آقایان! خانم ها! تصمیم گیران و مسئولان دانشگاه الزهرا! باور کنید که بر سر شاخ، بُن می برید.امروز خبردار شدیم که جمع زیادی از هم دانشگاهی هایمان، بدون برگزاری کمیته ی انضباطی و بدون بررسی منصفانه، به بهانه ی شرکت در اعتراض، به مدت یک ماه ممنوع الورود و از حق تحصیل تعلیق شده اند. به راستی این همه تدبیر و کاردانی را چگونه قدر بدانیم؟! نه خواسته هایمان را برآورده می کنید، نه تلاشی در این راه می کنید، و نه توان گفتگو با دانشجو را دارید. امکان امیدی به ماحصل کارهایتان نیست.
نخست آنکه، اعتراض، حق دانشجو است، حق هر انسان دارای حیات است. دوم اینکه، اثبات حضور دانشجویان در اعتراض (اگر آن را خطا فرض کنیم)، احتیاج به شورإ و کمیته ی اخلاقی و انضباطی دارد و مورد به مورد باید بررسی شود.
دست بردارید از این رفتارهای هیأتی و قبیله ای، فله ای توبیخ کردن برای دهه ی هفتاد بود که نتیجه اش شد کوی دانشگاه! با این تصمیم منتظر چنین نتیجه ای هستید؟! این دانشجویان اغلب شان ساکن تهران نیستند، چنین تصمیمی حتی زندگی روزانه ی آن‌ها را مختل می کند و فقط در تحصیل و آموزش شان خلل وارد نمی کند. به این ها فکر کرده اید؟
ما دانشجویان هیچگاه چنین ظلمی را نادیده نخواهیم گرفت. این بیانیه، قدم نخست برای حل مشکل است. به حراست و ریاست دانشگاه هشدار می دهیم که اگر تعلیق دانشجو‌ها را متوقف نکنند، راهی جز صدور بیانیه را در پیش می گیریم. در هیچ کلاسی شرکت نمی کنیم، فضای دانشگاه را ثانیه ای آرام نمی گذاریم، و مطمئن باشید که لحظه ای روی آرامش به خود نخواهید دید. دلیل این خشم را در تصمیم های خود بجویید.
از تمام دانشجویان دانشکده های الزهرا می خواهیم تا به این تصمیم دانشگاه، به این لجبازی کودکانه، واکنش نشان دهند، سکوت امروز هرکدام از ما، دست درازی و وقاحت مسئولان را در پی خواهد داشت. امروز سکوت کنید، فردا برای تعلیق خودتان به ناچار فریاد خواهید زد.
در آخر، امیدواریم تا اساتید که همیشه همراه دانشجویان بوده اند، در این ماجرا نیز کنار ما بایستند و همانطور که انتظار می رود، وظیفه ی اخلاقی و انسانی خود را بجا بیاورند.
زن، زندگی، آزادی