به نام خداوند جان و خرد،سرانجام پس از گذشت بیش از سه ماه انکار، تکذیب و آدرس غلط دادن، وزارت بهداشت مسمومیت دانش آموزان دختر در شهرهای مختلف و دادستان کل، عمدی و سازمان یافته بودن این حمله ها را تأیید کردند.
پرسش‌هایی مانند اینکه آمران و عاملان چه کسانی هستند و آیا قرار است برای افکار عمومی توضیحی داده شود و نتایج پیگیری، رسانه ای شود یا خیر، وقایع تلخ اسید پاشی در اصفهان را به یاد می‌آورد و مظنونین اولیه ای که جز افراطیون مذهبی نخواهند بود و انتظار برای اینکه اقدامی انجام پذیرد را دور از ذهن می نماید.
بنا بر تعریف پلیس بین الملل، این حمله های سمی از جنس بیوتروریسم است. یک فرض قوی این است که در پی بازپس گیری دستاوردهای جنبش “زن، زندگی، آزادی” از طریق ایجاد هراس اجتماعی بین دختران و خانواده های آنهاست.
واقعیت این است که با حاکم شدن گفتمان نظامی- مداح بر نظام سیاسی کشور، زمینه برای اقدامات دیدگاه های واپس گرا در جامعه از پیش از آن نیز بیشتر فراهم شد. نیروهایی که قبلاً در مواردی برای دستیابی به برخی اهداف کوتاه مدت بکار گرفته شده و میدان عمل می یافتند، اکنون خود را صاحب اختیار و میدان دار اصلی می دانند و با امنیت کامل جولان می دهند و امنیت خاطر، سلامت جسم و روان جامعه را به هیچ می انگارند و مترصد تحمیل و حاکم کردن باورهای واپس گرایانۀ خود برجامعه هستند و چه بسا رؤسای سابق خود را نیز کنار می زنند. این همان آتش به اختیاری است که اکنون دامن نظام اجتماعی و سیاسی حاکم را گرفته است.
بی تردید چنین فرضیه هایی از جانب دستگاه های تبلیغاتی حکومتی مردود اعلام می شوند و باید منتظر همان جمله های کلیشه ای همیشگی از زبان سردمدارنشان باشیم. اما اگر بناست افکار عمومی باور کند که این اقدامات متحجرانه منشائی غیر از نیروهای خودی دارد، لازم است دستگاه های مسئول بدون اتلاف وقتِ بیش از این، چندین اقدام را فوراً به اجرا گذارند:
۱. سران سه قوه، به نحوی شفاف و قاطع، علیه این اقدامات تروریستی موضع گیری کرده و صریحاً آن را محکوم کنند.
۲. حمله به دختران دانش آموز، با ظن انجام آن توسط افراطیون مذهبی، حمله به عمیق ترین باورهای اعتقادی، فرهنگی و ارزشی جامعه است؛ بنابراین ضرورت دارد، رهبر جمهوری اسلامی، سردمداران حوزه های علمیه و تمام متولیان رسمی دین، برای رفع شبهۀ تحجر از دامان اعتقادات مورد قبول شان، صراحتاً برعلیه این اقدامات موضع گیری کنند. اگر کنار رفتن روسری یا برداشتن آن باعث می شود برای حفظ ایمان مردم احساس خطر کنند، تهدید جان کودکان دختر و حفظ آبروی دین شان از برچسب تحجر و تروریسم، موضع گیری قاطع تری را می طلبد.
۳. اگرچه دیر هم شده است، اما دستگاه های امنیتی و قضائی، اگر هم تاکنون ظاهراً به این موضوع ورود نکرده اند، باید به طور جدی و سریع به این موضوع وارد شوند. عاملان و مهمتر از آن منشاء عقیدتی و صاحبان این باورها را شناسایی کرده، بدون هیچ ملاحظه ای به جامعه معرفی و البته مجازات کنند. باید مشخص شود، چه کسانی واقعاً « علیه امنیت ملی» اقدام می کنند. توضیحات این دستگاه ها تاکنون دست کم نمایندگان مجلس را که قانع نکرده است.
۴. وزارت آموزش و پرورش، شخص وزیر و بویژه حراست آموزش و پرورش، ضمن محکومیت رسمی این حمله ها، باید گزارشی از اقدامات عملی خود در سه ماه گذشته برای مقابله با حمله به مدارس و حفاظت از جان و سلامت روان دانش آموزان که از وظایف اصلی آنان است، ارائه کنند. حراست ها باید مشخص کنند که در شرح وظایف شان، بجز برخورد و پرونده سازی برای معلمان منتقد و معترض، حراست از جان دانش آموزان نیز جایی دارد، یا خیر؟
۵. وزارت آموزش و پرورش ضمن اعلام موضع و پیگیری های قضائی، اعلام کند چه برنامه هایی در راستای ایجاد جایگاهی ارزشمند برای زنان و دختران در مدرسه، خانواده و جامعه دارد؟
۶. دستگاه های تبلیغاتی رسمی، بویژه رادیو و تلویزیون که برای مسائلی بسیار کم اهمیت تر– البته در کشورهای اروپایی و آمریکا- ده ها خبر و تفسیر تهیه می کنند و صدها بار از شبکه های مختلف، پخش می کنند، اگر به راستی با این تفکرات واپس گرایانه، مرزبندی دارند، ضروری است، ضمن تشریح و روشنگری دقیق موضوع و البته پیگیری آن، ریشه های فکری آن را نیز روشن کنند.
۷. جدای از نهادهای رسمی حکومتی، تمامی شهروندان به طور عام، و والدین و نهادهای صنفی و مدنی به صورت خاص، باید در این باره موضع گیری و علیه برهم زنندگان امنیت فرزندان شان و کل جامعه، اقدامات قانونی و اعتراضی لازم را انجام دهند.
کانون صنفی معلمان ایران ضمن محکومیت شدید این اقدامات و مسامحۀ دستگاه های مسئول در پیگیری و روشن ساختن این موضوع پس از پذیرش و اعلام عمدی و سازمان یافته بودن این حمله های تروریستی به مدارس دخترانه، منتظر اقدامات عملی و فوری نهادهای مسئول، در سطح مقابله با اقدامات تروریستی و موضع گیری های صریح مطرح شده در بالاست و به سهم خود پیگیر اقدامات بعدی نیز خواهد بود.
کانون صنفی معلمان ایران