شرایط غیرقابل تحمل کار در اکثر کارخانه ها و کارگاه های بزرگ و کوچک، عدم امنیت کاری و همچنین بروز و شیوع کرونا که بخش بزرگی از کارگران را درگیر خود کرده بود، باز هم نالایقی وعدم مدیریت حکومت اسلامی را به عیان نشان می دهد. شرایطی که نه تنها جان کارگران را گرفت، بلکه به علت رکود اقتصادی و تعطیلی بخشی از کارگاه های صنعتی، بسیاری از کارگران مجبور به خانه نشینی شدند.
از آغاز سال ۱۴۰۰ و با روی کار آمدن رئیسی اعتراضات کارگران و سایر مزدبگیران شدت بیشتری گرفته، کمتر روزی است که اخبار اعتراض و تحصن کارگران و معلمان را در اکثر نقاط ایران نشنویم. کارگران هفت تپه، نفت و پتروشیمی و چندین کارخانه دیگر با اعتصابات ۱۰۰ روزه انعکاس وسیعی را در جامعه ایجاد کرد که موجب همبستگی مردم با آنان بود. اگرچه حکومت با قول و قرارهای واهی کارگران را مجددا مجبور به رفتن سر کار کرد، اما پس از چند ماه بازهم صدای اعتراض کارگران در اکثر نقاط کشور به گوش می رسد.
امسال نیز با نزدیک شدن اول ماه مه، حکومت، فشار و سرکوب خود علیه کارگران و زحمتکشان را بازهم به نمایش می گذارد. اینبار با حمله و هجوم به فعالین شناخته شده کارگری، دستگیری و زندانی کردن آنان، درصدد شگرد جدیدی است که نشان از وحشت حاکمان از اعتراضات خیابانی و مردمی است. اما در این میان و در آستانه روز جهانی کار، کارگران نفت و پتروشیمی در یازده مرکز نفتی با اتحاد و همبستگی خود دست به اعتصاب زده اند. همچنین تجمع کارگران فصلی نیشکر هفت تپه، تجمع اعتراضی بازنشستگان هما، کارگران شاغل در بخش های مختلف شهرداری، اعتراض کارکنان بهزیستی در تهران، تجمعات وسیع معلمان و چندین تجمع دیگر در تهران و شهرستان ها نشان از نفرت و بیزاری مردم از حکومت اسلامی است، مردم جان به لب رسیده ای که تمامیت حکومت را به چالش می کشند.
دیر نیست، دور نیست تا کارگران، معلمان، دانشجویان و دیگر اقشار مختلف دست در دست، متحد و متشکل به خیابان ها بیایند و این آغازی است برای پایان رژیم استبدادی اسلامی.
جنبش جمهوری خواهان دموکرات و لائیک ایران، به مناسبت روز جهانی کارگر، بار دیگر بر تعهد همه جانبه ی خود در دفاع و پشتیبانی از مبارزات کارگران و مزدبگیران و جنبش های مدنی علیه نظام تمامیت خواه جمهوری اسلامی تأکید ورزیده و تلاش می کند صدای آنان در خارج از کشور باشد.
جنبش جمهوری خواهان دموکرات و لائیک ایران،
۱ مه ۲۰۲۲ – ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۱