١٣٩١/٠۴/٢١- بیانیهٔ شورای هماهنگی جنبش جمهوری خواهان دموکرات و لائیک ایران:

یازدهمین دوره «انتخابات» ریاست جمهوری اسلامی که در۲۴ خردادماه برگزارشد ودرنتیجه آن حسن روحانی به مقام ریاست جمهوری برگزیده شد،همچون همه انتخابات تاکنون برگزارشده درنظام اسلامی،به شدت غیردموکراتیک،غیرآزاد وناقض ابتدائی ترین حقوق شهروندان درتمامی زمینه ها،بخصوص درزمینه حق انتخاب شدن، بوده است.با این تفاوت که مقامات رژیم این بارازآغاز،آشکاراازلزوم مهندسی انتخابات به منظور جلوگیری ازبروز جنبش اعتراضی نظیر جنبش ۸۸ سخن می گفتند.چنین بود که ازهمان ابتدابا استناد برقانون اساسی ج ا واختیارات ولی فقیه وشورای نگهبان،دایره انتخاب راآنچنان محدود کردند که نیاز به تقلب در آراء شرکت کنندگان نقش تعیین کننده ای نداشته باشد.حاصل آنکه رقابت درنهایت میان ۶ کاندیدائی برگزار شد که همگی علاوه بروفاداری به نظام،قانون اساسی،اصل ولایت فقیه وشخص خامنه ای،دربرابرجنبش اعتراضی ۸۸ ونافرمانی مدنی صریحا موضع گرفته بودند.

 

این انتخابات درشرایطی برگزار می شد که نظام ج ا گرفتار آمده درچنبره ای ازبحران های داخلی وخارجی ،دریکی ازضعیف ترین مراحل حیاتش قرارداشت.بحران هسته ای وتحریم های کمرشکن وانزوای بی سابقه رژیم درسطح منطقه وجهان، به همراه انباشت بی سابقه مشکلات وبهم ریختگی های اقتصادی واجتماعی در داخل،عرصه زندگی رابرای اکثریت مردم رنجدیده ما تنگ وحتی به مرزغیرممکن کشانده است.مردم به تنگ آمده ازاین وضعییت،مسئولیت بروز آنرابدرستی متوجه هیئت حاکمه،وقبل ازهمه ولی فقیه ومافیای قدرت درسپاه وبسیج ووزارت اطلاعات می دید ند.اوضاع آنچنان به هم ریخته بود که انفجاری بودن شرایط وقرارگرفتن جامعه درمسیر سقوط،آشکارا توسط برخی دست اندرکاران رژیم ومحافل نزدیک به قدرت مطرح وبه زبان بی زبانی به ولی فقیه ونقش درجه اول بیت رهبری ومافیای اقتصادی _نظامی_امنیتی حاکم هشدارداده می شد.

 

چنین بود که مقامات نظام به هرترفندی برای جلب نظرشهروندان وکشاندن آنان به پای صندوق های رای متوسل گشتند.به گونه ای که ولی فقیه آشکارا قول عدم دخالت درانتخابات وحراست از«حق الناس»راداد؛وتا آنجا پیش رفت که رسما از مخالفان نظام هم خواست که بخاطر کشور درانتخابات شرکت کنند.همان مخالفانی که به خاطررهائی کشور ازسیطره حکومت جهل وجنایت مذهبی، اسیر زندان وروانه میدان تیرویاتبعیدشده، ویا درایران تحت رژیم شلاق وشکنجه مذهبی،زیر فشارسرکوب باانواع تضییقات ومحرومیت هاروبروبوده اند.درچنین وضعیتی بود که حسن روحانی،که ازحمایت مشترک هاشمی رفسنجانی وخاتمی برخورداربود با طرح یک رشته وعده ها وهمراهی نشان دادن با بخشی از خواست های جامعه،بخصوص درزمینه لزوم تعامل با جامعه بین المللی وحل بحران هسته ای وتحریم ها وازاین طریق کاهش مشکلات اقتصادی،توانست علاوه بررای بخشی از اصول گرایان وبخش بزرگی ازاصلاح طلبان،آرای بخش وسیعی ازمردم ناراضی ومعترض شرکت کننده رانیزبه نفع خویش جلب کند.

 

نگاهی کوتاه،به آمار رسمی آراء منتشرشده ازسوی دستگاه حکومتی،تا حدودی گویای مسئله ونشانگرروند حرکت جامعه و فاصله گیری بازهم بیشترمردم ازنظام دینی حاکم می باشد.اینکه میزان شرکت دراین انتخابات،بافرض صحت ارقام اعلام شده، به نسبت انتخابات ۸۸ باکاهش ۱۵درصدی روبروست؛اینکه درشهرتهران حدود۵۰ درصدحائزین شرایطدراین انتخابات شرکت نکردند؛اینکه آراءاستخراج شده به نام جلیلی وولایتی،به ترتیب فقط ۱۱و۶ درصدبود.وبالاخره اینکه میلیون هامردم وبویژه جوانان وزنان به تنگ آمده ازسیطره رژیم مذهبی با اعلام رسمی نتایج انتخابات ،بااستفاده ازروزنه ایجاد شده به خیابان ها ریختند وبا رقص وپایکوبی،مخالفت خویش رابه رژِیمی که رقص وشادمانی راحرام وتقبیح،وصف زنان را ازمردان جدا نموده، ابراز داشتند….اینها تنها نمونه هایی ازآشفته سازی خواب برولی فقیه وشورای نگهبان جنتی وصحنه گردانان انتخابات،تنها چند لحظه پس از اعلام نتایج بوده است.برای این توده وسیع میلیونی،که درجریان بخصوص ردصلاحیت شدن ها ومناظره های مدیریت شده،به نکات تازه تری ازوجوداختلاف شدیددرراس هرم حکومتی پی برده بودند وسعید جلیلی رانزدیک ترین کاندیدا به ولی فقیه وسیاست هایش می پنداشتند،صرف شکست جلیلی،شکست ولی فقیه وسیاست های او محسوب می شد.این انتخابات وپی آمدهای آن یکبار دیگر نشان دادند که ولی فقیه ومافیای حاکم،دراقلیت مطلق قراردارند.

 

سیاست ما در این انتخابات مبتنی برعدم شرکت ودعوت به تحریم بود.تلاش ما براین بود که با توجه به همه محدویت های تحمیل شده ازسوی رژیم وعلیرغم جنگ نابرابری که رژیم با قلع وقمع همه مخالفین ودگراندیشان ودرانحصارگرفتن همه امکانات تبلیغی،به مخالفین تحمیل کرده است، صدای خود راازهرطریق ممکن به گوش مردم میهن ستمدیده مان برسانیم.بخش بزرگی ازمردم ایران هم، درابعاد میلیونی،دراین انتخابات شرکت نکردند.پیداست که بخش دیگری ازمردم،به دلایل گوناگون،بالاجباربه پای صندوق های رای رفتند.در عین حال، نیک می دانیم که بخش وسیعی ازمردم نیز،درابعاد میلیونی، باوجود مخالفت با نظام،به قصد اعتراض وبرای عقیم گذاشتن بخشی از نفشه مهندسی شده مافیای درقدرت،دردعوای بین طرفداران نظام بایکدیگر ،به انتخاب بین بد وبدتر روی آوردند ویا باشرکت دررای گیری،امید به تغییر را آرزوکردند.ما به سهم خویش،این وضعیت وتلاش مردم رادرک می کنیم؛اگرچه انتظارایجاد تغییر جدی درکادر این نظام،اشتباه است.مسئله اصلی امابه گمان ما،اعتراض به وضع موجود،مخالفت با نظام ج ا به عنوان مسبب ومسئول اصلی بروز این وضعییت اسفبار برای کشور وطرفداری ازضرورت خدشه ناپذیرگذار از نظام حاکم به نظامی بواقع دموکراتیک ،باتکیه بر مردم ومخالفت باهرگونه دخالت نظامی نیروها ی خارجی است.اپوزیسیون آزادی خواه ودموکرات ایران باید بتواندبابهره گیری ازهمه امکانات موجود وگسترش روحیه تعامل درمیان خود وطیف گسترده معترضین به نظام،زبان مشترک همه مردمان رنجدیده ومعترض باشد وخواست های برحق آنان رابازتاب دهد.

 

پرواضح است که باپایان گرفتن انتخابات،دورجدیدی ازمبارزه مستمر مردم ایران برای دستیابی به حقوق ازدست رفته شان آغازشده است.اینک تیم برگزیده ولی فقیه درجریان تحولات سال ۸۸،تیم احمدی نژاد،به کنارمی رود وتیم جدیدی حول حسن روحانی درمقام ریاست جمهوری اسلامی مستقر می شود.اگرچه بدین ترتیب تغییراتی درصف بندی درونی جناح های حاکم به وقوع می پیوندد، اما فراموش نباید کرد که همه قوای قهریه وسرکوب،قضائیه،مقننه،وموقعیت های عمده اقتصادی کماکان دست نخورده باقی مانده اند.امامردم ایران،یعنی زنان وجوانان،کارگران وتمامی مزد وحقوق بگیران،پیروان همه ادیان ومذاهب دیگر واساسا همه دگراندیشان،هموطنان کرد وآذری وبلوچ وعرب وترکمن،وازجمله همان مخالفینی که ولی فقیه خواستار شرکتشان درانتخابات بود،مطالبات وخواست های مشخصی داشته ودارند.زندگی شرافتمدانه درفضائی آرام وصلح آمیز وفارغ از هرگونه تبعیض میان شهروندان این آب وخاک واحترام به حقوق شهروندی وحقوق بشر،ازابتدائی ترین حقوق مردم ماست که به خشن ترین وجه ممکن ازسوی نظام ج ابه سخره گرفته شده وسرکوب شده است.داشتن کارمناسب،مسکن مناسب،برخوردارشدن مجانی از حداقل امکانات درمانی وبهداشتی وآموزشی، برای همه شهروندان،درسرزمین ثروتمندی نظیر ایران،زیاده خواهی نبوده ونمی باشد وبی جهت هم نیست که درسرلوحه مطالبات جامعه قرار دارد.مردم نمی خواهند فرزندانشان به صرف دگراندیشی وداشتن عقاید سیاسی مخالف نظام وتبلیغ آنها،راهی زندان گشته وزیر سخت ترین فشارها وشکنجه ها قراربگیرند ویاجان خویش راازدست بدهند؛به همین خاطر خواستارآزادی همه زندانیان سیاسی وعقیدتی وحقوق بشری، ولغو شکنجه واعدام هستند.برخلاف توصیه های محمد خاتمی وهمفکرانش مبنی برپائین کشیدن توقعات مردم وتنزل آنها تاسطح قابل قبول برای ولی فقیه،آنهم درست چندروز پس از انتخاب حسن روحانی،مردم به تنگ آمده حق دارند برخواست های حیاتی خویش برای داشتن یک زندگی شرافتمندانه اصرارورزند.آزاد زیستن وآزاداندیشیدن وبرخورداری جامعه از ابتدائی ترین حقوق دموکراتیک نظیرآزادی احزاب وسندیکا ها،مطبوعات ورسانه ها،وتامین امنیت همه شهروندان وبخصوص دگراندیشان ومخالفین، ازابتدائی ترین حقوق شهروندی است وهردولت امروزینی موظف به رعایت آنها می باشد؛واین همه درسراسرحیات رژیم ج ا، به شدت مورد سرکوب قرار گرفته اند.مردم ستمدیده ما حق دارند خواستارپایان دادن به ماجراجوئی های مملکت بربادده ج ا درسطح منطقه ،پایان دادن به بحران هسته ای وتعامل باجامعه بین المللی باشندورفع نگرانی ازکشیده شدن کشور به حالتی نظیروضعیت دردناک همسایگان ما درعراق وافغانسان ویا سوریه،راطلب کنند.خلاصه کنیم مردم ایران ونسل جوانی که تجربه جنبش اعتراضی گسترده سال ۸۸وقدرت عظیم ومیلیونی نافرمانی مدنی راتجربه کرده است، نسلی که ناتوانی های مفرط نظام ومقامات آنرادراداره امور جامعه دیده وبا غارتگری ها وفساد گسترده حاکم آشناست وبیلان فاجعه باردستگاه حکومتی رادر مقابل خود دارد،به راحتی از خواست های خویش عقب نمی نشیند وبرآنها پای می فشرد؛ این نسل نیک می داند که باز شدن هرروزنه وتحمیل هر عقب نشینی ای به رژیم، نه از طریق مذاکره در بالا وآنهم پشت درب های بسته،بلکه با تکیه برمقاومت ودامن زدن به نافرمانی مدنی در سطح گسترده،درهرآنجائی که حقوق مردم درهرزمینه ای توسط مافیای در قدرت سرکوب ولگدمال می شود،میسر می گردد.ما دراین مبارزه،در کنارمردم ودر مقابل حکومت ج ا قرارداریم.

 

آری،باید درابعادی هرچه گسترده ترمطالبات وخواست های مردم وجامعه رامطرح ودر مقابل نظام ورئیس جمهورتازه آن قرارداد.باید به طورمرتب مسئولیت ج ا ومسئولان آنرا درگرفتارکردن کشور ومردم دراین وضعیت اسفبار وانداختن آن درمسیرانحطاط وسقوط راگوشزدنمود.مردم وعده های هرچند کلی ومحدودانتخاباتی حسن روحانی رافراموش نکرده واجرای آنها ودیگرخواست های خود رامطالبه می کنند.اپوزیسیون آزادیخواه ودموکرات ایران،به همراه مردم دردکشیده،به موازات طرح مطالبات همه اقشار وطبقات جامعه،ازهرروزنه ای،هرچند کوچک که نظام ج ا ومافیای درقدرت رابه عقب نشینی وادارنماید وگشایشی رادرزندگی مردم وجامعه فراهم کند استقبال می کند وپا به پای مردم برای آن مبارزه می کند.اما درعین حال بنا برتجربه سی وچند ساله استقرار ج ا وکارنامه سیاه آن،وبنا برتمامی تجربه بشریت درجهان ودرسطح منطقه،توجه همه هموطنان خود رابه این نکته اساسی جلب می کند که راه ایجاد تغییر وبهبود جدی درشرایط زندگی مردم و جامعه، گذار ازنظام مذهبی،سرکوبگر وبه شدت عقب مانده ومتحجر حاکم واستقرارنظامی به واقع دموکراتیک،مبتنی برتفکیک قطعی دین ودولت،پایبند به رعایت حقوق همه شهروندان ورفع تبعیض درتمامی زمینه ها و رعایت اعلامیه جهانی حقوق بشر می باشد.ازاین طریق است که می توان جمهوریت مردم ایران رابواقع مستقر،راه رابرتوسعه پایدارجامعه هموارنمود وبازتوزیع همه ثروت ها ومنابع جامعه وحاصل دسترنج همه اهالی کشور رابه گونه ای عادلانه، میان شهروندان ومناطق مختلف فراهم کرد.ما طرفدار صلح وزندگی صلح آمیز همه مردمان این سرزمین درفضائی آزاد، آرام ومبتنی بررعایت حقوق همه شهروندان،درتمامی زمینه ها و به گونه ای یکسان هستیم.

 

شورای هماهنگی جنبش جمهوری خواهان دموکرات ولائیک ایران

دوشنبه ۱۷تیر۱۳۹۲ – ۸ ژوئیه ۲۰۱۳