هموطنان! گام اول راه نجات ما تمرکز بر خواستن “رفراندوم با نظارت بین المللی” است، فقط همین! شعارهای سلبی راه نجات نیست چه بسا در مردابی دیگر گیرمان بیندازد! ما باید بگوییم چه می خواهیم، وقتی بگوییم چه می خواهیم چه نمی خواهیم را هم گفته ایم ولی وقتی می گوییم چه نمی خواهیم چه می خواهیممان مشخص نیست و چه بسا اشتباه انقلاب 57 تکرار شود. اگر هدفمان دموکراسی است باید روشمان نیز دموکراتیک باشد چون هر روشی هدف متناسب با خود را ایجاب می کند نه هدف ذهنی ما را. وقتی خواست ما برگزاری یک رفراندوم آزاد تحت نظارت بین المللی باشد هم احتمال پذیرش موافقان حاکمان فعلی در آن وجود دارد و هم امکان دخالت قدرتهای خارجی را به حداقل می رساند و هم امکان برقراری صلح اجتماعی و در نتیجه وفاق ملی تقویت می شود. ما باید از حاکمیت و طرفدارانش بپرسیم که اگر راست می گوید که مردمی است چرا زیر بار برگزاری رفراندوم آزاد نمی رود؟! و از همه جریانهای مدعی پشتوانه مردمی هم بخواهیم که وجاهت خود را در یک رفراندوم آزاد به محک بگذارند. هموطنان! شعار ما و کوشش ما، فقط و فقط، باید متمرکز باشد بر رفراندوم خواهی با نظارت بین المللی، وگرنه خود را همچنان در کشاکش قدرتمداریها و تباهیها رها می کنیم.

(نیما حق پور – 28 شهریور 1401)