☚  مقاله را جون گلازر در 27 سپتامبر 2013، انتشار داده‌است:

● دیپلماسی با ایران، آهسته پیش می‌رود در روزهای بعد از «نزدیک به دست دادن» در سازمان ملل متحد. در همان حال که شک کردن توجیه پذیر است، همانطور که نوشته‌ام، دست راستیها، هم‌آهنگ اعلان خطر می‌کنند  و به راستی از فکر  پیدایش تفاهم میان امریکا با ایران، احساس وحشت می‌کنند. برای مثال، شارل کروتامر، که از محافظه کاران جدید است، در واشنگتن پست مقاله می‌نویسد و فکر محوری نوشته او اینست که ایرانیان مصرانه درپی ساختن بمب اتمی هستند و گفتگو با آنها هیچ مورد ندارد. هرگز ایران دست از این کار نمی‌کشد و نباید با ایران به راه گفتگو رفت.

● از دید این مخالفان رفتن به راه تفاهم با ایران، تنها راه حل جنگ اقتصادی و یا جنگ است. این تنها امکان و اقبالی است که ما داریم برای از میان برداشتن این خطر که موجودیت را تهدید می‌کند. دریاسالار جیمس وینفیلد، معاون رئیس ستاد مشترک در سال گذشته، گفت: ایران مهمترین چالش پیشاروی امریکا است. این از ویژگی های ابر قدرت نظامی بودن است که پروپاکاندا، هر کشور خارجی را، ولو ضعیف را، خطر توصیف کند که متوجه موجودیت او است.  

● در ماه ژوئیه، من مقاله برای واشنگتن تایمز نوشتم و در آن، توضیح دادم چرا ایران خطری نیست که امریکا را تهدید کند. امریکا یک ابر قدرت نظامی و دارای اقتصادی است که اقتصاد ایران یک چهل پنجم آن بیش نیست. 

    مرکز بین‌المللی مطالعات استراتژیک داده هائی را در اختیار می‌گذارد که معلوم می‌کنند ایران چه اندازه ضعیف است. آنتونی کردسمن می‌نویسد: با اینکه ایران پیشرفت بزرگی در ایجاد نیروی دریائی، برای جنگ نا متقارن، و تکمیل موشکهای دریائی کرده‌است، هنوز از لحاظ هوا – دریا و نیز اطلاعات و تعقیب و شناسائی، توانائیش محدود است. نیروی زمینی معمول و مدرن و نیروی هوائی و دفاع هوائیش قابلیت کمی دارند. از لحاظ هواپیماها و کشتی های مدرن بسیار از همسایه های خود عقب افتاده‌است. نیروی زمینیش اسلحه از رده خارج شده و اسقاط دارد و بکار مانور نظامی نیز نمی‌آیند. برای جبران این ضعف، ایران نیاز به سلاح هسته‌ای دارد.

     و نیز، ایران فاقد هرگونه قابلیت نظامی تهاجمی است. بسیار کمتر از کشورهای عرب عضو شورای همآهنگی خلیج فارس می‌تواند پول خرج نیروهای نظامی خود کند. بودجه نظامی ایران بخشی از هزینه نظامی است که این کشورها می‌توانند صرف وارد کردن اسلحه بکنند. موشکهای کوتاه برد ایران و دیگر موشکهایش از دقت بایسته محروم هستند و خطر عمده‌ای برای کشورهای عرب حوزه خلیج فارس بشمار نیستند. و ایران از نظر بکار بردن همآهنگ سه نیروی هوائی و زمینی و دریائی، هیچ به پای تلفیقی از قوای امریکا و کشورهای عضو شورای تعاون، نمی‌رسد. 

● گزارش مرکز بین‌المللی مطالعات استراتژیک براینست که ضعف نظامی ایران به ضرورت، برآنش نمی‌دارد که درپی تولید سلاح هسته‌ای شود. اما حتی اگر هم بتواند اسباب تولید و آزمایش بمب اتمی را فراهم کند، – سازمانهای اطلاعاتی امریکا یک سال پیش گفتند که هنوز سالها وقت لازم است تا ایران بتواند نیروی اتمی مهمی پیدا کند. در حال حاضر فاقد دفاع موشکی قادر به حفظ خود در برابر حمله است.

     می‌توان باور کرد کشوری از نظر نظامی چنین ضعیف است که القا کنندگان ترس در واشنگتن، قدرتی معرفیش می‌کنند که برای موجودیت امریکا خطرناک است!؟ آیا این ملت فقیر و منزوی و فاقد نیروی نظامی کارآمد است که تهدید بزرگ برای امریکا تبلیغ می‌شود، خطری که جز با دست زدن به جنگ، از میان نمی‌رود؟       

● میلکان زنکو، استاد روابط بین‌المللی، می‌نویسد، بسیاری از سیاستمداران واشنگتن پنداری باور دارند که ایران بزرگ ترین خطری است که امریکا را تهدید می‌کند. اگر براستی باور دارند، حالا که می‌دانیم ایران قدرت نظامی ناچیز است، می‌باید نفس راحتی بکشند.

انقلاب اسلامی در هجرت شماره ۸۳۸ از ۱۵ تا ۲۸ مهر ۱۳۹۲