مردم ایران! وارد مضحکه انتخابات فرمایشی و انتصابی رژیم ضد ایران و ایرانی نگردید!

ملت بزرگ ایران! شما درطول یک قرن گذشته، سه انقلاب یا به گفته ای، سه جنبش بزرگ آفریده اید، امّا دریغا هرسه را

به نوعی ازچنگ تان ربوده اند و شما هنوز دست از پا دراز تر به امّید رسیدن به اهدافی که به انسان، هوّیت “انسان شدن” و به مردم نیز هویّت،”ملّت شدن” یعنی حیثیّت، شخصّیت، کرامت و منزلت در پناه آزادی، اسقلال و رشد می بخشد، نشسته اید.

چرا؟ برای اینکه شما ملّت فداکار، شهیدپرور، خائن نواز و خادم گداز ایران، ظاهراً راه ثواب را از عقاب گم کرده اید و وابستگان فاسد رژیم از هر دسته و قماشی که رانت خوار سفره ولایت مطلقه هستند میکوشند شما را هر چه بیشتر و بیشتر، ذوب در رهبر!! نمایند. یعنی شخصیت و حثیت خود، کرامت و منزلت خود را در شخصیت بی شخصیت رهبر ذوب کنید، تا صاحب قدرت و عزتٌ و حرمت جها نی شوید! هر چه بیشتر کشته و شهید دهید، شجاع تر و قهرمان ترخواهید بود؟! چه خام خیالی؟ پس بیش از این خود را فریب ندهید و فریب این فاسدان مایه ننگ ایران و ایرانی را نخورید.

دنیای امروز، این روش ها و منشهای خود زنی وخود ذلیل کردن را، امری دون شأن انسان می شناسد و بس!، نه قهرمانی و دینامیک رشد و تکامل. صدور ترور و شهید پروری را جنایت و مرده پرستی توأم با تزویر و دروغ می خوانند. ثبت است برجریدۀ عالم دوام ما، به صدور دانش، علم و توانائی های بی کران نهفته در وجود ما، جهان امروز و فردا، این معیارها و ارزش ها را، شرط و زمینۀ همکاری جهانی، برای رشد و تکامل انسان، تا خداگونه شدن او، می شناسد.  

به این لحاظ، ملّتی را جدّی میگیرد و به حساب می آورد ولایق همزیستی مسا لمت آمیز و همسری می شناسد، که آن ملّت، خود را نیز جدّی گرفته و در احقاق حقوق خویش، به هیچوجه و تحت هیچ شرایطی درنگ وسستی نکند.

بخشی از شما ملت ایران، متاسفانه و از راه خوش باوری و اعتماد به آنان که هیچ ضمانت و تعهدی در گفتار و کردارشان نداشته اند، بیش از یک قرن، خادمین و عالمین و صالحین خود را، بی پشت و پناه گذاشتید و در تار و مار شدن آنها به دست خائنین، یا تماشا گر بودید و یا همدست شدید و بخشی نیز سکوت اختیار کردید و بدینوسیله با این سکوت ظلمی به خود و آنها که قربانی شدند، نمودید. و از سوی دیگر، تا توانستید خائنین و جاهلین متجاوز به ارزش های برآمده از فرهنگ مهر و توحید خویش را، محترم شمردید، و به آنها تا به امروز، متأسفّانه تمکین می کنید.ملٌت عزیز ایران! خواری، ذلٌت و افلاس تا کی؟ میدانید بزرگان ما، به این وضعیّت چه میگویند؟:”خُسران در دنیا و آخرت”.

آخر مگر قرار براین نیست که شما، پیامبر” پندار نیک، گفتار نیک و کردار نیک و یا جانشین خدا روی زمین” باشید؟ بیچاره خدا! که هر روز باید نظاره گر کردار خفّت بار جانشین خود بر سر چاه جمکران باشد که چگونه، حیران و سرگردان، در پی گم گشته خویش، خاک برسر و خود زنی میکند.

هموطن! غفلت تا کی؟ چرا گوهری که درعمق وجودت، نهفته است را در نمی یابی؟ چرا آب در کوزه، و یار در خانه، را برنمی تابی و گرد جهان میگردی؟ زمان بسیار تنگ است، شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل،…و بحران برانگیزان و جنگ طلبان خارجی و داخلی در کمین نشسته، به تناسب غفلت شما، از سرنوشت، از کرامت، از اراده ملّی و از حقّ صاحب خانگی تان، تا می توانند آتش جنگ را تیز میکنند.

مردم “خس و خاشاک”! شدۀ ایران در چشم غاصبان حق و حقوق شهروندی شما! شما لااقل به پاس فرهنگ و تمدنی که گذشتگان، برای ملت به ارث گذاشته و قرن های متمادی، همواره مایۀ افتخار و سربلندی ما بوده اند، هر چه می توانید، ازاین رژیم، سر تا پا فساد، که ذره ای از گوهر انسانی در وجود آن نیست، و فرهنگ مهر و توحید شما را، به تروریسم کور ضد انسانیّت تبدیل کرده اند، فاصله بگیرید. رژیمی که تا به حال، رای میلیونی شما را، همواره دستمایۀ زد و بند با همپالگی های خود، در داخل و خارج از مرزهای کشورکرده و شما را بیش از پیش فقیر و درمانده و مفلس نموده است، هرگز لیاقت و شایستگی رأی اعتماد شما را ندارد. نگذارید دگر باره شما را به مسلخ رأی گیری بکشاند و “حق انتخاب” شما را ذبح اسلامی کنند.! و با پشتوانه و اعتباری که از رأی شما کسب میکنند، با چپاولگران جهانی وارد قراردادهای کذائی، و زد و بندهای زیانمند، به شما و به نسلهای آینده شوند. این رأی دادن ها، که بر پایۀ عدم آگاهی و ترس از نبودن مُهر در شناسنامه، انجام میگیرند، نه “انتخاب” محسوب میشود و نه تحقّق، “حق انتخاب” و نه هوّیت شهروندی برای شما به ارمغان می آورد.

مگر شما ملّت، اصحاب کهف شده اید؟ مگر این نظام جهل، از دیرگاهان، تا به امروز، به جز فریب، استحقار شما و جنگ و کشته و گرسنگی و سفره های خالی از نان، ولی پر از، بوی گند “نفت” توأم با بردن و پایمال کردن تمامی مبانی و اصول و پایه های شهروندی، آزادی و استقلال شما، چه چیز دیگری برایتان به جای گذاشته اند؟ اگر نجنبید، در بر این پاشنه، تا شام ابد خواهد چرخید.

مردم بهوش با شید!عزم خود را جزم کنید، لحظاتی بس حسّاس و سر نوشت ساز، در انتظار شماست. همّت وغیرت ایرانی را، دگربار از گرد و غبار قرون زدوده، تولّدی نو، با پویائی پرواز، از قهقرا، افول و یأس، به اوج زندگی، سرفرازی و برازندگی ملّی را تدارک ببینید، سر از خاکستر ولایت مطلقه دینی و استبداد سیاسی زمانه بر آورده، تحریم میلیونی خود را، با خالی گذاشتن خیابانهای تهران و شهرهای دیگر تحقق بخشید، با شکوه وعظمت، انزوای رژیم جنایت پیشه و تحریم انتخابات را به جهانیان نشان دهید، تا آنها ببینند، که شما صاحب اصلی و حقیقی و حقوقی وطن خود ایران هستید، تا همه جهانیان ببینند و بشنوند که شما از جنس این رژیم نیستید. اگر چه شما، تا به امروز، علی رغم هشدارهای دلسوزان واقعی، متأسفّانه بارها، در خیمه شب بازیِ رای گیریِهای این رژیم شرکت جسته اید و همچون “رُباتهای کوکی ” تکه کاغذهائی را به صندوقهای سیه روزی بیش از پیش خود انداخته، و بدین کار، هم تیشه به ریشۀ همه چیز خویش زده اید وهم خود را در انظارعمومی جهان، در مظان این همانی با رژیم قرارداده اید، و هم مشمول گفتۀ امام علی شده اید:”هر مردمی لایق رژیمی است که بر خود حاکم کرده است”.

پدر، مادر، خواهر و برادر ایرانی! زما ن تنگ است و اوضاع بس خطیِر وطن در معرض تجاوز است و تجزیه.

رژیم رمق بریده، با کاندیداهای بی اراده، و مجیزگوی ذوب در رهبر، از هر سواد و دانش مملکت دار بی بهره،جملگی قاچاقچیان وتروریستهای جهانی و بعضا “تحت پیگرد سیاسی و قضائی و انزوای بین الملی،و..شماملّت ایران، دو “انتخاب” بیش ندارید: یا با “جنبش تحریم” رأی گیری، انزوای رژیم را کامل کنید، تا هر امکان و تشبث، به رأی شما از آنها گرفته شود و انزوا، آنها را از پا درآورد، و شما هم تجربۀ شکست خوردۀ سی سال گذشته را تکرار نکرده باشید. و یا، با نگاهی ژرف و دلی پر خون، نظری به کشورهای همسایه، به ویژه ترکیۀ بیاندازید، کشوری که تا چند سال پیش، از جهت اقتصادی و سیاسی و فرهنگی بسیار از ایران ضعیف تر بود، هم اکنون، در پناه یک دمکراتی، اگرچه هنوز با ضعفهای بسیار، ولی هم اکنون، رشد اقتصادی و آزادی های شهروندی، در آنجا، تنه به تنه کشورهای بزرگ میزند، و مردم آنجا، از قرار، خواسته های بیش از اینها دارند، که بی شک و قطعاً به خواسته ها و مطالبات بحقّ خود خواهند رسید، زیرا به حقوق شهروندی و حقوق ملّی خویش عارف گشته اند، و البته برای تحصیل هر چه بیشترحقوق خویش، کمرهمت بسته ایستاده اند، به هیچ مقامی، چون رهبر، از مذهبی و غیر آن!، رئیس جمهور، نخست وزیر، رئیس تشخیص مصلحت، مجلس خبرگان و یا هر کس دیگر، اجازۀ تجاوز به این حقوق را نخواهند داد.

و امّا “انتخاب” دوّم شما، انتخابی است، از ژرفای فرهنگ مقاومت ایرانی، یعنی انتخابی رستم گونه، با درفش کاویانی، که این درفش، میتواند از کاغذ یا مقوائی باشد که بر یک روی آن، No Regime, و بر روی دیگر، آن No War نوشته شده، در دست جمعیّت های میلیونی شما مردم، در روز رأی گیری به خیابانها بیائید و به یکباره، این درفش ها را بالا ببرید و با این انتخاب، اعلام حیات، اعاده حیثیّت، کرامت و احیای سیاست موازنۀ عدمی، یعنی نه به هرچیز و هر کس که ضد مردمی است، تا از این رهگذر متجاوزین داخلی و خارجی، هرگز قصد تجاوز به شما و خانۀ شما را نکنند.

شیرینی بدست آوردن آزدی و استقلال و حقوق شهروندی در سایه مقاومتی که برای دستیابی به این حقوق می کنید، گوارای وجودتان باد!.                                  

مجمع اسلامی ایرانیان –  کلن

21 خرداد 1392