با دریغ ودرد، عزیزترین ویا یکی ازعزیزانم، عباس معیری، درسوم آبان 1399 درگذشت. اودرپهنه ایران شناسی وپای بندی به ارزشهای میهنی وانسانگرایی‌اش، پروریده «ابراهیم پورداود» بود. اوآموزش دیدهِ حسین بهزاد نقاش برجسته ایران وجهان بود، وبه درستی می‌توان گفت، جانشین تاریخی او، درپهنه ی مینیاتورونقاشی گشت او شدیدا پای بندی به استقلال و آزادی ودادگری برای زنان ومردان، ازهرتیره ولایه ودینی، درایران وگیتی، را باورمند می‌بود

اودارنده حافظه‌ای بیمانند بود. چیرگی او را برفرهنگ وادب وتاریخ ایران، زندگی اش به بهترین گونه ممکن بیانگر است. اودارنده ارزشهای نهضت ملی، به رهبری مصدق، بود.عکس بالا، گویایی روشن دارد، بر گفته ونوشته نگارنده.

درپایان، به شیوای عزیز یار وهمسرپاک سرشت او، که عمری را، درشادی و صداقت باهم گذراندند، دل برون ازاندوه وغم، آرزو دارم.

احمد رناسی

چهارم آبان 1399