٭مشترکات ایران و کره شمالی از دید امریکا و اسرائیل:

 ☚  ناکامی گفتگوهای آلماآتا در روزهای 4 و 5 آوریل، همزمان شد با «بحران» در کره. کره شمالی تهدید به جنگ کرد و ارتشهای امریکا و کره جنوبی مانور مشترک دادند و دو طرف، همچنان هیزم به تنور شعله ور بحران می ریزند. امریکا و اسرائیل از فرصت تمام استفاده را می کنند: قرار گرفتن سلاح اتمی در دست ایران، با وجود مشترکاتی که دارند، امنیت بین المللی را بطور مستقیم تهدید می کند. تیموتی آلکساندر گازمن، در مقاله ای به تاریخ 6 آوریل، وضعیت را این سان بررسی کرده است:

● یک مقام ارشد حکومت امریکا  در هفته ای که قرار برگفتگو بود، گفت: هرگاه ایران قدمهای مشخصی برندارد، مسابقه میان سرباز زدن ایران از تن دادن به خواست بین المللی و تشدید مجازاتها ادامه خواهد یافت. در حقیقت، به دنبال شکست گفتگوهای آلما آتا 2، طرح جدید برای تشدید مجازاتها به کنگره پیشنهاد شده است.

● روزنامه انگلیسی گاردین گزارش می کند که یک روز گفتگو در باره آینده برنامه اتمی ایران، بد فرجام شد و منابع دیپلماتیک گفتند: میان موضع ایران و موضع کشورهای 5+1، یک دریا فاصله است. ایران می خواهد غرب حق ایران را در غنی سازی اورانیوم به رسمیت بشناسد و مجازاتها را لغو کند. و غرب می خواهد ایران تأسیسات غنی سازی خود را تعطیل کند و غنی سازی اورانیوم را رها کند. اینست که گفتگوها به شکست می انجامند. روز دوم، گفتگوها به شکست انجامیدند.

● شکست گفتگوها پیش از سفر جون کری، وزیر خارجه امریکا، به خاورمیانه، در روزهای 8 و 9 آوریل روی داد. نتیجه اینست که تنش میان ایران با امریکا و اسرائیل شدت خواهد یافت. امریکا و اسرائیل می خواهند مانع از غنی سازی اورانیوم حتی برای مصارف صلح آمیز شود. بی بی سی گزارش کرده است که در 4 آوریل، سعید جلیلی، در دانشگاه آلماآتا، گفته است: ما فکر می کنیم، با گفتن یک کلمه، گفتگوهای ما می توانند به پیش بروند. و آن کلمه، قبول می کنیم است. هرگاه طرف گفتگو بگوید حق ایران بر غنی سازی اورانیوم را می پذیریم، البته برای مصارف صلح آمیز، گفتگوها می توانند به نتیجه بیانجامند. او گفت: اندک شمار کشورهائی  می خواهند کشورهای دیگر را از این حق محروم کنند.

● در این میان، بحران اتمی کره شمالی دست آویز خوبی شد برای اسرائیل و تهدید ایران به بمباران تأسیسات اتمی این کشور. حالا دیگر اسرائیل می گوید: نباید گذاشت خاورمیانه نیز کانون چنین بحران خطرناکی بگردد. هاآرتص، روزنامه اسرائیلی، در 4 آوریل 2013، در روز شروع گفتگوها در آلماآتا، نوشت: ایران از بحران کره چه می آموزد؟ آنشل ففر، نویسنده مقاله، یادآور می شود که بوش ایران و کره شمالی را دو کشور از سه کشور محور شر خوانده بود. در واقع، این دو رﮊیم اشتراکهای زیر را با یکدیگر دارند:

1 – هر دو دولت اشتراک دارند در دشمنی عمیق با امریکا و 

2- هردو دولت ایدئولوﮊی سخت سران را دارند و، بدان، مجازاتهای بین المللی و انزوا را عامل تقویت خویش می پندارند. یکی با مارکسیسم – لنینیسم و دیگری با شیعه گری، قرار گرفتن در این موقعیت را توجیه می کنند.

3 – هردو دولت، طی سالها، از اختلاف روسیه و چین با قدرتهای غرب و مخالفت آنها با هژمونی امریکا، در پیشبرد برنامه اتمی خود سود برده اند. 

4 – هر دو دولت تعادل وحشت با همسایگان تحت حمایت امریکا برقرار کرده اند: کره شمال یا کره جنوبی و ﮊاپن و ایران با اسرائیل و عربستان.

     در ماه های آینده، تنش میان ایران  و غرب و اسرائیل، شدت خواهد یافت. مجازاتهای بیشتر برضد ایران وضع خواهند شد و اسرائیل بر شدت دشمنی خود با ایران خواهد افزود. آیا جنگی در افق مشاهده می شود؟ به این زودی ها نه. سوریه هدف مقدم مداخله غرب در منطقه است. دلیل اول سفر کری به اسرائیل و کشورهائی دیگر،… ایران و دلیل دوم آن، سوریه بوده است.

 ☚  در 9 آوریل 2013، در حضور نتان یاهو، نخست وزیر اسرائیل، جون کری، وزیر خارجه امریکا، گفت: ایران نباید و نمی تواند اسلحه اتمی داشته باشد. 

انقلاب اسلامی: مشترکهائی که هاآرتص شماره کرده است، مشترکهائی نیستند که واقعیت دارند. مشترکهائی هستند که صورتی از واقعیت هستند و بکار جو سازی بسود سیاست اسرائیل و امریکا می آیند. اشتراکهای واقعی بدین شرح هستند:

1 – هر دو رﮊیم سرکوب گر هستند و بقای خود در گرو وجود یک دشمن و محور کردن آن در سیاست داخلی و خارجی خود می بینند. سیاستشان در قبال این «دشمن»، سیاست ستیز و سازش – البته پنهانی – است.

2 – هر دو رﮊیم بحران ساز هستند و عواقب بس زیانبار بحران سازیهای خود را به مردم خویش تحمیل می کنند.

3 – هر دو رﮊیم، بدین خاطر که به بقای خود، تقدم مطلق می دهند، به قیمت فقر سیاهی که به مردم خود تحمیل می کنند، بر عرض و طول قوای مسلح خود می افزایند. 

4 – هر دو رﮊیم، سیاست داخلی خویش را تابع سیاست خارجی خود کرده اند. چون در درون پایگاه ندارند، انزوای منطقه و جهانی را بر رابطه ای که مجالی برای بحران پیش نیاورد، ترجیح می دهند. بخلاف نظر نویسنده هاآرتص، کشورهای همسایه نیز، با این دو رﮊیم، در بحران تراشی شرکت می کنند. هم به این دلیل که در سیاست داخلی خود به تهدید خارجی نیاز دارند و هم وجود این دو رﮊیم، توجیه کننده سیاست نظامی و اقتصادی تهاجمی خود می شمارند.

5 – هیچ یک از دو رﮊیم، کمترین پایبندی به ایدئولوﮊی ادعائی خود ندارند. در کره شمالی، سلسله سلطنتی برقرار است و قشرهای زحتمکش همدم فقر و سرکوب هستند و در ایران، ولایت مطلقه فقیه – که حتی بنا بر فقه، «از مصادیق شرک است» حاکم است و سیاست اقتصادی را اجرا می کند که رانت، رانت خواران و فقر وسیع ترین قشرهای جامعه و نیز کشور را به حداکثر می رساند. هردو رﮊیم، به جای عمل به مرام ادعائی خود، آن را چماق کرده اند. 

6 – این دو رﮊیم نیستند که از اختلاف روس و چین با امریکا بر سر تفوق طلبی برجهان، سود برده و برنامه اتمی خویش را به پیش برده اند. در حقیقت، این امریکا است که می خواهد مسئله را در محدوده سلطه خویش برجهان حل کند. هرگاه بنا را بر تفوق طلبی نمی گذاشت و در شرق دور و خاور نزدیک، محور نظامی – اقتصادی تهدید کننده پدید نمی آورد، مسابقه تسلیحاتی – در سالهای آینده، عربستان بزرگ ترین خریدار اسلحه در جهان خواهد شد – در نمی گفت و برنامه تسلیحاتی، از جمله برنامه اتمی، محل پیدا نمی کرد. 

شماره ۸۲۶ از ۲ تا ۱۵ اردی‌بهشت ۱۳۹۲