به نام خداوند رنگین‌کمان و به یاد بارانی که یادمان داد.
این نامه توسط جمعی از دانشجویان دانشکدگان علوم دانشگاه تهران نوشته شده است. ما مشغول به فهم چگونگی کائنات هستیم. در جهانی که خداوند آفریده همواره نظم و منطق مورد بررسی‌ست؛ حال این که در روزهای اخیر تمام آن چه که رخ می‌دهد؛ در صدر آن برخورد با دانشجویان و اعضای هیئت علمی دانشگاه عاری از منطق و به دور از شان اجتماعی ماست.
اتفاقات ناگواری که این روزها در دانشگاه اتفاق افتاده است بر کسی پوشیده نیست. اتفاقاتی که چه برای دانشجویان و چه برای اعضای هیئت علمی نماد علمی کشور، به دور از مبادی ادب است.
دانشجویانی که از حق قانونی خود برای ورود به دانشگاه منع شده‌اند و جای آن‌ها را لباس شخصی‌هایی گرفته‌اند که در زمان ورود و خروج دانشجوها را بازرسی می‌کنند و زمانی که صدای دادخواهی دانشجویان برای هموطنان و هم‌کلاسی‌هایشان بلند می‌شود به وقیحانه‌ترین شکل ممکن با آن‌ها رفتار و آن‌ها را کتک می‌زنند.
اساتید محترم، هریک از ما قبل از این که عنوانی داشته باشیم، آزاده هستیم. آزاده به دنیا آمده‌ایم و شک نداریم آزاده چشم از جهان فرو خواهیم بست؛ شما در کلاس‌های‌تان از قوانین طبیعت به ما درس داده‌اید؛ ما از شما درس آزادگی و شجاعت می‌طلبیم. حال چطور در کلاسهای درس حاضر شویم درحالی که هم‌کلاسی‌هایمان در بند هستند و حتی اجازه‌ی ورود به دانشگاه را ندارند؟
دانشجویان پردیس علوم تا زمان آزادی تمامی دانشجویان و رفع مشکل ممنوع الورودی آن‌ها در هیچ یک از کلاسهای درس حاضر نمی‌شوند. بدین وسیله از شما صمیمانه درخواست می‌کنیم صدای دانشجویان باشید. از شما درخواست می‌کنیم سکوت نکنید چرا که «سکوت شما یعنی حمایت از ظلم و ظالم.»
در این موقعیت هم‌چنین کلامی با حراست دانشگاه داریم که هرگز پای حرف دانشجویان ننشسته است؛ که با رفتارهای نابخردانه فضای دانشگاه را ملتهب و ناامن گردانیده؛ می‌خواهیم بگوییم شما مالک این دانشگاه نیستید. دانشگاه خانه‌ی دوم دانشجو و استاد است. شب و روز، خنده ها و گریه های ما با این بنا گره خورده است. هیچ‌کس به واقع هرگز نمی‌تواند با چنین رفتارهای بی‌شرمانه ما را از حق حضور و استفاده از خانه‌ی خود محروم کند.
در محکومیت آن‌چه ما آن را جنایتی از سوی حراست بر دانشگاهیان می‌نامیم و در راستای همدردی با هم‌کلاسی‌های تعلیق شده، بازداشت شده و کشته شده‌ی خود در سراسر کشور، کلاسهای دانشگاه را تحریم می‌کنیم.
به خون یارانمان قسم می‌خوریم تا پایان ایستاده‌ایم و تحریم دانشگاه از سوی دانشجویان دانشکده تا زمانی که حراست دانشگاه از کرده‌ی خود پشیمان نباشد و از رفتار خود عذرخواهی رسمی نکند ادامه خواهد داشت.
«وَ لَا تَرْکَنُوا اِلَى الَّذِینَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّکُمُ النَّارُ وَ مَا لَکُمْ مِنْ دُونِ اللهِ مِنْ اَوْلِیاءَ ثُمَّ لَا تُنْصَرُونَ»
صَدَقَ اللَّهُ الْعَلِیُّ الْعَظِیم
۲۸ آبان ۱۴۰۱