یاران هم‌اندیشی و همرزم پدر.من نادر تکمیل همایون به همراه مادرم پس از جاودانگی جانکاه پدر، چنان با انبوهی از تسلیت ها و دل آرامی ها روبرو شدیم که هیچگاه خود را در مقابل این ضایعه تنها ندیدیم و به واقع دیدیم که همان طور که پدر خویش را وقف ایران زمین نمود، جاودانگی او یک ضایعه و مصیبت ملّی بود.
از جامعه دانشگاهی تا سازمان ها، احزاب و شخصیت های ملّی به نحوی از انحاء در این مصیبت با ما همدرد و سهیم بودند.
حضور و پیام آنان برای ما نه تنها تسلی بخش بود که نشان از جایگاه پدرم دکتر ناصر تکمیل همایون در بالندگی استقلال ملی و عظمت ایران زمین داشت.
همه افرادی که با حضور و پیام خود سهمی در برپایی یادمان وی در چند روز اخیر داشتند، خودشان صاحبان واقعی این ضایعه ملّی بوده و هستند. شاید بهتر آن بود که من پیام همدردی عزیزان را یکایک پاسخ دهم. اما انبوه و گستردگی پیام ها به گونه ای است که ممکن است پیام هایی دیده نشوند و من شرمنده عزیزان شوم. بنابراین، به ارسال یک پیام خدمت همه عزیزان بسنده می کنم.
حقیقتاً، زبان قاصر از مهر عزیزان است. تنها می توانم درودهای فراوان خود را نثار آنان کنم، دست تک تک آنان را بفشارم و از آنان بخواهم که به گفته همیشگی پدر، فارغ از هر اندیشه ی متفاوت، این نهال برومند، یعنی ایران زمین را با همبستگی و همدردی پاسبانی و پاسداری کنیم.