ابوالحسن بنی صدر: – مردمی که تحت این رژیم جبار هستند، گرایش وسیعی از آنها به بی طرفی و بی تفاوتی و فعل پذیری میل می کنند.

 

– رژیم های جبار، سعی می کنند اعتماد را در جامعه از بین ببرند، بلحاظ اینکه آن، عامل فعل پذیری جامعه می شود. فعل پذیری، مردم را از تحرک می اندازد و آن رژیم ها راحت بر جامعه های بی تفاوت و فعل پذیر، فرمان می رانند، ویران می کنند و بر ویرانی ها می افزایند، و با اطمینان از اینکه واکنشی نخواهد بود.

 

– بی تفاوت ها می گویند، چون ما نمی توانیم خوب را جانشین بد بکنیم، پس به خود زحمت ندهیم، بین بد و بدتر، به بد اکتفا کنیم. چون اگر عمل کنیم، بدتر می شود.

 

– فعل پذیرها، در برابرِ جبار، خود را تسلیم نشان می دهند و فرمان می برند، اما در مقابل کسی را که در دریف خود و یا پایین تر از خودش بوده، پرخاشگر است.

 

– فعل پذیر ها از استقلال و آزادی می ترسند، دقیق که بشویم، به شدت می ترسند که وارد آزمایش بشوند، اگر فعل پذیر ها، کسانی را هم که تن به آزمایش می دهند، نفی می کنند، برای این است که اگر بگویند آنها کار درستی کرده اند، می شنوند که پس خودت هم باید مثل آنها بکنی.

 

– اینکه ما مردمی هستیم که بر استقلال و آزادی و بر اصول راهنمای انقلاب ایران ایستاده ایم و از هیچ آزمایشی نهراسیده و با مثلث زور پرست، وارد آزمایش شدیم و چهرۀ واقعی آنها را نشان دادیم، از دید مردم فعل پذیر یک کار نادرست بوده و می گویند، آقا! این چه زحمتی است که به خودت می دهی؟ که طرف را بکشی به پای امتحان که آیا خوب است یا بد؟ ترس از آزمایش و ورود به آزمایش، بلحاظ خود ناتوان بینی هاست که در آنها همگانی است.

 

– آقای بی تفاوت! شما دو بار باید این ستم جبار را تحمل کنی. یک بار، به این عنوان که در موقعیت زیر سلطه هستی و آن سلطه گر به شما زور می گوید  و شما آن زور را تحمل می کنی. دوم بار اینکه، خودِ خویشتن را در اختیار او قرار می دهی. آن اقلیت که نیرو را از آن اکثریت بی تفاوت گرفته، آن نیرو را تبدیل به زور کرده و بر ضد همان اکثریت بکار می برد.

 

– بی تفاوت ها بدانند که آن اقلیت سلطه گر، هر چه دارد از بی تفاوتی شما دارد …