حضور محترم سرکار خانم دکتر کوفلر و جناب آقای گروبل،

 

ما توسط این نامۀ سرگشاده به شما، کمیساریای حقوق بشر و آزادی ادیان دولت فدرال، روی می آوریم تا از مسئولین دولت فدرال و اتحادیۀ اروپا بخواهید، از انسان هایی که به دلایل سیاسی خواهان کمک هستند، حمایت کنند.

 

شما مطمئنا مطلع اید که آمدن پناهندگان از ایران، مسئله ای مداوم بوده و خواهند ماند. تا زمانی که جمهوری اسلامی فریاد های آزادی و دموکراسی را در گلو ها خفه می کند و دستگیری های روزانه، شکنجه ها و اعدام ها در دستور کار رژیم ایران قرار دارند، پناهندگان همچنان روز به روز در حال افزایش هستند. این انسان ها برای حفاظت از خود و خانواده شان و اینکه بتوانند در آزادی زندگی کنند، چاره ای جز تلاش برای فرار از رژیم ایران و جستجوی حمایت سیاسی در سایر کشورها ندارند. این حمایت سیاسی، باید تضمین شود. صدها نفر از این افراد در ترکیه هستند و در آنجا تقاضای پناهندگی سیاسی کرده اند. بخش عمده ای از این افراد، توسط کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد (کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل)، بعنوان پناهندۀ سیاسی شناخته شده اند. با این وجود، اخیراً تهدید به دستگیری، بازداشت و تبعید به ایران، در ترکیه افزایش یافته است.

 

این نگرانی ما، در برگیرندۀ فعالان سیاسی مخالف رژیم ایران است که همچنین از نظر سیاسی در ترکیه هم فعال هستند. بسیاری از این فعالان اپوزیسیون ایرانی، علی رغم به رسمیت شناخته شدن توسط کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل، در حال حاضر در بازداشت به سر می برند، یا از آنها خواسته شده است که کشور را ترک کنند، در غیر این صورت دیپورت می شوند. این مسأله با توافق نامه های بین المللی و کنوانسیون پناهندگان ژنو، مغایرت دارد. به همین دلیل از شما می خواهیم در مقابل این نقض آشکار قراردادهای بین المللی بایستید و از حقوق این انسان ها دفاع کنید.

 

فشار بسیار زیاد است و بسیاری از مردم، دیگر از حمایت سیاسی مورد نظر خود، اطمینان ندارند. برعکس، آنها بلافاصله به دلیل مسائل جزئی، دستگیر و تبعید می شوند. این امر زندگی را برای مردم دشوارتر می کند، و بسیاری از آنها بیمۀ درمانی ندارند.

 

رژیم ایران خواستار دیپورت ایرانیان مخالف، به ایران است، که توافق نامه های داخلی و دو جانبه ای برای آن منعقد شده است. بسیاری از افرادی که در ترکیه فعالیت سیاسی داشتند، توسط سرویس مخفی ایران به قتل رسیدند. اینها واقعیت هایی است که نمی توان از آنها گریخت. بنابراین، ما از شما می خواهیم، بعنوان کمیسر حقوق بشر و آزادی ادیان از این انسان ها، نه تنها در مقابل دولت فدرال، بلکه همچنین در برابر اتحادیۀ اروپا دفاع کنید. ما همچنین تقاضا داریم، از میان این گروه از آن افرادی که اکنون به واقع و بطور خاص مورد تهدید قرار دارند، حفاظت و امنیت شان تضمین شده، و طبق بند ٢٢ قانون اقامت، پذیرفته شوند. امنیت این انسان ها در ترکیه، کاملاً تضمین شده نیست.

 

آقای بهروز عرب زاده، نویسنده است و تاکنون چندین کتاب منتشر کرده است و به انجمن نویسندگان در تبعید، تعلق دارد. وی سال ها در ترکیه فعالیت سیاسی داشته و توسط کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل شناخته شده است. با این وجود، او را تهدید به اخراج می کنند و در نا امیدی، نمی داند چه کاری باید انجام دهد. حتی رئیس اتحادیۀ نویسندگان در تبعید، خانم کاترین دیویدسون، توسط فراخوان و نامه ای سرگشاده به دولت ترکیه، خواستار کمک های بشردوستانه شد. مهم این است که شما از فرصت های موجود در آلمان استفاده کنید و مطابق با بند ٢٢ قانون اقامت در اینجا، وی پذیرفته شود. این خطر وجود دارد که بتواند در هر زمان، وی دستگیر و اخراج شود. همانطور که قبلاً گفته بود، تبعید برای او، مجازات اعدام دارد، زیرا او کتاب های زیادی علیه جمهوری اسلامی منتشر کرده است. اقدام فوری و پذیرش وی به دلایل بشردوستانه مطابق با مبانی قانونی، ضروری است.

 

آقای افشین سهراب زاده نیز انسانی سیاسی است که از ترس رژیم ایران فرار کرده و به مدت چهار سال از حمایت UNHCR در ترکیه برخوردار بوده است. علی رغم همۀ اینها، وی در بازداشت قرار  داشت که  خوشبختانه اکنون از آنجا آزاد شده است. با این حال، وی به خطر انداختن امنیت داخلی ترکیه، متهم شده و به همین دلیل مجبور به اخراج شده است. تا به امروز مشخص نیست که او چه کاری انجام داده است. او فوراً به محافظت احتیاج دارد، زیرا در ایران وی در معرض آزار و اذیت سیاسی قرار دارد.

 

آقای آرش هنرور شجاعی نیز دستگیر شده و تلاش های قانونی برای آزادی وی از بازداشت، صورت گرفته است. او اکنون آزاد است، اما تهدید به اخراج، برای او هنوز هم وجود دارد. عفو بین الملل از پرونده و بازداشت وی در ایران گزارش داد. او اکنون ٧٠ ساله است و حدود ١٢ سال با پدر و مادرش در آلمان زندگی کرده است.

 

این سه نفر، همچنین به بیماری های روحی و جسمی مبتلا شده اند و بویژه فشار روانی به حدی زیاد است که از افسردگی و اضطراب رنج می برند. بطوری که آنها به داروی های قوی وابسته شده اند. زیرا آنها به جای استفاده از آزادی، باید برای جان خود ترس داشته باشند که نکند اخراج شوند. ذکر این نکته حائز اهمیت است که این موارد همچنین به افکار عمومی منتقل شده، و رژیم ایران منتظر لحظۀ اخراج آنها است، تا بعد از دیپورت به ایران، فشار گسترده و فراوانی را بر این افراد وارد کند و آنها را تحت تعقیب سیاسی قرار دهد.

 

لذا ما از شما می خواهیم که، همچنین در چارچوب روابط دیپلماتیک خود با ترکیه، از آنها بخواهید تا این فشار علیه اعضای مخالف رژیم ایران را متوقف کنند و از چنین اقداماتی علیه اعضای مخالف رژیم ایران در ترکیه، خودداری کنند. همچنین باید از مبانی قانونی موجود در آلمان استفاده کنید و به دلایل بشر دوستانه، اجازۀ اقامت در آلمان را به آنها بدهید. سفارت آلمان در ترکیه این گزینه را دارد و ما در گذشته مواردی داشته ایم که به طور مثبت نتیجه گیری شده است. اخراج به ایران به معنای تهدید به زندان، شکنجه و حتی اعدام است.

 

ما از شما می خواهیم با دولت فدرال و بالاتر از همه، با وزارت کشور و امور خارجه، تماس بگیرید و در محدودۀ امکانات خود، اقدام نمایید.

 

اگر سؤالی داشته باشید، ما در خدمت هستیم!

 

با احترام فراوان،

 

از سوی فوروم ایرانیان دموکرات آلمان/ ماینز،

 

بهروز اسدی،

 

ارسال کپی به احزاب مجلس آلمان، نهاد پروآذول، عفو بین الملل، مطبوعات، و UNHCR کمیسار عالی امور پناهندگان سازمان ملل

 

برگردان به فارسی، ناهید جعفرپور