به نام زن، به نام زندگی،
با درود بر شهدای راه آزادی و جگر گوشه هایمان در زندان که اسیر دست خونی این نظام کودک کش اند. روی صحبت مان را از کج فهمانی با نام استاد و دانشجو که در کلاسهای خونین دانشگاه شرکت می کنند می گیریم که راه به جایی نمی‌برد با بزدل سخن گفتن، که حسنی ها جمعه به مکتب می روند. می گذاریم لحن تیزمان جگر این کج فهمان را بدرد. حقارت وجودشان دردیست که دامان خودشان را هم میگیرد.
ما دانشجویان دانشگاه هنر و معماری پارس، دادخواه خون دانشجویان و معترضان این انقلاب هستیم. خواهان آزادی تمام زندانیان سیاسی و مطالبه‌ی حقوق شهروندان و دانشجوهایمان هستیم و در این راه تا پایان استواریم.
تا زمانی که کلاس‌ها و رشته‌های درسی‌مان زیر سانسور اقلیتی سرکوبگر باشد، تحصیل در دانشگاه نه به مثابه پیشرفت، بلکه پس‌رفتی برای خاکمان است. خواهان بازگشت امید به درس خواندن و خواهان بازگشت ارزش تحصیل و مدرک آن هستیم. دانشگاه برای ماست و بدون ما معنایی ندارد. نه در کلاسهای درس شرکت میکنیم و نه هزینه‌ای برایشان پرداخت میکنیم.”
از این راه اعتراضمان را به:
– سرکوب وحشیانه اعتراضات مسالمت آمیز مردم
– قتل کودکان در جای‌جای کشورمان
– تعرض به پاره های تنمان
– قطعی گسترده اینترنت
– و ظلم های بی پایان این نظام
اعلام میکنیم
به امید آزادی
۲۲ آبان ۱۴۰۱
#دانشگاه_هنرومعماری_پارس