ابوالحسن بنی صدر: – استقلال توزیع برابر نیروهای محرکه و امکانات میان شهروندان است.

 

– در رابطۀ سلطه گر زیر سلطه، نیروهای محرکه تخریب می شوند. قشر حاکم بر جامعۀ زیر سلطه، نیروهای محرکه را صادر می کند یا تخریب می کند تا جامعه در همان وضع زیر سلطه باقی بماند. 

 

– عمر نظام های سلطه گر، بستگی به تخریب نیروهای محرکه دارد. اگر تخریب را به حدی برسانند که دیگر چیزی باقی نماند، مثل آدمی می مانند که مادۀ غذایی ندارد که بخورد و گرسنه رو به قبله دراز بکشد. پس آن عمر، بستگی دارد به نیروهای محرکه که چقدر تخریب  بشوند یا چقدر در ادامه حیات بکار بیفتد. آن جامعه هایی که از بین می روند، جامعه هایی هستند که نیروی محرکه شان تخریب می شوند و دیگر چیزی  که بشود با آن زندگی کرد، نیست و منحل می شوند. و مردمش در جامعه های مختلف پراکنده می شوند و بعنوان جامعه و کشور از بین می روند.

 

– دین وقتی از خود بیگانه شد، بیان قدرت می شود و کارش توجیه قدرت می شود، نابرابری ها و تبعیض ها را توجیه می کند.

 

– آزادی، فعال بودن است، فعل پذیر نمیتواند آزاد باشد.

 

– ایرانی، کمی بخود بیا و به این بحث ها بها بده، شما که می شنوید با دیگران در میان بگذارید. بعنوان خود، خویشتن را رهبری کننده، فعال بشوید و آزاد بشوید. شورا در سطح دو نفر، سه نفر، … و بیشتر، تشکیل بدهی. هسته هایی با شیوۀ استقلال، شورا، آزادی درست کنید. یعنی شیوه ای که هرکس خود خویشتن را رهبری می کند. فعال، یعنی عضو غیر فعال و فعل پذیر نداشته باشید، همه فعال باشید. تردید نکنید که نه تنها ایران، که جهان را می توانید تغییر بدهید …