری بتوانیم بفروشیم؟ بدون نفت چگونه زندگی کنیم؟ این بود که من دستور دادم– آنها خرج هم برده بودند، یعنی مواد منفجره هم برده بودند که آن سد را متلاشی کنند-، مواد منفجره را از پشت آن سد برداشتند، و آن سد نجات یافته و خوزستان هم نجات پیدا کرد.
بجای آن طرح، طرح بستن قسمت هایی از جبهۀ جنگ را با آب، تهیه کردند. که یک دفعه هم، در جریان ایجاد انحراف آب برای اینکه جلوی نیروهای عراقی را بگیرد، خود شهید فلاحی را آب برد، با چه زحمتی، تا یک بعد از نصف شب، بیچاره را توانستند از آب بیرون بکشند.
و یک طرح دیگر به اجرا گذاشته شد که در عین حالی که جلوی قشون عراق کانال ایجاد می کرد، در موقع صلح ٨٠ هکتار زمین را هم زیر آب می برد. این همان کانالی است که مردم خوزستان به آن نام بنی صدر دادند، این رژیم رفته نام آن را سلمان کرده است. این، همان کانال است.