حمید رفیع: – جنبش ملت ایران در سال ۱۳۵۷، در حرکتِ خود، ناخودآگاه خشونت زدایی و احترام به حق تصمیم برای هرکس با قبول حق اختلاف نظر را پیشه کرد. اما آن دست آورد، بعد از سقوط “شاه” و تبلیغ خشونت طلبی به اسم ‌های مختلف، از بین رفت! خشونت بعنوان راه حل، جز خرابی حاصلی ندارد! برای مثال، رسانه هایی که مرتب دروغ می گویند و تهمت می زنند، اثر مخربشان، عظیم است! چرا؟ چون حقوق هر انسان، برای همه است. اگر لحظه ای برای کسی آنرا زیر پا گذاشتیم، حقوق خود را هم‌ منکر می شویم و این آغاز بدبختی است! 

 

تیمسار قره باغی در کتاب برف‌ ها آب می شوند مینویسد، مقابل خشونت زدایی ملت، نیروهای سرکوب توان سرکوبشان را از دست دادند! حال اگر صحنه، محل برخورد خشونت در مقابل خشونت می شد، استبداد همان لحظه پیروز می شد. همانطور که بعد از سقوط شاه و ترویج فرهنگ خشونت، تأسیس استبداد جدید ممکن شد.