با وجودی که من مخالف بعضی از روش های او بودم، اما اعدام او که با هیچ روش حقوقی، جز روش « الحق لمن غلب» سازگاری نداشته و ندارد را به خانواده آن شهید راه آزادی ایران به خانواده محترمشان، دوستان و ملت ایران تسلیت می گویم. دستگاه امنیتی و قضائی با رذالتی تمام در آخرین روزهای عمر او با وعده معاوضه و آزادی او با شخص دیگری، او را وادار به اعترافاتی دروغین کردند که بخشی از آن از سیمای دروغپردازی حکومتی پخش شد و با همان اتهام های دروغین او را اعدام کردند. او که از حکم اعدامش تا لحظات آخر اطلاع نداشت، حتی فرصت وصیّت کردن هم از او گرفته شد.

کاملاً آشکار است که اشخاصی درون حکومت برای تسویه حسابهای خود، از جوانی ساده و پرشور و احساس سوء استفاده کرده و اسناد درست و غلطی در اختیارش قرار داده می شد و او هم به عنوان یک رسانه همه پخش می کرد. به همین علت در داخل کشور پیش و پس از دستگیری روح‌الله زم از ارتباطات مخفیانۀ او با چهره‌های شاخص و سرشناس در درون نظام سخن می‌رفت و وعدۀ افشای آنها داده می‌شد! اما او به سرعت اعدام شد در حالی که یک چهرۀ سرشناسِ درون‌حکومتی به جرم ارتباط با او حتی متهم هم نشد!  

وقتی در کشوری روضه خوانی حکومت را قبضه می کند، آیا به غیر از این انتظار می رود؟

آقای خامنه ای روضه خوانی که به رهبری کشوری با تمدن چند هزار ساله رسانده شد. او که استعداد و توانائی درست بهره برداری از این نعمت به دست آمده را نداشت، چنان از نعمت به دست آمده مغرور گشت که همچون نمرود تمامی روضه ها و سخنان گذشته خود را بوته فراموشی سپرد و با غوغاسالاری و فقهای دکاندارِ دین فروش و قلم به مزدان و عاشقان قدرت، خود را به مقام خدائی و بالاتر از آن ولایت مطلقه ای که خداوند برای رسولش و هیچ احدی قائل نشده است رساند. و با کشت و کشتار و جنایت و قتل هر دگر اندیشی با سبعیت تمام به قلع و قمع حق خواهان، آزادیخواهان، وعدالتخواهان پرداخت و ماشین های دستگاه امیتی و قضائی اش را به دست جنایتکارات تاریخ سپرده است. آیا می شود غیر از چنین اعملی از او انتظار داشت؟

این چند روزی که از این اعدام سخت سبعانه می گذرد چنان مرا به فکر فرود برد که آیا قساوت و سبعیت حد و مرزی هم می شناسد؟ که ناگاه سرورده پروین اعتصامی شاعر آزاده، در وصف نمرود آلام مرا تسکین داد و پاسخ سئوال خود را از سخن شیرین پروین اعتصامی دریافتم. آنچه پروین اعتصامی در وصف نمرود سروده، چه زیبا با وصف و با وضعیت آقای خامنه ای مطابقت دارد. کوتاه سخن این سروده را که وصف حال آقای خامنه ایست در زیر مطالعه فرمائید:

کشتی زاسیب موجی هولناک      رفت وقتی سوی غرقاب هلاک

تند بادی، کرد سیرش را تباه      روزگار اهل     کشتی شد سیاه

طاقتی در لنگر و سکان نماند      قوتی در دست     کشتیبان نماند

ناخدایان را کیاست اندکی است      ناخدای کشتی   امکان یکی است

بندها را تار و پود، از هم گسیخت    موج، از هر جا که راهی یافت ریخت

هر چه بود از مال و مردم، آب برد      زان گروه رفته، طفلی ماند خرد

طفل مسکین، چون کبوتر پر گرفت      بحر را چون دامن مادر گرفت

موجش اول، وهله، چون طومار کرد      تند باد اندیشهٔ پیکار کرد

بحر را گفتم دگر   طوفان مکن           این بنای شوق را، ویران مکن

در میان مستمندان،   فرق نیست      این غریق خرد، بهر غرق نیست

صخره را گفتم، مکن با او ستیز        قطره را گفتم،   بدان جانب مریز

امر دادم باد را،   کان شیرخوار        گیرد از دریا،     گذارد در کنار

سنگ را گفتم   بزیرش نرم شو      برف را گفتم،     که آب گرم شو

صبح را گفتم،     برویش خنده کن      نور را گفتم،   دلش را زنده کن

لاله را گفتم، که   نزدیکش بروی      ژاله را گفتم، که رخسارش بشوی

خار را گفتم، که   خلخالش مکن      مار را گفتم، که طفلک را مزن

رنج را گفتم، که صبرش اندک است    اشک را گفتم،مکاهش کودک است

گرگ را گفتم، تن خردش مدر      دزد را گفتم،   گلوبندش مبر

بخت را گفتم، جهانداریش ده    هوش را گفتم، که هشیاریش ده

تیرگیها را   نمودم روشنی         ترس ها را     جمله کردم ایمنی

ایمنی دیدند و   ناایمن شدند      دوستی کردم، مرا دشمن شدند

کارها کردند،اما پست و ز شت     ساختند آئینه‌ها،   اما ز خشت

تا که خود بشناختند از راه،   چاه        چاهها کندند   مردم را براه

روشنیها خواستند،   اما ز دود        قصرها افراشتند، اما به رو

قصه‌ها گفتند بی‌اصل و اسا س      دزدها بگماشتند از بهر پاس

جامها لبریز کردند   از فساد        رشته‌ها رشتند در دوک عناد

درسها خواندند، اما درس عا ر       اسبها راندند،     اما بی‌فسار

دیوها کردند       دربان و وکیل      در چه محضر، محضر حی جلیل

سجده‌ها کردند بر هر سنگ و خاک        در چه معبد،   معبد یزدان پاک

رهنمون گشتند در تیه ضلال        توشه‌ها بردند از وزر و وبال

از تنور خودپسندی،شد بلند        شعلهٔ   کردارهای       ناپسند

وارهاندیم   آن غریق بی‌نوا      تا رهید از مرگ، شد صید هوی

آخر، آن نور تجلی دود شد        آن یتیم بی‌گنه،       نمرود شد

رزمجوئی کرد با چون من کسی      خواست یاری، از عقاب و کرکسی

کردمش با مهربانیها بزرگ               شد بزرگ و تیره دلتر شد ز گرگ

برق عجب، آتش‌بسی افروخته        وز شراری، خانمان‌ها سوخته

خواست تا لاف خداوندی زند          برج و باروی خدا را بشکند

رای بد زد، گشت پست و تیره رای        سرکشی کرد و فکندیمش ز پای

پشه‌ای را   حکم فرمودیم؛خیز        خاکش اندر دیدهٔ خودبین بریز

تا نماند باد عجبش   در دماغ      تیرگی را نام نگذارد چراغ

آقای خامنه ای و حکومتش هم مانند نمرود دیر یا زود گرفتار اعمال خود خواهد شد. اما به نظر من اعمال آقای خامنه ای از نمرود هم بدتر است، زیرا نمرود در حدود سه چهار هزار سال دم خدائی و قدرت مطلقه می زد که مردم هر چه در گوشه و کنار جهان می گذشت ز آن خبر دار نمی شدند. اما امروز آقای خامنه ای امروز در عصر اطلاعات و در زیر ذره بین ملت ایران و جهانیان دست به همان قبیل اعمال و بلکه بدتر از آن می زند. شما چگونه فکر کی کنید؟  

محمد جعفری 24 آذرماه 1399

mbarzavand@yahoo.com