خبر تأسّف بار چند دقیقه پیش ردّ صلاحیت کسانی از جمله آقایان رحیم مشائی و هاشمی رفسنجانی از کاندیدا شدن در انتخابات رئیس جمهوری ایران؛ من را به یاد این روایت تاریخی انداخت. گویند در زمان ناصرالدین شاه برای اینکه قدر قدرتی شاه و حضور تمام قد او در صحنه احساس شود؛ بنام او عرضه‌ای یا حکمی می‌آمد. مثلا وقتی به کربلا برای زیارت می‌رفت نان منی یک قران گران می‌شد. مردم اعتراض می‌کردند و می‌خواندند : شاه کج کلاه، رفته کربلا – نان شده گران، یک من، یک قران. وقتی شاه از زیارت عتبات بر می‌گشت دوباره با فرمان او نان به قیمت اول بر می‌گشت. حالا آیا باز هم چشم‌ها باید در انتظار “حکم حکومتی” باشد!؟
من فکر نمی‌کنم، باید عجله کرد. اصلا جای نا امیدی نیست چون در صحنه مبارزه، ترس برادر مرگ است. اصلاح طلبان با اجماع تاریخی‌شان از خاتمی دعوت کرده و هاشمی رفسنجانی را کاندیدا کردند، و بر این اجماع به عنوان سکوی پرش می‌ا یستند. بازی و مبارزه در صحنه رسمی سیاست بر خلاف صحنه خیابان آن‌هم در هزاره سوم و قرن ۲۱ امّ، پیچیده است و صبر ، تعقل، و پیگیری می‌طلبد. مطالبه انتخابات آزاد به عنوان حق شهروندی، برای سربلندی ایران، جمهوریت درونی، و تعامل بین‌المللی در خدمت منافع ملی؛ درخشان‌ترین خواسته ماست. در حین پیگیری این خواسته از این چاله و چوله‌ها و موانع در راه نه بیم داریم و نه تسمه می‌برانیم. اگر حتی این یک شکست موقت سیاسی برای اصلاحات و اصلاح‌طلبان است ولی یک پیروزی اخلاقی برای اپوزسیون مترقی، نافی خشونت و مسئول است، و مطمئنم به پیروزی سیاسی منجر خواهد شد. راه پیشبرد دموکراسی را در کشور های غربی و آسیای خودمان نگاه بکنیم، و ملتفت می‌شویم که پیگیران مشی مسالمت، اصلاحات، و رفرم با یک دست اندازی؛ به انقلاب و یا خشونت نگرویدند. برای حل مشکل درون به سراب اعمال قدرت برون امید نبستند. زمان فا تحه‌خوانی نیست و زمان تبدیل چالش به فرصت است.
در ۷ سال پیش در نوشته‌ای کوتاه در “ایران امروز” روی به رهبر جمهوری اسلامی؛ سوال کردم: آقای خامنه‌ای، مظفرالدین شاه؛ یا محمد علی شاه؟ حال نیز سوال را تکرار می‌کنم و به عنوان شهروند ایرانی وظیفه اپوزسیون و رهبر را نیز یاد آور می‌شوم. روزگار نظارت‌های استصوابی و شورای نگهبانی در عصر ارتباطات در ایران با ۸۰ % جمعیت با سواد به سر رسیده. زمان به رسمییت شناختن اصل “میزان رای ملت است” در کردار؛ رسیده است. ایران متعلق به همه است و بد و خوبش مال ماست. همه و نه فقط برخی، در برابر قانون مساوی و پاسخ گوی هستند.جمهوریخواهان رفرمیست دموکرات عرفی؛ بر خواست‌های خود پای می‌فشرند. به قانون گرایی احترام می‌گذارند. و وظیفه مسئولین و حاکمیت جمهوری اسلامی را در این زمان خطیر که ملت ما تشنه حل مشکلات کمر شکن درونی و تعامل بینلمللیست؛ گوشزد می‌کنند. اگر ایران به جز ویران سرا نیست، من این ویران سرا را دوست دارم.
جنبش سبز، اصلاح طلبی، و دموکراسی خواهی ایران؛ از این چالش سر بلند بیرون خواهند آمد.
علی شاکری ۲۱ ماه می ۲۰۱۳- کالیفرنیا – آمریکا