– از کودکان و صدای آنها در مقابل خشونت محافظت کنیم
– در یک ماه گذشته اسفناک‌ترین اتفاق‌ها برای کودکان کشورمان رقم خورده است.
– بر اساس گزارش‌های متعدد، حدود سی کودک دو تا هجده ساله در اعتراض‌های خیابانی با خشونت تمام کشته شده و تعداد زیادی نیز مجروح، مصدوم و دستگیر شدند. در این میان، متاسفانه مدارس هم از خشونت‌ها در امان نمانده‌اند؛ مکانی که در همه جای دنیا حتی در جنگ‌ها و جنبش‌ها جزو امن‌ترین مکان‌ها به شمار می‌آید و تامین امنیت آن جزو بدیهی‌ترین وظایف حکومت‌هاست، توسط ارگانی که طبق قانون نیز حق ورود به مدارس را ندارد، مورد هجوم واقع شده و به یکی از ناامن‌ترین مکان‌ها برای کودکان تبدیل شده است و کودکانی در مدارس دستگیر شده‌اند یا مورد ضرب و جرح قرار گرفته و متاسفانه در مواردی هم کشته شده‌اند. برخی مسئولان نشان داده‌اند که کمترین صلاحیتی برای آموزش به کودکان و مراقبت از آنها ندارند. آنهایی که خود به تشدید این فشار و ناامنی در مدارس کمک کرده‌اند و البته برخی نیز متعهدانه وظیفه حرفه‌ای خود را در قبال کودکان انجام داده‌اند و تا حد توان از امانت‌های مردم مراقبت کرده‌اند و رنج خود را به جای رنج کودکان انتخاب کرده‌اند اما مهمترین متولی آموزش و دانایی کودکان کشور، یعنی وزیر آموزش و پرورش در موضعی بسیار عجیب و خلاف اصول انسانی و حقوق کودک، از حمله به مدارس حمایت کرد و در واقع با این کار، مدرسه را که مهمترین پناه اجتماعی کودکان بعد از خانواده است، فروریخت. نهادی که قرار بود زمینه‌های رشد کودکان در دفاع از حق‌طلبی و آزادی‌خواهی، زمینه آموزش‌های مرتبط با صلح و مدارا را فراهم کند، با تهدید و تحقیر و ایجاد رعب و وحشت، سعی در مطیع کردن همراه با زور و اجبارکودکان را داشته است.
– اکنون کوکانمان بی‌پناه مانده‌اند و وضعیت روحی و روانی آنها نامساعد است. در وضعیتی که به چنین وزیری و نهادهای مرتبط برای حمایت از دانش‌آموزان امیدی نیست، لازم است همگی در اقداماتی حمایتی و مطالبه‌گرانه در ایجاد فضایی امن برای آنان تلاشی جمعی داشته و انتظار آن است که با حمایت حداکثری و گسترده از کودکان، رعایت حقوق حداقلی آنان مانند حق داشتن عقیده، نظر و حق برپایی اجتماعات مسالمت‌آمیز و… که هم در مفاد قانون اساسی و هم در پیمان‌نامه جهانی حقوق کودکان درج شده است، را مورد تاکید قرار بدهیم.
– موارد زیر از جمله اقداماتی است که در این زمینه توصیه می‌شود:
۱- در شرایط فعلی به خانواده‌ها و همچنین نهادهای مدنی حامی کودکان توصیه می‌شود به منظور ایجاد فضایی امن برای فرزندانشان و ابراز آزادانه عقاید آنان تلاش کنند، با مدارس بیشتر در ارتباط باشند، وظایف مسئولان مدارس و همچنین انجمن‌های اولیا و مربیان مدارس را برای حمایت از دانش‌آموزان در محیط مدرسه و به رسمیت شناختن حق انتقاد و اظهارنظر دانش‌آموزان را به آنان یادآور شده و زمینه امنیت فرزندان را در مواقع خطر و بحران فراهم آورند.
۲- معلمان و آموزگاران آگاه و دلسوز که خوشبختانه تعدادشان هم زیاد است، در کلاس‌های درس زمینه گفتگو، همراهی و همدلی با کودکان و نوجوانان را فراهم کنند. دانش‌آموزان نیاز دارند حرف بزنند و شنوایی توام با مهربانی معلمانِ همراه به آنان امید و آرامش خواهد داد.
۳ – از وکلای دلسوز و مردمی تقاضا داریم بیش از گذشته با خانواده‌هایی که فرزندان آنان در زندان و کانون‌های اصلاح و تربیت در حبس هستند، همدلی و همراهی مجدانه داشته و برای آزادی هر چه سریعتر بچه‌ها تلاش کنند.
۴ – چنانچه مدیران و مسئولان مدارسی که حامی رویه‌های خشونت‌بار هستند، همچنان به ادامه روش‌های قبلی پافشاری کنند، که طبیعتا به احساس ناامنی و ترس کودکان و خانواده‌ها دامن می‌زند، توصیه می‌شود که والدین هرچه سریعتر نسبت به جابجایی فرزندان از ان مدارس به مدارسی امن‌تر اقدام یا بطور موقت از حضور کودکان در اینگونه مدارس خودداری کنند، چرا که حضور توام با ترس در مدارس، آسیب بیشتر و بلندمدت‌تری برای کودکان درپی‌خواهد داشت .
۵- در خصوص مرجع ملی حقوق کودک که علیرغم مخالفت همیشگی نهادهای مدنی، خود را نهاد دولتی ناظر بر اجرای مفاد پیمان نامه جهانی حقوق کودک در کشور می‌دانست، سکوت وهم انگیز مرجع تاکنون در وقایع اخیر و عدم حمایت از کودکان و نوجوانان آسیب‌دیده، ناکارآمدی آن سازمان را در مسئولیت خطیری که برای خود تعریف کرده بود، بیش از پیش آشکار ساخت.
۶- ما انجمن‌های حامی کودکان بر اساس پیمان‌نامه جهانی حقوق کودک که همواره پایبندی خود به آن را اعلام کرده و چراغ راه فعالیت‌های خود قرار داده‌ایم، همه اقدامات روزهای اخیر را خلاف اصول پیمان‌نامه می‌دانیم.
– ضمن ابراز نگرانی از شرایطی که گریبانگیر کودکان و نوجوانان عزیز کشورمان شده است، هرگونه اعمال خشونت علیه دانش‌آموزان، ورود نهادهای امنیتی و انتطامی به محیط مدرسه، دستگیری و زندانی و تهدید و ارعاب آنان چه در مدارس و چه در خیابان را که همه این موارد مصداق بارز کودک‌آزاری و قابل پیگیری و شکایت از سوی والدین و مدعی‌العموم می‌باشد، محکوم کرده و خواهان پایان دادن به این رویه خشونت‌بار هستیم و تاکید می‌کنیم دانش آموزانِ گرفتار هر چه سریعترآزاد شده و به آغوش خانواده‌های خود برگردند.
هیئت موسس (سوم) شبکه یاری کودکان کار
اسامی تشکل‌های امضا کننده به ترتیب حروف الفبا؛
*۱- انجمن برای کودکان
۲- انجمن پژوهش‌های آموزشی پویا
۳- انجمن حمایت از حقوق کودکان
۴- انجمن درخت کوچک زندگی ( قزوین)
۵- انجمن دوستداران کودک پویش
۶- انجمن فرهنگی، پژوهشی پرنده درخت کوچک
۷- انجمن یاری کودکان کار
۸- جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان
۹- قشم، جزیره‌ای برای کودکان
۱۰- گروه تلاشگران یاری همدل
۱۱- موسسه پیشگیری از اعتیاد و آسیب‌های اجتماعی انسان، دشواری وظیفه
۱۲-،موسسه فرهنگی اجتماعی کیانا
۱۳- موسسه توانمندسازی مهر و ماه
۱۴- موسسه توانمندسازی ندای ماندگار
۱۵- موسسه توسعه و توان افزایی کنشگران اجتماعی( فرزانه)
۱۶- موسسه شکوفایی استعدادهای کودکان مهر( شکوفا)
۱۷- موسسه نوید زندگی کوشا
۱۸ – موسسه یاریگران کودکان کار پویا