مسئولین و اساتید دانشگاه خوارزمی،در برهه ای قرار داریم که کفتارهای افسارگسیخته حکومت به راحتی به ساحت مقدس دانشگاه تعرض می کنند و آن را تبدیل به میدان جنگ کرده و به دانشجویان تیراندازی می کنند. در حادثه شب ۱۰ ام مهرماه ۱۴۰۱، رئیس و مسئولین دانشگاه و حتى وزبر علوم نیز توانایی مقابله با وحشیگری و تجاوز به حریم «دانشگاه شریف» را نداشتند. تیراندازی به دانشجویان، ضرب و جرح دانشجویان و بازداشت دوستان مان در دانشگاه شریف، فقط گوشه ای از جنایاتی بود که توسط مأموران امنیتی در این سال ها علیه دانشجویان این کشور انجام شده است. ما دانشجویان ایرانی این وحشیگری نیروهای امنیتی را که بویی از وطن نبردند و مزدورانه بر سرمایه های انسانی ایران زمین می تازند، برنمی تابیم. ما می دانیم که تمامی دانشجویان این کشور تا رسیدن به آزادی کامل دست از اعتراض نخواهند کشید و هیچ نامردی نمی تواند ذره ای ترس در دل هایمان ایجاد کند.
زمان آن است که پرسش هایی را مطرح کنیم تا شاید بتوانیم روح انسانی شما را که ظاهراً به خوابی عمیق فرو رفته، بیدار کنیم.
بزرگواران، آیا زمان آن نرسیده است که موضع خود را به شکل روشن و واضح اعلام کنید و پایانی دهید به دوران خاکستری بودن؟ آیا می خواهید دانشجویان دانشگاه خوارزمی نیز توسط نیروهای امنیتی سلاخی شوند و به راحتی به محیط علمی کشور تعرض شود؟ آیا وقت آن نرسیده که به غیرت و شرف خود رجوع کنید و با این دانشجویان ستم دیده همراهی کنید و حداقل به صورت کاملاً رسمی دست به اعتصاب و عدم برگزاری کلاس ها بزنید؟ آیا نمی خواهید که بر اساس شایستگی شما در دانشگاه مقام و منزلت دریافت کنید، نه بر اساس تعداد نمازهای جماعتی که در کنار نمایندۀ نهاد رهبری در دانشگاه می خوانید؟ آیا هنوز می‌خواهید به عنوان یک چهرۀ علمی، هر سال از شما توسط عده ای بی سواد آزمون عقیدتی گرفته شود تا مبادا از یاد برده باشید که چگونه بنده و بردۀ ظالم باشید؟ آیا به ستوه نیامدید از اینکه دانشجویان بسیجی می توانند آیندۀ کاری شما را با یک گزارش و نامۀ دروغین به نهاد رهبری از بین ببرند؟ آیا از اینکه ریاست و معاونت های دانشگاه توسط نهادهای امنیتی و بر اساس میزان چاپلوسی ایشان در مقابل نهادهای حکومتی انتخاب می شوند، خشمگین نشدید؟ و سؤالات زیاد دیگری را می توانید از خود بپرسید تا ببینید آیا در سمت حق تاریخ ایستاده اید، یا سمت باطل؟ …
بزرگواران، ما از این نقط، تاریک و شوم تاریخ نیز به زودی عبور خواهیم کرد، اما بدانید که حافظۀ تاریخی ما دانشجویان از آنچه که شما می اندیشید، قدرتمندتر است. ما به یاد خواهیم آورد که چه کسانی دلبرانه به سمت حق شتافتند و ما را باری کردند و چه کسانی بزدلانه صندلی های خود را رها نکردند و به اربابان ستمگر خود وفادار ماندند. این آزادی برای همۀ ما خواهد بود، مبادا خیلی دیر تصمیم بگیرید و از همراهی این مردم پس از پیروزی محروم بمانید.
زمان انتخاب فرا رسیده است.