back to top
خانهخانه احزاببیانیۀ قرائت شدۀ دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی در تجمع...

بیانیۀ قرائت شدۀ دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی در تجمع ۳۰ مهر ۱۴۰۱

Daneshgah-Tabatabaei-1 به نام زن، زندگی، آزادی،
 
در میانه‌ ی تمام سرکوب‌ ها و فشار ها و خونریزی‌ ها، دانشجو زنده و بیدار است. سرکوبگران و مصادره‌ کنندگان جنبش مردمِ ایران بدانند که آرزوی دیرینه‌ ی خویش– خاموشیِ دانشگاه- را به گور خواهند برد و دانشجو، فاتحانه بر مزارِ سرکوبگران و دیکتاتوران قدم خواهد زد. 
 
در تمام سالیان گذشته بر این خاک محنت‌ زده این مستبدین و جنایتکاران و وارثان تیمور لنگ بودند که دانشگاه را لنگ و تعطیل و خراب و ناقص کردند، نه دانشجویانِ آزاده و بیدار؛ دانشجو همواره در برابر استبداد و استعمار و در کنار زندگی و آزادی، ایستاده است. ما نه‌ تنها مرزبندی عمیقِ خود را با جنگ‌ طلبان و تحریم‌ خواهان مشخص می کنیم، بلکه نفرتِ قلبی خود را از سرکوبگران و دیکتاتوران نیز به بانگ بلند، فریاد می‌کشیم.
 
امروزه بیش از هر زمانِ دیگری، دانشگاه قلبِ تپنده‌‌ ی ایستادگی و مقاومت است. تاریخِ ما، تاریخِ مردان و زنان سرافراز و آزاده‌ است. امّا تبار سیاه شما چه؟ تبارِ ننگین‌ سرکوب، مگر جز شعبان‌ بی‌ مخ‌ ها، چهره‌ ای دارد؟
 
در روزهای گذشته بر پیکره‌ ی به هم پیوسته‌ ی دانشجویان خراش انداختید. مزدوران با لباس شخصی و یا رسمی، حریم و حرمت دانشگاه را شکستند. برادران و خواهرانِ ما در دانشکده علوم اجتماعی و پردیس مرکزیِ تهران مورد ضرب و شتم قرار گرفتند. همچنین وزیر دولتِ نامنتخب ملت، در نهایت بی‌ شرمی و وقاحت، سخن از  میلیتاریزه کردن دانشگاه، به میان آورد. تاکنون دانشگاهِ پادگانی، ترکیبی استعاری بود که دلالت بر مشی‌ سرکوبگرانه و کنترل‌ گر دولت داشت، اکنون اما دولتی که دیگر چیزی جز ماشین سرکوب نیست، خیال آن دارد که این استعاره را بدل به واقعیتی تام کند. هرگز اجازه ی تعرضاتی از این دست را به ایشان نخواهیم داد.
 
چه فرق دارد زندانی در چشم‌ انداز باشد یا دانشگاهی؟
 
امروز محمد خانی دانشجوی دکترای رفاه دانشگاه علامه طباطبایی به جای آنکه در دانشگاه باشد، در زندان است، و در واقعه‌ ی اخیر هدف گلوله‌ قرار گرفته و حق درمان و مداوا از او سلب شده‌ است. ما مصرانه پیگیر وضعیت سلامت و آزادی این رفیقِ عزیزمان و دیگر دانشجویان با شرافتِ در بند خواهیم بود.
 
سر آخر اگر از خون‌ هایشان بپرسند، از آنان بازخواهیم پرسید: “دمائکم دما و دمائنا ماء؟ خون‌ های شما خون است و خون‌ های ما آب؟”
 
ما معانی و زبان و تاریخ خویش را از مصادره‌ کنندگان باز پس خواهیم گرفت. مقاومت، متعلق به ما است، عقلانیت و عدالت و رشادت و ایستادگی نیز.
  
درود بر دانشگاه، سلامِ بر دانشجو
اخبار مرتبط

دیدگاه خود را بنویسید

لطفا دیدگاه خود را وارد کنید
لطفا نام خود را اینجا وارد کنید