در 1 اوت 2013، پل پیلار، تحلیل گر پیشین سیا، تصویب مجازاتها توسط مجلس نمایندگان را مورد انتقاد قرار داده است:

● از قرار نشان دادن زور بازو و قلدری همچنان ایدئولوﮊیست که کنگره امریکا از آن پیروی می کند. کنگره امریکا در زمانی رأی به مجازات های سخت داد که رهبری جدید ایران آماده تعامل با غرب بر سر برنامه اتمی خویش است. این رفتار، در ایران، سئوالها در باره نیات واقعی امریکا را برانگیخته است.

     بعضی مواقع، رهبران سیاسی بحدی ضد هدفهای اظهار کرده خود عمل می کنند که آدمی در می ماند از درک چرائی این رفتار که جز اثر معکوس ندارد. راستی اینست که این رهبران از این که چنین رفتاری دارند و با مسئولیت شناسی کار خود را عمل نمی کنند، باید احساس شرم کند. با این حال، بر ما است که دلایل واقعی چنین رفتاری را بیابیم و اظهار کنیم.

      تصویب طرح مجازاتهای جدید موسوم به « Nuclear Iran Prevention Act» با اکثریت 400 رأی در برابر 20 رأی مخالف، از این نوع عمل کردنها است. 

● کسانی که نقش نیروی محرکه را در به تصویب رساندن این طرح بازی کرده اند، در توجیه کار خود، می گویند جلوگیری از تولید بمب اتمی توسط ایران، وضع مجازاتهای سخت را ایجاب می کند. اما در واقع، راهی عکس راهی را در پیش گرفته اند، که می باید باید رفت. زیرا این عمل چوب لای چرخ گفتگو و توافق با ایران بر سر برنامه اتمی است. آن کاری که جلو تولید بمب اتمی توسط ایران را می گیرد، رسیدن به توافق با ایران پیرامون برنامه اتمی این کشور است. اگر تنها با وضع و اجرای مجازاتها ایرانی ها فریاد بر می آوردند «آنکل» تسلیمم و یک طرفه فعالیتهای اتمی خود را رها می کردند، بسیار زودتر از این این کار شده بود. مهم نیست ضربه مجازاتها چه اندازه باشد، رهبران ایران باید ببینند در ازای امتیازها که می دهند چه مقدار از مجازاتها لغو می شود. 

● مصوبه مجلس نمایندگان، از دید تهران، دلیل آنست بر این که امریکا خواهان یک توافق نیست و تنها می خواهد ایران را تنبیه کند و این رﮊیم را تغییر دهد. این مصوبه رهبران ایران را بر آن نمی دارد تن به امتیازهائی بدهند که امریکا می خواهد. بسا تهران آن را دلیل دشمنی می شمارد که خیال دست برداشتن از دشمنی را ندارد و به این فکر بیفتد که چاره  ای جز مجهز شدن به سلاح هسته ای ندارد.

      جا نداشت این واقعیتها باز تکرار شوند. همین واقعیتها را پیش از این، چند نوبت، خاطر نشان کرده ام. نقش گفتگوها و شرائطی که فراهم می شوند برای آنند که طرفها با یکدیگر توافق کنند. در نامه مقامات اطلاعاتی ارشد امریکا و در نامه بیشتر از یک چهارم اعضای کنگره به پرزیدنت اوباما، همین واقعیتها گفته شده بودند. اثرات زیانبار تصویب طرح  را کسانی چون مارک جانسون از فدراسیون دانشمندان امریکائی و مرکز کنتر تسلیحات و عدم انتشار اسلحه اتمی، خاطر نشان شده اند.

● ممکن است اندک شماری از اعضای کنگره بپندارند برای جلوگیری از مجهز شدن ایران به سلاح اتمی به این طرح رأی داده اند و بسا برخی فکر می کنند تشدید فشار به موفقیت آمیز شدن گفتگوهای غرب با ایران، کمک می کند. اما اگر چنین بود، این قوه مجریه بود که می باید کنگره را به وضع اینگونه مجازاتها تشویق می کرد اما چنین تشویقی مشاهده نمی شود. بسا برخی دیگر از نمایندگان می پندارند این تحریم ها بدیل جنگ هستند.

    اما فرق است میان مجازاتهائی که می توانند کمک کنند به گفتگوها با مجازاتهائی که هدف از وضع آنها اینست که مانع از به نتیجه رسیدن گفتگوها و کشیدن کار به جنگ است. 

     بیشتر اعضا افراد باهوشی هستند و در گفتگوهای خصوصی، وقتی بلندگو و دوربین فیلم برداری خاموش هستند، بسیار آسان واقعیت را می پذیرند. من تردید دارم که بسیاری از آنها صادقانه بر این باور باشند که طرحی که تصویب کرده اند خطر مجهز شدن ایران به سلاح هسته ای را کاهش می دهد. برخی هم می پندارند اثر تصویب این طرح بر گفتگوها چندان نیست و رأی دادن به آن اشکالی ندارد.

     اما طرح مصوب « H.R. 850» گویای آنست که طراحان آن هم در سیاست داخلی و هم در سیاست خارجی هدفهائی را دنبال می کنند. بدست نیامدن توافقی با ایران از راه گفتگو و استفاده از تصویب چنین طرحی برای از میان بردن اقبال رسیدن به چنین توافقی، یک هدف آنست. اینان چنین توافقی را نمی خواهند زیرا خواهان آنند که توجه های جلب برنامه اتمی ایران بمانند تا هم توجه ها به مسائل دیگر جلب نشوند و هم زمینه جنگ با ایران آماده شود.  

      بسیاری از اعضای کنگره به رأی دادن به طرح تن می دهند تا که از مراحم اینان برخوردار شوند و نیز به این خاطر که ابراز دشمنی با ایران سبب می شود که رأی بدست بیاورند. حال آنکه هر قول و فعلی که دلالت کند از ابراز نرمش نسبت به ایران، سبب از دست دادن آراء می شود. این امر که یک روز پیش از تعطیلات تابستانی کنگره و چند روز پیش از برعهده گرفتن ریاست جمهوری توسط روحانی، طرح تصویب می شود، برداشت مرا از رأی دادن نمایندگان به این طرح را تأیید می کند.

     بروز علائم حسن نیت در تهران و واشنگتن، نیروهای ضد مصالحه را برآن داشت که وقت را از دست ندهند و بیشترین خرابکاری بکنند تا که حسن نیت دو طرف راه به عمل نبرد. بدیهی است که از هدفهای تصویب این طرح، تضعیف موقعیت کسانی در تهران است که خواستار تعامل به قصد رسیدن به توافق هستند. 

     کوتاه سخن این که بسیاری از اعضای کنگره، بنا بر اینگونه دلائل، با تصویب این طرح، کاری خلاف پیشنهادی کردند که بر زبان می آورند. اینان خلاف منافع ملی امریکا نیز عمل کرده اند. می باید بخاطر آنچه کرده اند، شرمنده باشند.

انقلاب اسلامی: به دنبال یک وقفه کوتاه، از نو، تشدید مجازاتها و تهدید ایران به جنگ، موضوع روز شده است. گراهام آلیزون، استاد علوم سیاسی در دانشگاه هاروارد امریکا، مقاله ای زیر این عنوان، انتشار داده است: در این سال، ایران بمب اتمی خواهد ساخت و یا بمب خواهد خورد؟:

شماره ۸۳۵ از ۲۱ مرداد تا ۳ شهریور ۱۳۹۲