شنبه ۱۸ دیماه ۱۴۰۰، آقای بکتاش آبتین متولد سال ۱۳۵۳ در شهر ری ، از اعضای کانون نویسندگان به دلیل بیماری کرونا که در زندان استبداد حاکم بر ایران بدان مبتلا شد درگذشت .

آبتین در ۱۵ فروردین امسال در پی مثبت اعلام شدن تست کرونا در بهداری زندان بستری شد، اما پس از چهار روز با فشار مسئولان زندان اوین از بهداری به بند عمومی و نزد سایر زندانیان بازگردانده شد.وی سپس به مدت چند روز ناپدید می شود. با مراجعات وپیگیری خانواده معلوم میشود که او به بیمارستان منتقل شده است. بااصرار خانواده، مسئولان با مرخصی آقای آبتین موافقت می کنند ووی برای ادامه درمان به بیمارستان ساسان منتقل میشود. از آنجا که روزهای وهفته اول درمان کرونا امری حیاتی است، با وجود اطلاع از سابقه بیماری و خطر ابتلای او به کرونا، قصور مقامات امنیتی و مسئولان زندان در درمان به موقع، درمان او را ناممکن کرد و وی در اثر ایست قلبی ناشی از عوارض کرونا در گذشت.  

او فیلمساز وشاعر بود. برای ساختن فیلمها وشعرهایش جوایزی دریافت کرده بود. ازآن جمله می‌توان به جایزه خبرنگاران (برای مجموعه پتک) وجایزه انجمن قلم آمریکا (به طور مشترک با دو عضو دیگر کانون) اشاره کرد.

پنج مجموعه شعر از او انتشار یافته اند: «وپای من که قلم شد نوشت برگردیم»، «مژه‌ها، چشم‌هایم را بخیه کرده‌اند»، «شناسنامه خلوت»، «پتک» و «در میمون خودم پدربزرگم»

او در اشعارش هم به درونیات انسانها پرداخته و هم به موضوعات اجتماعی نظر کرده است .

در تاریخ ۲ بهمن‌ماه ۹۷، بکتاش آبتین برای رسیدگی به پرونده‌ ای که در سال ۹۴ علیه او گشوده شده بود در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی محمد مقیسه حاضر شده و به دلیل افزایش قرار صادره از کفالت به وثیقه یک میلیارد تومانی و عدم توانایی در تامین آن بازداشت و به زندان اوین منتقل شد. او در تاریخ ۸ بهمن‌ماه ۹۷ با تودیع قرار وثیقه یک میلیارد تومانی، به صورت موقت وتا پایان مراحل دادرسی از زندان اوین آزاد شد. جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات آقای آبتین در تاریخ ۷ و ۸ اردیبهشت ماه ۹۸ برگزار شد. این نویسنده در تاریخ ۲۵ اردیبهشت ۹۸ توسط شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی محمد مقیسه به اتهام “تبلیغ علیه نظام” به ۱ سال حبس تعزیری واز بابت اتهام “اجتماع وتبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور” به تحمل ۵ سال حبس محکوم شد.وی روز شنبه ۵ مهرماه 98 پس از حضور در واحد اجرای احکام دادسرای اوین بازداشت و جهت تحمل دوران محکومیت خود به زندان اوین منتقل شد.

آبتین تنها زندانی نبود که به ناحق استبداد فقیه او را در بند کرده بود. اشخاصی چون نسرین ستوده، نرگس محمدی، کیوان باژن، رضا خندان مهابادی، کیوان صمیمی ودیگر عزیزانی از مدافعین حقوق زنان وکارگران، معلمین ودانشجویان وبسیاری دیگر که بناحق در زندانهای استبداد گرفتارند نباید فراموش شوند و بایستی از حقوق انسانی آنها دفاع کرد.

فراموش نکنیم بسیاری از فرزندان وطن در پروژه قتلهای سیاسی که نظام ولایت مطلقه فقیه، آن جنایات را “قتلهای زنجیره ای” خواند جان داده اند. قتل افرادی چون عادل کیانپور وبهنام محجوبی به تازگی نیز در ادامه آن روند است.

محکومیت این عزیزان بر ضد حق ابراز عقیده ونظر بوده است. آبتین را به ناحق زندانی کردند تا در ادامه پروژه “قتلهای زنجیره ای” نفس نویسندگان وفیلمسازان ومنتقدین استبداد حاکم بر کشور را در گلو خفه کنند.

فراموش نباید کرد که دفاع از حق دیگری با هر عقیده ومرام وظیفه و حقی از حقوق است.

شرکت کنندگان درجنبشهای اجتماعی اخیر در دفاع از حقوق هموطنانی که در مخالفت با استبداد و نقض حقوق شهروندی به زندان افتاده اند نیز شعار داده و خواستار آزادی آنها شده اند. ادامه این روش، یعنی دفاع از آنها که حقوقشان نقض شده کار بایسته ای است که جنبش همگانی به دور از خشونت وتحول بسوی دمکراسی را ممکن خواهدکرد.

ما مجامع اسلامی ایرانیان با هر گونه زندان و شکنجه و تبعید بخاطر داشتن عقیده و ابراز عقیده مخالفیم و این عمل را ضد حقوق ذاتی انسان، استقلال و آزادی او و حقوق شهروندی دانسته و آن را محکوم می کنیم .

استبداد حاکم و مسئولین قضایی و زندانها در مقابل مردم ایران و خانواده آبتین مسئول این جنایت می باشند.

21 دی 1400 مجامع اسلامی ایرانیان