از اینکه جنبش به اینجا رسیده، از اینکه شما می بینید ۴۰ سال، کار شما سرکوب است؛ خسته نشدید؟ بیزار نشدید؟ احساس شرم نمی کنید؟ احساس حقارت نمی کنید؟ آخر کسی که لباس سربازی برتن می کند، باید سرتاپا غرور باشد! این غرور در شما است؟ غرور انسانی! چیزی مانده است؟ تا کی میخواهید پاسدار جباران ستمگر و فاسد و مفسد که کارشان خیانتگری و جنایتگری و فساد است، باشید؟ تا کی؟ وقت آن نرسیده که به مردم خویش بپیوندید؟ جلوی گروه های خود این رژیم را که برای خشونت گری درون مردم می روند، بگیرید! شما که در خدمت این رژیم هستید، کارگران، کارمندان، شما از این ملت حقوق می ستانید. شخصیت شما در گرو اینست که این ملت حساس شخصیت ملی کند و بعنوان حقوقمند. شما چرا به این جنبش نپیوندید؟ شما خیلی خوب زندگی می کنید؟ من همه شما را فرا می خوانم که تا دیر نشده – اینکه می بینید مردم در جنبش هستند، به شما درس می دهد. این جنبش تا تغییر این رژیم به یک دولت حقوقمدار متوقف نخواهد شد. حالا شما فرض کنید اینبار هم سرکوب کردید، چند سال بعد، مردم دوباره جنبش را ازسر می گیرند. تا قیامت این ادامه ندارد. منتهی یک وقت است که شما می توانید با ملت خود آشتی کنید، مفتخر باشید که سرباز در خدمت وطن هستید! یک وقت است که نه، دیگر نمی توانید! جامعه شما را بعنوان سربازی در خدمت خود، دیگر نمی پذیرد! پس موقع را مغتنم بشمارید و به مردم ایران بپیوندید! برای شما آرزو می کنم توانایی گرفتن تصمیم برای پیوستن به مردم ایران!
شادی و پیروز همه مردم ایران، از جمله شما، افراد نیروهای مسلح را باد!