دانش آموزان عزیز، فرهنگیان گرامی و مردم شریف ایران• شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، سال هاست که نسبت به ناکارآمدی حاکمیت در زمینۀ آموزش و پرورش هشدار می دهد، اما علیرغم این هشدارها، هیچ نشانه ای از تغییر مشاهده نمی شود.
• آنچه امروز در ایران با عنوان مسمومیت دانش آموزان، شاهد آن هستیم بخش دیگری از این ناکارآمدی و این بار در حوزۀ امنیتی و مراقبت های اجتماعی است، و این در حالی ست که سال هاست ساختار سیاسی حاکم، به بهانۀ وجود امنیت بر سایر معضلات موجود، سرپوش گذاشته است.
• گستردگی مدارس مورد تهاجم و تعداد زیاد دانش آموزان آسیب دیده، نشان می دهد که پروژۀ اقدامات خودسرانه از سوی وابستگان ایدئولوژیک حاکمیت، به شدت مورد تردید است. بویژه آنکه تاکنون هیچ اقدام مؤثری در جهت جلوگیری از تهاجم به محیط مدارس و خوابگاه های دانشجویی صورت نگرفته است. اگر فرهنگیان و اقشار مختلف اجتماعی در مقابل این تهاجم سیستماتیک به ساحت آموزش مقاومت نکنند، یقیناً شاهد اعمال به مراتب خشونت بارتری در سطح جامعه خواهیم بود.
• شورای هماهنگی به منظور پیشگیری از رفتار خشونت بار مسموم سازی دانش آموزان از حاکمیت می خواهد، به هیأتی از فعالان مدنی، صنفی و سیاسی مستقل به همراه جمعی از پزشکان و اساتید متخصص و وکلای حقوق بشری، اجازۀ بررسی همه جانبۀ موضوع مسمومیت سازی مدارس بدهن، تا حقایق و واقعیت ها به صورت شفاف بررسی و نتیجۀ آن به اطلاع مردم ایران رسانده شود.
• در ادامه، خواسته های تشکل های صنفی فرهنگیان و جمع حاضر به این شرح اعلام می‌شود:
۱- ما معترضین، حاکمی، بویژه دستگاه های امنیتی و قضائی را مسئول حفظ جان شهروندان، دانش آموزان و معلمان می دانیم و سریعاً خواهان کنترل اوضاع و پایان دادن بە سرکوب بیولوژیک و تهدید جان شهروندان، بویژه دانش آموزان هستیم.
۲- معلمان، ایستادن در کنار مردم را بزرگترین افتخار خود می دانند و از دستگاه های پروپاگاندا، بویژه صدا و سیما می خواهند که دست از تفرقه افکنی میان معلمان و سایر اقشار جامعه بردارند.
۳- ما از حاکمیت می خواهیم که مطالبات فرهنگیان را به مطالبات معیشتی صرف و ویژۀ معلمان تقلیل ندهند، زیرا خواستۀ ما اجرای قوانینی است که متضمن اصل آزادی انسان است.
۴- شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران، در رابطه با رویۀ ناصواب و خارج از هنجار مولد سازی و در قالب آن فروش مدارس و اموال عمومی آموزش و پرورش، به حاکمیت اکیداً و صریحا هشدار می‌دهد. حاکمیت باید بداند که حق ندارد اموال عمومی متعلق به مردم را به حراج بگذارد.
۵- ما از مسئولان می‌خواهیم که بیش از این معلمان را ملعبۀ طرح نامیمون رتبه بندی نکنند و از رفتارهای غیرقانونی و حتی غیراخلاقی در اجرای رتبه بندی، دست بردارند.
۶- ما تأکید می کنیم که حاکمیت نباید هیأت های رسیدگی به تخلفات اداری را به مثابۀ دستگاه سرکوب علیه کارکنان و کارگران، بکار بگیرد.
۷- برنامۀ درسی باید متناسب با دانش روز، کودکان را برای زندگی آماده کند. لذا هرگونه سوء استفاده از کودکان برای تحقق اهداف جناحی، سیاسی و ایدئولوژیک را به شدت محکوم می کنیم.
۸- ما از حاکمیت می خواهیم که به حبس دانش آموزان در کانون های اصلاح و تربیت پایان دهد و معلمان و دانش آموزان زندانی را آزاد کند و دانش آموزان و دانشجویان ستاره دار، زندانی و معلمان اخراج شده، تبعید شده، منفصل از خدمت و زندانی را به کلاس درس برگرداند.
• در پایان تأکید می کنیم تا زمانی که خواسته های حداقلی ما محقق نشوند، اعتراضات ما با قدرت بیش تر و متحدتر از همیشه، ادامه خواهد داشت.
شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران،
۱۶ اسفند ۱۴۰۱