مگر می شود در زندان تاریکیها زیست و سر تسلیم فرو آورد؟ آقای صراف، یکی از این ستاره های جاوید است که سالها مبارزه کرد. به مبارزان کمک می کرد و پشتیبانشان بود، خواه مالی و خواه عاطفی. او در راه مبارزه از همه چیز گذشت. خواهان کشوری آزاد و مستقل بود. در فردای پیروزی انقلاب، در کنار همسرم برای رسیدن به اقتصادی مستقل و تولید محور کوشید.
فقدان او ضایعه بزرگی برای همه ما است. این ضایعه را به خانواده محترم ایشان، همچنین دوستان و همرزمان مبارز او، از صمیم دل تسلیت می گویم.
روحش شاد
۱۴۰۲/۰۶/۲۰