بیانیه ی قرائت شده انجمن آزاداندیش در تریبون آزاد

انجمن اسلامی آزاداندیش علامه

متن بیانیه:
آنچه در چند روز اخیر بر دانشگاه رفت گواه این بود که تا چه میزان دانشجو تاثیرگذار است. بر تمامی آنان که در این راه هزینه دادند و ثابت قدم صدای ملت را انعکاس دادند درود می‌فرستیم. آوای حنجره‌هایی که در این مدت صدای حق شدند و در دادگاه داوری میان خیر و شر راه بی طرفی پیش نگرفتند را نباید فراموش کرد و باید مطمئن بود هرروز بر شمار این افراد اضافه خواهد شد.
تمامی ابزارها را بر علیه این صداها، حق‌طلبی‌ها و عدالت خواهی ها  بسیج کردند، روش‌هایی برای دور زدن قانون جعل کردند و آشکارا تبعیض را در دانشگاه به رخ کشاندند که محکومین و متهمین همیشه از یک نگاه هستند و آنان که مصون هستند از پیش مشخص.
همدلی دانشجویان با خواسته‌های مردم، صدای خیابان و آرمان زن زندگی آزادی و در روزهای اخیر در حمایت از هم کلاسی های تعلیقی شان نشان داد که دانشجویان علامه گامی فراتر از اکثریت اساتید برداشتند و آن تئوری‌ها را در عمل و میدان به نمایش‌ گذاشتند.
در این مدت دانشجویان حقوقی به دنبال عدالت بودند. عدالتی که به صورت مشخص در مقابل ما نیست و تجربه شکاف میان خودش و قانون است. آنان دنبال عدالت برای دانشجویان بودند همانطور که مردم دنبال عدالت هستند. آنان نمره درس حقوق را در این مدت کوتاه به بهترین شکل پاس کردند. دانشجویان حقوق به بهترین شکل مجری سخن مرحوم پروفسور کاتوزیان شدند که می‌گفت:《 رسالت حقوقدانان کشور ما این است که قوانین را با عدالت تطبیق دهند .》
دانشجویان سیاست در میدان کوشیدند در پی آن باشند که انسان حیوانی سیاسی است نه مطیع و به این اعتبار سیاسی است که عضوی از یک کل اخلاقی است و اقتدار حیات اخلاقی می‌بایست برای فرد فرد اعضا، آزادی، برابری و تشخص و کمال فراهم کند و اگر چنین نبود که در این زمانه نیست، آنان کوشیدند در میدان آن را فریاد بزنند.
دانشکده ادبیات کوشید با قلم صدای زن، زندگی، آزادی باشد و در کنار تعلیقی‌ها بایستد و با واژگان از آن آرمان دفاع و در کارزار عمل نیز در برابر آن ظلم بایستد. دانشکده علوم اجتماعی مظهری شد از خلق همبستگی‌ اجتماعی و مصداقی از یک جامعه والا که یکان یکان اعضا حس مسئولیت و عشق به دیگری دارند که همانا یکی از آرمان‌هایی است که جامعه‌شناسان در پی آن بودند. دانشجویان علوم اجتماعی این آرمان را در سطح دانشکده تحقق بخشیدند و بار دگر نشان دادند علوم اجتماعی، علمی مختص کلاس های درس نیست.
در دانشکده اقتصاد و مدیریت داستان به نحوی دیگر بود و دانشجویان ثابت کردند ۱۳۲ تعلیقی صرفا عدد نیست که در قیاس با ۱۴ هزاردانشجو به حساب نیاید، در نتیجه به آن بی‌توجه باشند. آنان به مایاد دادند هردانشجویی سرمایه‌‌ای است که اگر برای آن دلشان نتپد محاسبات بعدی لاینحل می‌شود برای همین تا توانستند برای دوستان تعلیقی‌شان کوشیدند وآنان را سرمایه دانستند که الحق نیز چنین بود.
ارتباطاتی‌ها نیز کوشیدند رسالت خبرنگاری که همانا جستجو و اعلان حقیقت است را درعمل پیش برند و دانشجویان روان‌شناسی در این مدت به ما نشان دادند صرفا به امرفردی و روانشناختی نظر ندارند و امر جمعی نیز مسئله‌ای مهم برای آنان است.
تمام این زیبایی‌ها دستاوردی است که بایدحفظ کرد و ادامه داد.
آنچه که موجب خلق این لحظات شد، جمع بودن ما بود. جمع بودن، قدرت ماست. هراس در این لحظه از یگانگی ماست. و هم‌اینک باید بکوشیم این جمع و یگانگی حفظ شود تا نتوانند  با تبر ظلم و بی قانونی، شاخه های این درخت متحد که حال تنومند شده است را یک به یک ببرند و جدا کنند.
فریادهای منفرد رسا نیست گر یکی شود اثر دارد.
دانشجویان می‌کوشند همانند گذشته صدای مردم و در کنار مردم باشند و بار دیگر بر همراهی خود با مطالبات بر حق مردم تاکید می ورزند.
تلاش ما این لحظه مانند دیگر دانشجویان و هم میهنانمان آن است که عدالت به مردم بازگردد چونان که برتولت برشت می‌گفت:《عدالت نان مردم است. چه کسی باید آن را بپزد؟ چه کسی باید آن را توزیع کند؟ چونان هر نان دیگری، مردمان باید خود بپزند و خود آن را توزیع کنند، برای همیشه.》
و همین طور  اعلام می کنیم که در کنار دوستان در بند خود که گناهی جز عدالت طلبی و آرزویی جز ایرانی آباد ندارند می ایستیم واز هیچ تلاشی برای حفظ یاد آنان و رساندن صدای‌شان، فروگذار نخواهیم کرد و نسبت به موضع دانشگاه مبنی بر عدم امکان ورود دانشجویان تعلیقی به این تریبون همانند روزهای گذشته، که همانا وظیفه ای جز رساندن صدای آنان و گرفتن حق بدیهی آنان یعنی حضور در دانشگاه، برای خود قائل نیستیم، معترضیم و اعلام می کنیم تعلیق و زندان و ممنوعیت، راه ساکت کردن دانشجویان نیست.
دوباره به خانه باز خواهی گشت
ما به این آمدها، رفت‌ها، رؤیاها
عادت داریم…
خیلی‌ها مثل تو پروانه‌ رفتند، کبوتر باز آمدند
کبوتر رفتند، عقاب باز آمدند
 عقاب رفتند، آسمان باز آمدند.
اِوین را بیهوده،
به کوهستان نساخته‌اند …!

لینک تصویری بیانیه انجمن اسلامی آزاداندیش علامه