دوستی من و حسین از اوایل دهه ۷۰ میلادی از زمان دانشجویی و با صادق از اوائل 73 میلادی آغازید.
حسین ومن در هایم دانشجویی زندگی می کردیم و باهم به دانشکده می رفتیم از نظر خصوصیات اخلاقی بهم نزدیک بودیم و در مبارزات دانشجویی بر علیه استبداد و سلطه گران جهانی شرکت می کردیم.
برای حسین، بشریت به عنوان یک کل دارای گونهای معرفت است. معرفت به زندگی. آنان این معنا را در معرفتی عقلانی وغیرعقلایی مییابند و در این وادی در زمان ومکان دچارانواع جبرهای اجتماعی هستند و اکثرآنها به منیت و از خود بیگانگی دچارند و تاریخ اجتماعی و ذهنیت تاریخی آنها بعنوان درس تجربه برای ما آینه عبرتی نمی شود و متاسفانه علیرغم تمامی دستآوردهای بهینه مادی که از اوایل قرن بیست و یکم ناظر آن هستیم، تکرار ناهنجاریهای اجتماعی وانواع مخربها ادامه دارد که عواقب وچشم انداز نامعلومی را برای بشریت به ارمغان آورده و می آورد.
ازاینرو،نگرش، منش و روش واندیشه راهنمای حسین مردمی و انساندوستی، صلح، آزادی، عدالتخواهی و همبستگی جهانی بود که بازتاب آن در رفتارو کردارش ودرهمه زندگیش مشخص بود و در روند زندگی سختش دراین جهان هستی که انسانیت کم رنگ شده است، تاآخرین لحظات زندگی اش با کار، تلاش وکوشش استوار و سربلند روی پای خود ایستاد و در قلمرو این جهان موجود پله پله در تکوین فراخنای دل و رشد خرد انتقادی در فرهنگ ایرانی و آلمانی و برسمیت شناختن و احترام به آنها با حفظ هویت خویش از بودن درگذشت و جهان هستی و دنیای قال وحال این یک ربع مسکون اززمین را درهستمندی خود بدرود گفت.
در گذشت زنده یاد حسین سلطانی را به هانی، ملانی، داوید و نوه هایش، دوستان و نزدیکانش تسلیت می گویم و برایتان صبر، سلامتی آرزو دارم .
جمال صفری
۲۱ ژوئیه ۲۰۲۲ برابر با ۳۰ تیر ۱۴۰۱
انقلاب اسلامی در هجرت فقدان آن مرحوم را به خانواده گرامی، دوستان و نزدیکان تسلیت می گوید. روحش شاد