هموطنان گرامی

راى دهندگان در انتخابات ریاست جمهورى یک بار دیگر در دام همدستى خامنه اى و روحانى افتادند. آقای روحانی تنها برای بازارگرمی”انتخابات ” به دادن وعده های بسیار و خامنه اى با ترس و وحشتی که، بر دل‌ ها افکند، بخش از مردمی که انفعال خویش را با خودسانسوری و شعار “ما سیاسی نیستیم” توجیه می ‌کنند، به حوزه ‌های “رأی‌ گیری” کشاند تا از ترس بدتر، خود و دیگران را گرفتار بد کنند، غافل از اینکه بدترین که دراصل نظم استبدادی ولایت فقیه است بر سر جایش ابقا می شود.

اکنون آقای روحانی که تنها در دوران “انتخابات” ژستهای مخالفت با نهادهای غیر قانونی و رانتخواری و فساد و جو امنیتی می گرفت ،در پی مصالحه با “دولت با تفنگ” و در راس آن رهبری نظام ، با خلف وعده چهره بدتر و واقعی خود را به نمایش گذاشته است. Ijوی که اکنون دور دوم “ریاست جمهوری” خود را می گذراند و نگرانی وی به وابستگی به رای مردم از بین رفته است، تمایل به جلب نظر مافیای مالی-نظامی ونیز “نمایندگان ” این مافیا در”مجلس” نظام و برآوردن نیازهای آنان را بر تحقق وعده های خود به مردم رجحان داده است .

اولین خلف وعده وی در مقام ریاست شورای فرهنگی صدور دستور رد سند 2030 یونسکو بود.هرچند خود وی قبل از آن بصراحت اعلام کرده بود :”ازهر چه بگذرم من از این 2030 نخواهم گذشت تا اخر دولت دوازدهم دنبال می کنم !”برای جلب نظر جوانان و زنان بدانها وعده “کابینه جوان” وانتخاب وزیران زن داد و با وجود تصریح خود که:” برای معرفی وزرا تحت فشار هیچ جناح و حزبی نبودم”هنگام دفاع از وزیران پیشنهادی دولت دوازدهم در “مجلس “گفت: «من خیلی دلم می‌خواست در دولت دوازدهم ۳ زن را برای پست وزارت معرفی کنم، افراد را هم در نظر گرفته بودم جایگاه‌های آنها هم تعیین شده بود، حالا به هر حال از تفصیل آن بگذریم ولی نشد!”و در عوض وزرایی را با سوابق امنیتی و ناکارآمد که کارنامه سیاستهای غلط انها محیط زیست ایران و کشاوری ایران را به نابودی کشانده اند ،در اطاعت از رهبری نظام به “مجلس” نظام معرفی کرده ودر خواست بالاترین حق رای اعتماد را از “مجلس” نمود.چند نمونه از سوابق برخی از وزرای وی را در ذیل جهت اطلاع می آوریم:

وزیر و فناوری اطلاعات کابینه وی محمد جواد آذری جهرمی است که با نام مستعار «جواد ناظری» پیش از سال ۸۴ وارد وزارت اطلاعات شده است و بعدا نیز به حفاظت سپاه منتقل گشته است و سابقه خرید دستگاههای شنود در کارنامه وی است.

وزیر دادگستری ،علیرضا آوایی در «دوران طلایی امام»، دادستانی انقلاب اسلامی دزفول بوده برای مدتی مسئولیت زندان یونسکو را به عهده داشت. سید علیرضا آوایی به همراه غلامرضا خلف رضایی زارع، شمس‌الدین کاظمی، هردوانه، نعمت‌الله کفشیری ، غلامحسین نداف، علی نادی خلف ،عبدالعظیم توسلی، عبدالرضا سامی‌نژاد، رشیدیان، عبدالحسین دعیجی، حبیب بلوایه، گندمی و … ارکان اصلی دستگاهی را تشکیل می‌دادند که مرتکب بزرگترین جنایات در استان خوزستان شدند. این عده در دهه‌ی خونین ۶۰ مسئولیت اداره‌ی دستگاه قضایی و زندان یونسکو یکی از اصلی‌ترین مراکز شکنجه و سرکوب در جنوب ایران و یکی از مخوف‌ترین زندان‌های کشور را به عهده داشتند. نام علیرضا آوایی در زمره‌ی ۳۹ نفری است که از طرف اتحادیه اروپا به عنوان ناقضین حقوق بشر اعلام شده و ضمن آن‌که دارایی‌شان در اروپا مصادره شده اجازه ورود به این اتحادیه را نخواهند داشت.

وزیر کار، تعاون و رفاه اجتماعی علی ربیعی ،بیشتر با نام مستعار «عباد» در وزارت اطلاعات و شورای عالی امنیت ملی فعالیت کرده است. فلاحیان نیز در مصاحبه‌ای با روزنامه جام جم از تدریس علی ربیعی در دانشگاه امام باقر که زیر نظر وزارت اطلاعات است به عنوان استاد عملیات روانی یاد می‌کند! و طرح جدید کارورزی که در آن فارغ التحصیلان و بیکاران را با «حداکثر یک سوم حداقل حقوق» و بدون بیمه و بی هیچ تعهدی برای استخدام موقت بکار گرفته میشوند از اقدامات مشعش ایشان است !

وزیر اطلاعات ،محمود علوی که خود در خاطره ای تخصص خود را در امور امنیتی و علت انتخاب خود را توسط روحانی اینگونه بیان می کند: آقای روحانی گفتم، شما با توجه به کدام سابقه کاری این مقام به من پیشنهاد می‌دهید؟ اگربگویید کارهای فرهنگی از جمله عکاسی در زمان کودکی، نقاشی در دوران نوجوانی، بازیگری تئاتر در روزهای جوانی را انجام داده ام اما اقای روحانی گفت من الان برای وزرات اطلاعات یک نیرویی که مورد اعتماد مقام معظم رهبری باشد و این گزینه الان شما هستید. از چه می ترسی از خدا بخواه کمک می کند. من گفتم از تو حرکت از خدا برکت اما من با چه آورده ای به این میدان بیایم من آورده ای ندارم.؟ دیدم آقای روحانی با یک حالتی به من نگاه کرد و گفت: علوی تو آورده نداری؟! تو پسر فاطمه زهرا هستی از مادرت کمک بخواهی او تو را رها می کند؟ من بغض کردم و گفتم حالا که اسم مادرم را آوردی چشم قبول می کنم!”

وزیر جهاد کشاورزی حجتی که به اسم خود کفا کردن کشور در گندم و برنج در دوران ریاست جمهوری خاتمی ، بی توجه به کم آب بودن کشور خشکاندن سفرههای ابهای زیر زمینی را در کارنامه خود دارد.

وزیر معرفی شده وی برای وزارت نیرو(هرچند توسط “مجلس “نظام رد صلاحیت شد )کارنامه سدسازیهای بی رویه را در دوران اصلاحات همانند صدور فرمان عملیات اجرایی سد گتوند خوزستان که به شور شدن رودخانه کارون و فاجعه زیست محیطی در منطقه خوزستان شده است و احداث دهها سد غیر لازم دیگر.خود وی بعد از اینکه در دوران خاتمی 8 سال وزیر نیرو بوده است در مصاحبه ای در سال 93 اعتراف می نماید که در سد سازی اغراق کردیم و تازه متوجه شده ایم که سدهای احداث شده برای مهار و تنظیم 76 میلیارد متر مکعب اب ساخته شدهداند در صورتی که در کل ایران 46 میلیارد متر مکعب آب برای مهار و تنظیم وجود دارد !”

و…

با توجه به نحوه تشخیص صلاحیت آقای روحانی در انتخاب وزیر اطلاعات ، در مورد صلاحیت و کفایت بقیه وزرا بایستی حدیث مفصل ازاین مجمل خواند!

آقای روحانی خود در مورد ویژه گیهای وزیر مورد نظر خود اعلام کرده است :

“من گفتم آقای زنگنه، من 100 میلیارد دلار سرمایه خارجی می‌خواهم. وزیری می‌خواهم که اسمش برند باشد. همه دنیا را بشناسد تا بتواند برود و سرمایه خارجی بیاورد.و من این را تعارف و شوخی نمی‌کنم .برای من مهم است و وزیر راه من کسی باشد که بتواند 18 میلیارد دلار سرمایه خارجی را به کشور بیاورد بدون اینکه از دولت گارانتی بخواهد.” جلب سرمایه خارجی به چه قیمتی اقای روحانی البته نمیگوید!

حال اصلاح طلبانی که برای روحانی تبلیغات وسیع کردند از زبان آقای حجاریان اینگونهداظهار نظر می کنند:”بضاعت روحانی همین قدر است.کفگیر به ته دیگ خورده است ، نه کسی را باقی گذاشته ایم نه نیرویی تربیت کرده ایم “

هموطنان عزیز

این است حاصل تربیت کادر در نظام ولایت مطلقه فقیه ! نظامی که تنها مافیای نظامی مالی را در سطح کشور گسترش داده و با مقام ولایت مطلقه هم حق حاکمیت ملی را شما مردم را نقض کرده است و هم کشور و مردم را دچار انواع خشونتهای سیاسی –اقتصادی-اجتماعی و فرهنگی نموده است .

همبستگی ملی جمهوریخواهان ایران همواره بر این نظر بوده و هست که تنها صاحبان این مرز و بوم شما ملت ایران هستید. اصلاح طلبان حکومتی و نیز بقیه جناحهای نظام حاکم تنهاهدفشان حفظ نظام است و حقوق شما مردم و اعتلای ایران برایشان محلی از اعراب ندارد. از تجربه بایستی درس گرفت و از یک سوراخ چند بار گزیده نشد.

نبایستی چهارسال تا “انتخابات “آینده صبر کرد که دوباره به مردم القاء شود که یک هفته فرصت “عمل سیاسی ” دارند که انهم خلاصه میشود و تقلیل می یابد در “انتخاب” کاندیدای دستچین شده نظام !

بایستی در صدد تدارک جنبش خودجوش فعال فراگیر بشویم.

دایره بد و برتر را این نظام در هنگامه ” انتخابات ” هر بار به شکلی وخیم تر و با القای ترسهای بیشتر به جامعه تحمیل می نماید. شایسته شما مردم، ایرانی آباد و آزاد و مستقل و نظامی حقوقمدار است.

شهریور 96