روز جهانی کارگر نماد مبارزات زحمتکشان جهان برای عدالت اجتماعی است و عدالت اجتماعی یکی از ضرورت‌های برقراری دموکراسی اجتماعی و استمرار آن در جوامع انسانی می‌باشد به همین دلیل ما در ماده هفت پیمان “همبستگی ملی جمهوری‌خواهان ایران” چنین آورده‌ایم: “عدالت اجتماعی میزانی برای رشد و ثبات جامعه است. ما پیگیری سیاست‌هائی را ضروری می‌دانیم که عدالت اجتماعی به معنی کاهش شکاف بین قطب‌های فقر و ثروت، برخورداری اقشار هرچه وسیعتر مردم از فرصت‌ها و امکانات بیشتر شغلی، مسکن، بهداشت، درمان، آموزش و پرورش و رفع تبعیض در همه عرصه‌ها از جمله، اقتصاد، حقوق، فرهنگ و هنر را که از شرایط تحقق یک دموکراسی پایدار است، در نظر داشته باشد.”

جمهوری اسلامی ایران با روش‌های استبدادی وعدم رعایت حقوق انسان‌ها حقوق طبقه کارگر جامعه ما را نیز تحت بدترین شرایط مورد تجاوز و دستبرد قرار داده و هر کوششی در زمینه آزادی انجمن‌ها، سندیکاها، اعتصابات کارگری و مشارکت آنان در شرایط کار و زندگی خود را در نطفه خفه کرده است. در این رژیم ضد انسانی نه تنها وضعیت زندگی آنان بهبود نیافته بلکه این رژیم از ضرب و شتم و زندانی و شکنجه زحمتکشان ایران هیچ ابایی نداشته است.

امسال درحالی در آستانه روز اول ماه مه، روز جهانی کارگر قرار داریم که هنوز تبعات و نتایج بحران جهانی اقتصادی و مالی دامنگیر کشورهای جهان است و وضعیت کارگران در کشورهای بحران‌زده روز به روز وخیم‌تر می‌شود. کشورهای صنعتی راه حلی را که برای خروج از بحران اقتصادی پیشنهاد و در واقع به این کشورها تحمیل می‌کنند “ریاضت اقتصادی” است که متاسفانه بیشتر دامان زحمتکشان خصوصا کارگران را گرفته و خواهد گرفت. از جمله واقعیات تلخی که حاصل بحرانهای جهانی است و دامنگیر کارگران و اقشار زحمتکش شده و می‌شود، یکی این امر است که همراه با افزایش قیمتها، مزدها و دستمزد ها نه تنها افزایش نمی‌یابند ، بلکه حقوق اولیه کارگران یعنی حقوق بیمه و تامین‌های اجتماعی آنان روز بروز محدودتر نیز می‌شود.

در دید نظامهای سرمایه داری جهانی، صدورسرمایه و انتقال کارگاه‌های تولیدی تنها به کشورهایی مقرون به صرفه اند که دستمزد کارگران درنازلترین حد باشد و کمترین هزینه تولید را برای ماوراء ملی ها ایجاد کند و در واقع به قیمت پایمال کردن حقوق کارگران، سود بیشتری را نصیب سرمایه داری جهانی نماید. از اینرو بیکاری بیشتر و وضع زندگی کارگران در کشورهای اروپائی و آمریکائی که دستمزد بالائی دارند، دائما بدتر می شود و وضع کارگران در کشورهای بنگلادش و هند و نظیر این روز بروز وخیم‌تر می‌شود و حتی در کشور چین که روزگاری ادعای دفاع از حقوق کارگران را داشت، مزیت نسبی چین در بازار جهانی، توسط هزینه کار بسیار ارزان کارگران چینی بدست آمده است.

گرچه سطح زندگی صدها میلیون نفر از زحمتکشان در دو دهه اخیر نسبت به گذشته بطور نسبی بهبود پیدا کرده است، اما شدت و شرایط سخت کار و نارضایتی از سطح دستمزها بحدی است که تنها در سال گذشته هزاران اعتراض کارگری درکشوراتفاق افتاده است.در واقع هم ارزش کار کارگران چینی به طورمصنوعی پایین نگاه داشته شده است و دولت چین زمینه را برای متشکل شدن کارگران و ابراز نارضایتی آنان بشدت محدود نگاه داشته است و هم وضعیت اضافه کاریهای طولانی مدت و عدم برخورداری از تعطیلات مناسب و وضعیت بیمه درمانی کارگران در چین بسیار وخیم شده است.

   در ایران اما علاوه بر مسایل ناشی از بحران اقتصادی بین‌المللی، بعلت ضربات مهلکی که نظام ولایت فقیه بر پیکر تولیدی باکنار گذاردن برنامه ریزی‎ها و حاکم کردن هرج و مرج، واسطه گری و دلالی بجای ثبات و امنیت و قانون، وارد آورده است و با افزایش نجومی نقدینگی و سپردن بخش بزرگی از آن بدست حلقه های بی صلاحیت وابسته به دولت و حاکمیت، گرانی و تورم در کشور به شدت بالا رفته و قدرت خرید مردم سقوط کرده است. وارد آورده، نقدینگی در جریان و قدرت خرید حاصل از فروش منابع نفت و گاز، مبتنی بر تولیدات داخلی نیستند وبخش اعظم درآمد حاصل از فروش منابع نفت و گاز برای افزایش تولیدات داخلی صرف نمی شود بلکه برای واردات بی‎حساب تحت عنوان سیاست دروازه های باز به هدر می رود و این سیاست، تعداد مشاغل را در بخش های تولیدی کشور کاهش می‎دهد. بهای سنگین رانت‌خواری و مصرف‌گرا شدن اقتصاد را زحمتکشان و کارگران بیش از همه قشرها بایستی متقبل شوند. در روزهای پایانی سال ۹۱ شدت گرانی از یک طرف و بالا نرفتن سطح درآمد کارگران و کارمندان از طرف دیگر، نفس مردم را گرفت. در جلسه شورای عالی کار حداقل مزد کارگران در سال ۹۲ تعیین شد. به موجب مصوبه این شورا حداقل دستمزد ۳۸۹ هزار تومانی تا پایان سال ۹۱ از ابتدای سال ۹۲ با ۲۵ درصد اضافه حقوق به مبلغ ۴۸۶ هزار و۲۵۰ تومان افزایش یافت.

حداقل در آمد در شهر تهران را برای یک خانوار 4 نفره یک میلیون و دویست هزار تومان محاسبه کرده‌اند . کارگر ایرانی چگونه خواهد توانست با این میزان درآمد و یا با دریافت یارانه اندک زندگی خود و خانواده‌اش را از فقر نجات دهد؟ در ایران امروز، تورم، درآمدهای کوچک را می‌بلعد و فقر را سر سفره مردم آورده است.

تحریم اقتصادی ایران از طرف کشورهای سلطه‌گر باعث گردیده که قشرهای فقیر جامعه ایران بدترین آسیبهای اجتماعی را متحمل شوند .این تحریم ها‌ی “هوشمند” باعث گردیده اند که کارخانه‌ها نتوانند لوازم کافی و قطعات مورد نیاز خود و مواد اولیه جهت تولید را دریافت نمایند و با ظرفیتهای پایین ادامه حیات دهند و آسیب آن یکبار دیگر به کارگران و خانواده آنها وارد شود .

نظام حاکم بر ایران سیاست فقرپروری خود را سالهاست که ادامه می‌دهد . ادامه سیاستهای خشونت‌پرور و واردات محور، بدون شک منجر به افزایش فقر در جامعه ایران و سوق یافتن اقشار زیادی به زیر خط فقر خواهد شد.

ما همپیمانان همبستگی ملی جمهوریخواهان ایران خواهان لغو تحریم های کور و گسترده اقتصادی ایران از سوی آمریکا و اروپا هستیم و معتقدیم قربانی اصلی این تحریم ها، نه حاکمیت جمهوری اسلامی بلکه زحمتکشان هستند.

ما هم پیمانان همبستگی ملی جمهوریخواهان ایران از احقاق حقوق کارگران و قشرهای زحمت کش، فقیر و آسیب پذیر جامعه دفاع می کنیم و به سیاست‌های ضد انسانی نظام مبنی بر ارعاب و فشار به قشرهای زحمتکش و کارگران، اعتراض داریم. از نظر ما زحمتکشان ایران حق دارند برای دریافت حقوق خود متشکل شوند و دست به اعتراض و اعتصاب بزنند. موثر بودن بکار گیری این حق خود را در موفقیت اخیر کارگران ایران در بازگرداندن لایحه ضد کارگری اصلاحی قانون کار بدنبال طومار نویسی وتجمعات اعتراضی آنان نشان داد.

تهدید دائمی کارگران و زندانی کردن بسیاری از فعالان و مبارزان حقوق کارگری از سوی نظام ولایت فقیه، تنها به شدت بحران عمیق اقتصادی در کشور می افزاید و با تضعیف نیروی کار، رشد و توسعه کشور را کند و کند تر می کند

   ما خواهان نظامی هستیم که اقشار زحمتکش و جامعه و کارگران تلاشگر بتوانند استعدادهای خود را آزاد کنند و در فضای رشد و ضد وابستگی امکان تولید و زندگی در آرامش برای شهروندان ممکن گردد. ما از حقوق شهروندان ایرانی دفاع می‌کنیم و خواهان نظامی حقوق‌مدار هستیم که امکان برخوردار شدن شهروندان از حقوق خود را فراهم آورد.

ما اعتقاد داریم که حقوق کارگران و زحمتکشان ایران باید بدون هیچ کم و کاستی رعایت شود و آنان باید بتوانند از ثمره کار و زحمت خود به نفع احسنت بهره‌مند گردند و حقوقشان توسط هیچ فردی به هیچ عذر و بهانه‌ای مورد اجحاف قرار نگیرد.

از نظر ما امنیت حرفه‌ای و اجتماعی و اقتصادی و بهداشتی و رفاهیت شغلی و شرایط متوازن بازنشستگی تمامی کارکنان ایرانی باید تأمین گردد.

همبستگی ملی جمهوری‌خواهان ایران اعتقاد دارد که آزادی سندیکاها و اجتماعات کارگری و دیگر کارکنان، حق اعتصاب،مشارکت در مذاکرات برای بهبود شرایط کار و زندگی، اظهارنظر در مورد قوانینی که به کار و زندگی آنان ارتباط مستقیم و غیرمستقیم دارد، از جمله اصول لازم برای یک جامعه مدرن و انسانی و مترقی به شمار می‌آیند، بنابراین ما برای استقرار چنین شرایطی در ایران مبارزه می‌کنیم.

روز جهانی کارگر فرصتی است تا کلیه اقشار جامعه به وضعیت زندگی زحمتکش‌ترین قشر جامعه قدری بیاندیشند و در طول سال به همراه ایشان و همپای ایشان در صدد احقاق حقوق آنان برآیند. بزرگداشت چنین روزی چنانچه در بهبود وضع کارگران موثر واقع نشود خالی کردن این روز از محتوا و اهدافش است.

همبستگی اقشار کارگران با سایر اقشار جامعه از دهقانان گرفته تا معلمان و دانشجویان و زنان و… برای ایجاد جنبشی ملی که خواست ها و مطالبات آنان را نمایندگی کند و راه حل خروج از بحران را در یک نظام مردمسالار حقوقمدار زمینه‌سازی کند، یکی از مهمترین قدمهایی است که در راستای بزرگداشت روز کارگر می‌توان برداشت و نیز این روز را می‌توان برای هر کارگر مبدای برای بازنگری در شناخت حق و حقوق و مسئولیت‌های خویش چه به لحاظ فردی و چه اجتماعی دانست تا بر اساس این حقوق و با فرا گیری تجربیات موفق کارگران سایر کشورها در مطالبات حقوق خود به اهداف خود برسند.

همبستگی ملی جمهوریخواهان ایران به سهم خود سعی می کند کوشش خود را معطوف تحقق این مهم نماید.

اول ماه مه 2013