یکی از عوامل ادامه استبداد، عام نبودن دفاع از قربانیان سرکوب است. به اعتصابهای اخیر نگاه کنید، آقای کروبی اعتصاب غذا کرده، آقای خزعلی هم اعتصاب غذا کرده، چند زندانی دیگر از جمله آقایان رضا شهابی، آرش صادقی، خانم نازنین زاغری و … هم از لحاظ جسمانی و روانی در وضعیت بسیار سختی قرار داشتند. از کسی کسر نمیشد اگر در همان حالی که از آقای کروبی دفاع میکرد از اینها و غیر اینها هم دفاع میکرد. وقتیکه دفاع از یکی سبب غفلت از دیگران شد، این غفلت و نادیده گرفتن دیگران و اختصاصی کردن دفاع از زندانیان، به دستگاه سرکوب رژیم امکان می دهد که بدون بیم از مقاومت به سرکوب ادامه بدهد، بعلاوه، کسانی که دفاع از قربانیان را اختصاصی می کنند، بتدریج از جامعه بریده می شوند، جامعه نیز از آنها می بُرد چون جامعه متوجه می شود که اینها درد حق ندارند بلکه درد شخص دارند. مثلا عکسها نشان میدهد، چه رفتار خلاف کرامت انسانی و وحشیانه با آقای خزعلی در بیمارستان بقیه الله انجام شده و این امر در غفلت ماند.
برای شنیدن مصاحبه اینجا را کلیک کنید
گفتگو با رادیو عصرجدید در جمعه ۲۷ مرداد ۱۳۹۶